Als ik het zo lees, is die 3000 euro dan ook niet beter besteed aan (evt. een deel van) de schrijversvakschool? Volgens mij leer je daar veel meer en zou je aan het eind (van een deel van) de schrijversvakschool zeker bekwaam kunnen zijn in het lesgeven in creatief schrijven, wanneer je al een lesbevoegdheid hebt. De schrijversvakschool staat voor mij op het verlanglijstje, maar pas voor over een aantal jaar. Nu is dat financieel en in beschikbare tijd niet haalbaar helaas.

Voorlopig vind ik het goed zo, maar mocht ik weer kriebels krijgen, dan verdiep ik me in die vakschool. Wie weet...

Iemand die wel enthousiast is over de DOCS-opleiding? Ik heb me inmiddels aangemeld, de motivatiebrief + CV zijn de deur uit. 3000 euro is wel veel geld, maar het komt neer op 110 euro per dag les. Ik geef al schrijfcursussen, maar ben op zoek naar een meer theoretisch kader. Dat hoop ik te vinden in deze opleiding. Voor mij is het juist fijn dat deze opleiding aandacht besteedt aan én je eigen schrijven, én het lesgeven. Want al werk ik al jaren met groepen mensen, en soms hele diverse groepen, toch vind ik het fijn om me in al die aspecten meer te verdiepen. Nu maar hopen dat ik ook nog word aangenomen... ;-)

Veel succes en plezier in ieder geval! Ik ben benieuwd naar je ervaringen, ik kan er zelf niet over meepraten.

Wat leuk Johanna! Mocht je aangenomen worden, dan zou ik het heel leuk vinden om iets over je ervaringen te horen.

Leuk Johanna! Veel plezier wanneer het gaat lukken. En waarom zou het niet lukken?

@tantebetje: aan je driedubbele posts te zien, ben je echt súperbenieuwd :D

Even een vraagje: Wat doe je als je (als docent zijnde) een leerling hebt die meer weet en/of beter kan schrijven dan jij? En hoe ga je ermee om als het niet klikt, of dat iemand zo'n aparte stijl heeft dat je het niet meer kan volgen? Wat leer je daarover tijdens een opleiding docent creatief schrijven?

Wat mij de ideale oplossing lijkt voor een leerling die meer kan dan een docent creatief schrijven: Kijken naar wat iemands mogelijkheden zijn en dat aanvullen met jouw inzichten. Zo zou je iemand die vooral heel creatief is bijvoorbeeld kunnen stimuleren om wat realistischer (of zakelijker) naar de wereld te kijken (en daarnaar te handelen) en als die persoon juist heel realistisch is ingesteld deze te prikkelen om wat meer zijn/haar fantasie te gebruiken. Als iemand dezelfde kwaliteiten heeft als jij maar dan op een hoger niveau, denk ik dat je dat gewoon zal moeten erkennen en aangeven dat hij/zij ergens anders meer leert dan bij jou (en dan het liefst door iemand aan te bevelen) Maar over het algemeen denk ik dat hoeveel iemand ook kan of weet, er altijd wat te leren valt. Aan de andere kant is het ook goed als je eerlijk tegen iemand bent. Zo vertelde een docent sociale vaardigheden mij en de andere cursisten ooit dat hij ons niet kon leren om supersociaal te worden. Heb je hier wat aan?

Zo zou je iemand die vooral heel creatief is bijvoorbeeld kunnen stimuleren om wat realistischer (of zakelijker) naar de wereld te kijken (en daarnaar te handelen) en als die persoon juist heel realistisch is ingesteld deze te prikkelen om wat meer zijn/haar fantasie te gebruiken.

:? Creatief zijn, heeft niets te maken met wel of niet realistisch zijn. Ik ken heel wat creatievelingen die door hun realistische kijk op de werled heel wat bereiken. :nod:

Echt waar? Ik dacht altijd dat creativiteit en realistisch zijn doorgaans niet samen gaan bij het schrijven van fictie (behalve bij iemand als Charles Dickens dan) Misschien geld dit niet voor schrijvers maar wel bij (veel) andere kunstenaars? Wat ik eigenlijk bedoelde is, dat niemand dezelfde kwaliteiten heeft en de één deze mooi zou kunnen aanvullen bij de ander (tenminste, als je open staat om van die persoon te leren) En je kunt nooit alles weten. Daar kan een (schrijf)docent een belangrijke rol in spelen. 'Een docent heeft het overzicht dat nodig is.' hoorde ik ooit iemand zeggen. (al begrijp ik dat laatste niet zo goed) Of zit ik er nu weer naast?

Misschien romantiseer ik het wel teveel.

8)

Even een vraagje: Wat doe je als je (als docent zijnde) een leerling hebt die meer weet en/of beter kan schrijven dan jij? En hoe ga je ermee om als het niet klikt, of dat iemand zo'n aparte stijl heeft dat je het niet meer kan volgen? Wat leer je daarover tijdens een opleiding docent creatief schrijven?

Aan wie stel je deze vragen, FS?

