Binnen de muren van de Schrijversacademie

Het geluid van een tikkende stopwatch en het gekraak van hersenen vult de stilte. Inspiratie is voor amateurs want ook als je geen inspiratie hebt, kun je schrijven en iedereen schrijft nu. Twaalf krabbelende pennetjes schieten driftig over het papier. Ik kom even nergens op en kijk naar mijn medestudenten. Af en toe zie ik iemand glimlachen die een goed idee te pakken heeft. Aan de hand van geur- herinneringen maken we een opdracht. Met gesloten ogen kregen we van de docent allemaal een ander product onder ons neus en aan de hand van die geur schrijf je over het eerste wat in je opkomt. Calvé pindakaas, dat was het! Nu komt ook mijn hand in beweging.
Eigenlijk is inspiratie iets vreemd en misschien op veel momenten ook een excuus om niet te gaan schrijven. Als ik iets op de Schrijversacademie leer, is dat je op ieder moment, altijd iets hebt om over te schrijven.

Verschillende stijlen en stemmen

De stopwatch gaat af en de vijf minuten zijn verstreken, haastig zie ik sommigen hun laatste zin afschrijven. Een voor een lezen we voor wat we dachten geroken te hebben en lezen we onze associatie bij de geur voor. Dit was best even slikken bij de eerste bijeenkomst want je moet een bepaald vertrouwen in de groep hebben, er worden natuurlijk veel persoonlijke verhalen gedeeld. Het vertrouwen binnen onze groep groeit per bijeenkomst en je leert iedereen aan de hand van zijn schrijfstijl kennen. De vrouw tegenover mij schrijft altijd zakelijk en correct, die ernaast -want ja, we zijn met elf vrouwen en één man- schrijft persoonlijk en emotioneel en ga zo maar door. De geuren leiden ons langzaamaan terug naar verre herinneringen die inspiratie geven voor het schrijven. In de loop van de les herken ik af en toe verhaallijnen die bij sommige medestudenten steeds terugkeren, een eigen stijl en vooral een eigen stem begin ik te herkennen. Met een klein duwtje in de rug blijken we allemaal een prachtig fictieverhaal te kunnen schrijven.

Schrijf wat je weet maar weet ook wat je schrijft

Iedereen in de groep heeft een ander schrijfdoel, sommigen doen het voor hun plezier en anderen doen het omdat ze van schrijven hun beroep willen maken. Een leuke variatie maar soms ook lastig. Waar de een het schrijven ziet als een vorm van therapie, wil de ander de persoonlijke sores van anderen eigenlijk helemaal niet horen dus een goede balans moeten we af en toe wel zoeken binnen de groep.  Voor mij is het soms te persoonlijk, ik hou van afstand tussen fictie en persoonlijke gebeurtenissen. Schrijf wat je weet maar weet ook wat je schrijft, niet alles is interessant om te lezen.

Romy is 20 jaar en druk bezig met de afrondingen van haar eerste boek. Ze volgt een opleiding aan de Schrijversacademie in Den Haag en momenteel is ze werkzaam als stagiaire bij Schrijven Magazine. Vanaf september start ze met de studie Filosofie aan de UvA.

Uitgeven

Techniek

Comments

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Beste Romy. Ik ben Anton Doove op de leeftijd van 75 jaar en heb jouw bericht met ervaringen nu gelezen en begrepen,welke ik best heel bijzonder vind omdat het zich in Den Haag afspeelt waar ik ben geboren. Ik vraag je niet waar in Den Haag die Schrijversacademie zit,want ik kan er niet meer naartoe. (Het is mij niet bekend in welk stadsdeel die academie zit en dat het ook in Den Haag is gevestigd.) Daartoe heb ik vele redenen,waaronder 1 van medische aard en de ander van budgettaire aard. Ik kan niet snel schrijven en niet met mijn 10 vingers door een aangeboren schildklier-afwijking. Op mijn leeftijd hoeft dat ook niet meer,want ik hoef er geen beroep van te maken. Dat is zinloos. Schrijven doe ik alleen voor de nodige contacten en om mijn ervaringen bekend te maken aan wie dat wil weten,want misschien hebben vele medemensen er ook wat aan. Dat bepalen zij zelf wel. Ik schrijf gewoon in mijn eigen tempo,wat bij de academie niet zal kunnen en dat is dus zonde van het dure cursusgeld wat niet kan uit mijn schamele AOW/AIO-budget. De Academie is dus te duur voor mij. Ik blijf dus gewoon een hobby-schrijver in eigen trage tempo waarmee de academie niets zou kunnen. Wel hou ik ervan om veel dingen bij te leren,maar dat lees ik elders wel kosteloos. Op mijn oude dag ga ik er geen kosten meer aan besteden,want dat is m.i.echt zinloos. Voor jou op de leeftijd van 20 jaar vind ik het juist volledig zinvol,want jij bent nog jong genoeg daarvoor. Je ervaringsbericht over de academie straalde uitnodiging uit,alsof jje wilt zeggen,kom ook leren. Helaas kan ik daar niet op ingaan ondanks dat ik een geboren Hagenaar ben,maar misschien kan het ook in Zoetermeer,waar ik nu al jaren woon of met een online-cursus,dan wel alleen met FeedBack. Ik zal dat zeker onderzoeken en overwegen,want ook op mijn oude dag leer ik nog graag wat bij. Jou dank ik voor je uitnodigende uitstraling en ik groet je vriendelijk. Anton Doove.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Meneer Doove, Hartelijk dank voor uw uitgebreide reactie! Leuk om te lezen dat het u enthousiast heeft gemaakt voor een schrijfopleiding. Ik begrijp dat het voor u niet meer mogelijk is om een schrijfcursus te volgen maar er zijn volgens mij ook manieren om online feedback te krijgen op uw verhalen of teksten. Wie weet kan u zelfs digitaal een les bijwonen, dat zou ik eerlijk gezegd niet weten. Geniet van het schrijven want dat is inderdaad het belangrijkste! Vriendelijke groet, Romy van der Burgh

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Beste Romy. Jouw tip over de online feedback te krijgen en misschien zelfs digitaal een les bijwonen,kan ik best eens nader onderzoeken bij de academie en dat vind ik een interessante tip van jou. Daar kan ik morgenochtend wel naar kijken wat ook kan in SchrijvenMagazine,waarvan ik het Aprilnr. nog niet heb ontvangen als abonnee. Ik heb dat al wel vandaag gemeld bij de redactie. Hopelijk werkt dat wel. Heb je mijn blog wel eens gelezen? Op die blog ben ik wel bezig om het laatste bericht te corrigeren. Morgen kun je dan ook op die afbeelding klikken,waardoor je op de bestelsite komt van de POD-uitgever, waar het boekje staat wat ik met en voor mijn vrouw heb geschreven over onze levenservaringen. Dan weet jij wel dat ik al sinds 2011 ben begonnen met schrijven en het ook publiceerde bij de uitgever. Heel misschien volgt er wel een nieuw boek over een ander onderwerp,maar dat hangt af van diverse factoren,waaronder mijn verminderde gezondheid bij het verouderen. Zolang ik kan blijf ik schrijven. Bij het ouder worden heb ik er immers alle tijd voor in afwisseling met andere activiteiten. Mijn blog-link heb je misschien al ergens ontdekt,dus je kunt het lezen als je tijd en interesse hebt. Ik wens jou nog veel schrijfplezier en ik groet je vriendelijk. Anton Doove.