Oei, tja, nou, nee. Schrijven kost heel veel tijd en voordat je verhaal op schrift staat, ben je avonden en avonden verder. De motivatie daarvoor kan niemand je geven: het is simpelweg keihard doorzetten. Als je tegen het voorbereiden opkijkt, kun je misschien gewoon al beginnen met het uitschrijven van een aantal scènes? Dan wissel je het voor jou leuke en minder leuke werk af. Een reden om door te schrijven? Het gevoel wanneer een stuk af is. Goed is. En af. Daar doe je het voor.

Soms helpt het om even afstand van je verhaal te nemen. En er op vertrouwen dat nieuwe inzichten en motivatie daardoor weer ruimte krijgen. Verder kun je een vast tijdstip nemen waarop je gaat schrijven en stoppen op het moment dat je graag nog even door had willen gaan, dit helpt voor de volgende keer om te beginnen omdat je het graag af wilde maken. Ook kun je alles in kleine doelen verdelen zodat het geheel - wat je als groot en veel ervaart- weg valt. Je kunt je richten op iets kleins, haalbaars. En niet te vergeten je zelf na gedane arbeid een beloning te geven. Succes.

Je moet er plezier in hebben, anders heeft het geen enkele zin.

Wat Tja zegt. Dus als jij niet wil voorbereiden en wil schrijven, zou ik gewoon beginnen met schrijven. Anders ligt er - tenminste bij mij - zo'n negatieve sfeer over het verhaalidee dat ik gewoon weiger om er verder aan te werken. Je kan dingen ook tijdens het schrijven bedenken, dat hoeft niet per se van tevoren.

Laat je idee rusten, misschien is het nog te hoog gegrepen. Ga eerst eens iets schrijven dat dichtbij je is. Maak een fictieverhaal over je vakantie of je buren of de molen op de hoek. Begin meteen met schrijven. Ik bereid niets voor, mijn verhaal groeit tijdens het schrijven. Maar het belangrijkste is wat Tja zegt.

Zie het niet als verplichting, maar als je hobby. Zodra je iets moet doen is het niet leuk. Zodra je iets wil en mag doen wordt het een stuk leuker!

Als je in een schrijfdip zit, kun je ook even een tijdje vooral lezen, mooie films kijken, muziek luisteren, musea bezoeken etc. Dingen doen die jouw creatieve geest opladen. Even de negatieve geest afschudden die nu over het schrijven hangt. En dan lekker gaan schrijven, desnoods een scène midden in het verhaal, als je er maar blij van wordt. Wanneer je eenmaal op dreef bent en het verhaal vlees op de botten heeft, vind ik het persoonlijk makkelijker om ook de vervelende klusjes op te pakken. Schrijven is een bezigheid van de lange adem; succes kan lang uitblijven, maar dat betekent niet dat het niet komt. Ik kan het weten: het eerste boek dat ik begon te schrijven, is het derde dat zal worden uitgegeven. Elf jaar nadat ik begon met schrijven, na zoveel keer herschrijven dat ik de tel kwijt ben (meer dan vijf keer, en boek was na derde versie 110.000 woorden).

Leg de lat niet te hoog. Misschien heb je onbewust het idee dat je een geweldig boek moet schrijven. Wees je ervan bewust dat alles wat je nu schrijft een groot leerproces is. Als je hier tegenop ziet, kun je misschien beter klein beginnen. Met schrijfwedstrijden of korte verhalen. Misschien al alleen scènes uitschrijven die je later in je boek zou kunnen verwerken.