Even een vraagje: Wat doe je als je (als docent zijnde) een leerling hebt die meer weet en/of beter kan schrijven dan jij?

Mij lijkt dat een docent niet alleen op de hoogte is van zijn eigen opleiding, maar ook weet wat er nog meer te koop is op zijn vakgebied, en dat hij weet waar dat te halen is. Ik denk dus dat hij die leerling zou stimuleren zich verder te ontwikkelen. Maar het zal niet zo vaak voorkomen. Meestal hebben leerlingen minder ver het opleidingstraject doorlopen dan leerkrachten. Daarbij oriënteren ze zich toch op de cursus / opleiding die ze willen volgen, en kiezen ze er een waarvan ze verwachten dat ze er zullen leren.

Even een vraagje: Wat doe je als je (als docent zijnde) een leerling hebt die meer weet en/of beter kan schrijven dan jij? En hoe ga je ermee om als het niet klikt, of dat iemand zo'n aparte stijl heeft dat je het niet meer kan volgen? Wat leer je daarover tijdens een opleiding docent creatief schrijven?

Aan wie stel je deze vragen, FS?

Aan degenen die de opleiding docent creatief schrijven hebben gevolgd. En ook een beetje aan hen die de opleiding nog willen volgen. Ik vroeg me namelijk af of vragen zoals bovengenoemde (die ik persoonlijk heel belangrijk vind) zouden worden behandeld bij deze opleiding.

Even een vraagje: Wat doe je als je (als docent zijnde) een leerling hebt die meer weet en/of beter kan schrijven dan jij? En hoe ga je ermee om als het niet klikt, of dat iemand zo'n aparte stijl heeft dat je het niet meer kan volgen? Wat leer je daarover tijdens een opleiding docent creatief schrijven?

Eigenlijk zijn het twee verschillende vragen, niet? Ik heb, zoals ik eerder postte, de opleiding nog niet gedaan, maar dit zou ik nu doen: Als iemand meer ervaring heeft, zou ik dat ruiterlijk erkennen, en diegene een andere cursus of opleiding aanraden. Maar het wil niet zeggen dat je niets meer kan betekenen voor hem of haar. Je kan nog steeds met de frisse blik kijken naar de tekst van de cursist, de frisse blik die de cursist niet meer heeft. Ook kun je nog steeds zeggen waar je eventueel afhaakt, of wat je juist goed geslaagd vindt - en waarom. En als iemand een heel aparte stijl heeft, moet je het daar ook over hebben. Als jij het niet kunt volgen, dan moet de cursist zich realiseren dat zijn tekst dit effect ook op anderen kan hebben. Dan kan hij ofwel zijn tekst aanpassen zodat het toegankelijker wordt, ofwel accepteren dat maar een klein percentage van de lezers zal meegaan met zijn tekst. Je hebt het als docent toch altijd over het effect van de tekst op de lezer. ALs het niet klikt, is dat niet zo'n probleem voor mij. We hebben een zakelijke relatie, en we hebben hetzelfde doel: de cursist weet aan het einde meer over schrijven dan hij in het begin deed. Anders wordt het als iemand een vervelende stempel op de sfeer van de cursus drukt. Goede feed-backregels een een duidelijk time-management (mensen kunnen zo aandachtsbehoeftig zijn soms), voorkomen dat voor een groot deel. Ik word wel benieuwd naar jouw ervaringen op dat gebied, FS. Of geef je zelf geen les?

Ik word wel benieuwd naar jouw ervaringen op dat gebied, FS. Of geef je zelf geen les?

Nee, maar ik wil graag onderwijsassistent worden. Ik vraag me dan ook vaak af hoe ik anderen kennis bij kan brengen, nieuwe inzichten kan verschaffen, dingen kan leren. (maar niet op een betuttelende manier) Vandaar die vragen. Wat ik ook gemerkt heb is dat, hoe meer je verschilt van de persoon/personen met wie je omgaat, hoe meer je van elkaar kunt leren. Ervaar jij dat ook zo?

Dit wil ik aan de vorige opmerkingen toevoegen: zorg ervoor dat je altijd het goede voorbeeld geeft. Dat zul je misschien zelf ook wel ervaren hebben; de docenten die je je kunt herinneren en die je leven echt verrijkt hebben, zijn waarschijnlijk degenen met wie je je kon identificeren. Wat je als onderwijsassistent van je kinderen vraagt, pas dat in je eigen leven ook toe. Ik had daarom een goed gevoel bij je laatste zin: "Wat ik ook gemerkt heb is dat, hoe meer je verschilt van de persoon/personen met wie je omgaat, hoe meer je van elkaar kunt leren". Wanneer je als onderwijsassistent van je kinderen verlangt dat ze kennis tot zich nemen, dat ze dingen leren en zich nieuwe inzichten eigen maken (om je woorden te gebruiken), getuigt het van een goede houding als je zelf ook open staat om van anderen te leren. Naar mijn idee zul je een goede onderwijsassistent worden, omdat je dit gedrag naar de kinderen toe zult uitstralen.