Schrijven vanuit verbeelding

Fantasie is het vermogen dingen en gebeurtenissen in de geest als reëel voor te stellen. Bij een kind wordt dit vermogen door volwassenen meest beschouwd als onwenselijk.

'Fientje, je fantaseert, houd daar eens mee op!'
'Maar, papa. De tuinkabouter zwaaide echt.'

Toch is dat wat de schrijver van fictie doet: fantaseren. De schrijver gebruikt er het volwassen woord voor: verbeelding. Het is een belangrijk instrument om scènes te bouwen. Immers het geheugen is selectief en zelden compleet, de scène dient aangevuld te worden vanuit de verbeeldingskracht van de schrijver.

Zo herinner ik me de teleurstelling over het verlies van mijn eerste gewonnen stuiter. Als jongen van een jaar of zeven, acht stond ik aan de slootkant en gooide die stuiter een stukje in de lucht. Ik ving hem in mijn handpalm en sloot mijn vingers om het glas. Misschien was het de lage voorjaarszon die schitterde in het water of mijn gemis aan handigheid, bij de volgende worp ging het mis. De stuiter ketste tegen mijn duim, glipte tussen mijn vingers en verdween met een korte plop in de sloot. Ik staarde naar de rimpeling in het water en schatte de afstand tot de geteerde palen aan de kant. Ik rende het pleintje en de straat over, de tuin in en pakte de hark uit de schuur. Weer bij de sloot zocht ik hijgend naar die ene paal waar ik had gestaan, maar ze leken alle op elkaar. Ik zocht naar sporen in het gras, er was niets. Hoe ver was het vanaf de bosjes, de heg? Wanhopig plonsde ik de hark in het water en verweet mezelf dat ik niet beter had opgelet.

Helaas. Bewust indrukken opdoen van details, dat gaat niet. Als schrijver zal ik het moeten doen met de beelden die willekeurig in mijn geheugen zijn opgeslagen. Zo herinner ik me van die stuiter alleen de korte plop waarmee hij verdween. Maar dat is genoeg, de rest is verbeelding. 

Jan Meijers is actief als forumlid en schrijver. Dit jaar verscheen zijn roman: 'Weg zonder bestemming'. Meer weten over Meijers? Bezoek hier zijn website. 

Techniek

Comments

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bewust indrukken opdoen van details, dat gaat niet.
Deze stelling begrijp ik niet. De details die je hebt gemist als jongen zullen door levenservaringen nu toch zichtbaar zijn.
Als schrijver zal ik het moeten doen met de beelden die willekeurig in mijn geheugen zijn opgeslagen.
Als schrijver kan je deze willekeur ordenen.
Zo herinner ik me van die stuiter alleen de korte plop waarmee hij verdween.
Ook dit zal verbeelding zijn.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Yrret, Over die stelling: het geheugen bepaalt zelf welke details opgeslagen worden. Als kind denk je niet: nu ga ik onthouden welke kleren mijn moeder draagt. Die gemiste details kunnen idd door levenservaringen zichtbaar gemaakt worden. Dank voor het lezen, groet

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat gebeurt bij mij ook vaak. Door onze kleinzoon komen er allerlei gedetailleerde herinneringen uit mijn jeugd boven. Ben dan ook begonnen voor hem mijn memoires te schrijven. Eigenlijk wel leuk om te overwegen of doorfantaseren het leeswaardiger zou maken. Leuk om zo te lezen en nu beter te begrijpen. Dank daarvoor, Connie

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ccscharl, Je schrijft '... om te overwegen of doorfantaseren het leeswaardiger zou maken.' Mogelijk is dat zo, houd er wel erg in dat memoires geen fictie zijn ;)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor deze reactie. Ik ben een beginneling op deze site. Door uw blog dacht ik na over mijn intro/voorwoord, dat ik gisteren plaatste voor proeflezen. Denk nu dat dit geen juiste vormgeving is. Misschien staar ik me teveel blind op lezenswaardig, terwijl juist de lezer het doel moet zijn. Moeilijk om de juiste vorm te vinden. Weet wel dat ik nog heel veel moet leren (op mijn oude dag van 67 jaar), maar wil dat wel en probeer dan ook verder te komen met behulp van ervaringsdeskundigen. Vr gr