Je mag me wel een berichtje sturen, dan probeer ik je te helpen.

Dag Mieke,

Wat vreselijk om te horen over de ziekte van je moeder. Maar wat een goed idee om een boek voor haar te schrijven. Het gaat je vast lukken.

Ik kan wel een paar tips geven. Maar eerst wil ik gezegd hebben: elk verhaal begint wanneer je je pen oppakt en gewoon begint, met of zonder plan.

Wat tips en gedachten...

Misschien helpt het als je het boek richt aan je moeder, een beetje zoals je een brief zou schrijven. Dan open je het verhaal meer zoals je ook een gesprek zou beginnen, en kun je direct aan haar schrijven wat je wil zeggen.

Misschien helpt het ook als je bedenkt dat niet alles erin hoeft (dat kan natuurlijk niet, zo veel jaren beschrijven in één verhaal). Het belangrijkste is dat de belangrijkste dingen erin staan. De mooiste avonturen, de avonturen waar je het liefst aan terugdenkt. En de dingen die je haar zeker gezegd wil hebben.

En als laatste gedachte heb ik nog: er is geen verkeerde manier om dit boek te schrijven. Je hoeft het niet droog te houden, en er zijn geen 'verkeerde' dingen die je kunt voelen of zeggen. Het mag lang worden of het mag kort worden. Alles wat je wil zeggen, is goed, is zoals dit verhaal moet zijn.

Ik hoop dat je Thérèse een berichtje zult sturen. Ze weet veel van verhalen vertellen en kan je vast helpen te beginnen, misschien door je gedachten te ordernen en een opzet te maken voor wat je wil gaan schrijven.

Heel veel succes en warmte gewenst, Mieke. Als je ooit nog wat schrijfadvies kunt gebruiken, hoop ik dat je nog eens een berichtje plaatst op het forum.

Ik ben diep onder de indruk van hoe je dit verwoord hebt. De situatie waar jij en je moeder in zitten is hartverscheurend. Dat je dit zo op kunt schrijven bewijst voor mij dat je kúnt schrijven. Hopelijk biedt dat jou en je moeder extra houvast in deze donkere tijden. 

Neem vooral contact op met Thérèse! 

Alle goeds gewenst,

Martin