Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Is dit nu schrijven...?

Ik ben nu een jaar lid van SO en nog steeds met plezier. Ook volg ik met vallen en opstaan een cursus. Helaas is het niet mogelijk om spontaan een vraag te stellen aan de docent, daarom post ik wel eens iets. In mijn laatste stukje: Rumoer om Vera, later omgezet in: De omgekeerde wereld, gepost in de draad, komen twee zinnen voor die zomaar uit mijn vingers vlogen. Ik was er beduusd van en dacht: is dat nu schrijven? De beoogde zinnen zijn: "Er klinkt gestommel in de bijkeuken, het onderwerp van hun ongerustheid stapt ..."en dan de volgende "Lia en Tonny kijken elkaar aan als twee vissen die te lang op het droge hebben gelegen". Misschien is dat voor vele van jullie heel normaal, maar voor mij was het een verrassing. Ik heb verslagen geschreven over bijeenkomsten. Ik wist dus precies waar ik me aan te houden had, fantaseren was er niet bij. Ik kijk wel eens naar de schrijfopdrachten en dan zinkt de moed me in de schoenen, dat lukt me nooit. Hoeft ook niet, want ik heb mijn schrijfcursus nog.. vrg

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja Riny, dat is schrijven, tenminste een onderdeel van het schrijven. Vaak zijn we aan het ploeteren om een mooie of goede zin op papier te krijgen. Soms echter lijkt het vanzelf te gaan, heerlijk is dat. Vanzelf is misschien niet een echt goede omschrijving. Waarschijnlijk lagen die twee zinnen al een tijdje in je onderbewuste te sudderen, ze wachten gewoonweg op het moment dat ze gaar waren, klaar om gepresenteerd te worden.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Richard, Dank je wel voor je vriendelijke woorden; ze hebben doel getroffen. Ik denk nu dat het vele lezen van de laatste maanden en het bezig zijn met het ontleden van zinnen en de opbouw daarvan, aangemoedigd door de docenten van de cursus, zijn vruchten gaat afwerpen. Ik hoop, dat dat nog een poosje zo zal doorgaan. Taal is gewoon leuk. Ik ga weer gauw verder. vrg

Lid sinds

17 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
ik vind dat een van de meest geweldige aspecten van het schrijven: zinnen, personages, gebeurtenissen die "zomaar" ontstaan. Kan ik erg blij van worden. Geniet er maar lekker van Riny!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Via en Ing, Dank voor jullie reacties. Het geeft me een steuntje om op mijn eigen manier door te gaan. Maar helaas, je komt jezelf ook wel eens tegen. Dan is het uit de put klauteren...je handen wassen en opnieuw beginnen. vrg

Lid sinds

17 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
En soms is wassen niet voldoende, dan moet er fiks geschrobd worden...

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Tja, Laatst heb ik naar mijn handen gekeken en gedacht, die brengen nu naar buiten wat er in mijn brein omgaat. Na dat laatste 'gebeuren' dacht ik ook, dat brein moet om en daar ben ik nu druk mee bezig. Dank voor deze tip!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, die mooie zinnen die vanzelf lijken te komen? Ja, dat is een "kick", maar laat het uitblijven van zulke momenten je pen niet stil houden. Ik zelf probeer altijd 'gewoon door te schrijven'; liever lelijke zinnen dan geen zinnen. Soms zit er iets moois bij en laat ik het staan. De rest moet geschrapt, gekneed, gekaasschaafd en gepolijst voor het zover is maar ook dat kan heel bevredigend zijn.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja Bart, ik weet het. Het is ook wel een verrassing voor je wanneer je plotseling zelf ziet: dat deugt niet. Het onderhavige schrijfsel met de moed der wanhoop terugtrekt (zelf helemaal deleten ging niet) en dat je dan toch nog hulp krijgt. Dan wordt het spannend om je brein de andere kant op te sturen. Dank je wel voor je reactie. .

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk om te lezen hoeveel plezier je in het schrijven hebt :) vooral zo doorgaan, zou ik zeggen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Met de anderen eens. Gewoon door blijven schrijven, ook al vind je het zelf niets. Het hoeven niet allemaal geweldige zinnen te zijn. Eenvoud is vaak het mooist. Schrappen kan altijd nog.