Hallo allemaal , I, wil graag qnoniem me verhaal kwijt , ik ben een dame van 39 jaar , ik heb altijd met me ouders noot goed kunnen opschieten , ik heb 2 broers deze kregen als kind nooit een standje of iets als ze wat verkeerds deden ik ben de middelste. Ook als er bv wat weg was uit de koelkast of wat dan ook kreeg ik altijd een standje terwijl ik die dag er niet eens was, ook als me toen klasgenoot kwam logeren kleineerde zeme door te zeggen dat ik dom was , en een niets nut was. Ik was al zeer vroeg zelfstandig en beet veel van me af door te zeggen dat ik het niet had gedaan , ook bv als het regende en ik kwam door weekt thuis , voor me broers had ze wel als klaar gelegen (droge kleding ) voor mij niet ! Zo vaak een poging tot een gesprek met ze gedaan maar steeds zeiden ze dat ik me niet moest aanstellen , ook als ze naar de voetbal gingen deden ze de tussen deur op slot!!!!!!en de kelderkast idem welke ouders doen zulke dingen ? Mijn vader heeft een hersen bloeding gehad , maar ik was wel de gen die met hem mee ging naar het zkh ook bij thuis komst zorg dragen dat hij weet beetje kon functioneren , nooit een Dank je wel gehad wel van me vader . iMijn moeder bepaalden wat ik moet doen ik was ook altijd depineut met koken (vindt ik niet erg ) maar dan verwacht je van de andere dat ze mee zouden helpen met afruimen maar ee dat deden zeniet en zodra ik zei dat ik het ook niet deed dan was het huis te klein. Ik had werk mijn moeder volgden me met alles (geeft een benoud gevoel) dit tegen haar gezegt dat ze dat moest laten , maar ze trok zich daar niets wat van aan. ik was snel het huis uut (16jaar)bij me tante gaan wone om zowiezo de rust vinden me tante heeft met beiden ouder gesproken en ze gaf aan dat ze zich moesten schamen om zo met hun kind om te gaan. Ik heb 2 jaar bij me tante gewoond waar ik tot rust kwam gelukkig het contact met mijn ouders (in mijn ogen zijn ze dat niet ) had ik op een zeer laag pitje gezet . Ik wam mijn eigen spullen ophalen omdat ik op mezelf ging wonen nou niet normaal hoe en wat ze tegen me deden me de grond in trappen ik ben er niet op ingegaan ! Na 2 jaar heb ik een leuk jongen ontmoet maar helaas is de relatie naar 3 jaar uut gegaan mede Door dat mijn moeder zijn familie kenden en me zwart maakten bij hun, Ik ben op mijn 27 verhuist naar een ander provincie omdat ik iemand had ontmoet die niet uit mijn vorige provincie kwam. heerlijk een nieuwe leven beginnen , maar helaas is deze relatie na 17 jaar verbroken , mede omdat ik een zware hersen operatie heb moeten ondergaan , en vele tegenslagen heb gehad (o,a me baan kwijt tijdens me herstel periode na de zware hersen operatie (hersentumor was naar buiten gaan groeien) tijden s deze hersen perioden ben ik min of meer gedwongen om mantelzorger te worden voor zijn ouders (zijn vader had een hersen bloeding gehad met alle gevolgen van die opname verzorgingshuis , een goedde vriendin verloren aan de gevreesde ziekten, een auto ongelijk gehad, ik moest in alle rust herstellen van me operatie dat was me dusnietzo gegunt maar ik heb het wel gered ,(deze dingen zijn de afgelopen 4 jaar gebeurd in me relatie van 17 jaar) heb alles maar in me rugtas gedaan en dacht ik verwerk het later wel . Ook tijdens de laatse 5 jaar zijn me toen vriend en ik nooit intiem meer gewest hij gaf als rede dat de relatie over was dat de koek op was en dat het hem allemaal te veel was geworden s zijn vader was inmiddels overleden in mijn armen , dat hij er door heen zat , dat schoot bij me in het verkeerde keelgat gat en zei "ik heb het wel zwaarder gehad dan jij " daar was hij het er niet mee eens . Aangezien ik als kind al voor mezelf moest opkomen gezien mijn ouders me over de schuld van gaven , ik ben nig nooit in die 17 jaar zo uit me slof geschoten , ik ben iemand die rustig is en veel kan hebben maar dit dusnietzo. We hebben geen kids , Ik heb ook na de operatie geen anticonceptie geslikt en heb het dan ook nooit er gedaan , ik heb het huis verlaten en zit nu op een studente kamertje (wie verwacht nou dat er een relatie van 17 jaar over zou gaa n? Ik heb me nooit laten inschrijven voor en woning ) maar goed ik heb ene dak boven me hoofd . ik ben het eerst jaar inelkaar gezakt van alles (begeleid doorprofhulp gezien het geestenlijk maar ook lichamenlijk zat ik er door heen en goed ook) Me ex had na dat hij het me me uit had gemaakt al snel een ander (7 maanden later wat dede dat pijn , ik ben gewoon ingeruild voor een jonger ding met 2 kids ) ik ben nog steeds nijdig op hè m en dat weet hij ook , ik heb sinds een jaar een leuke, respectvolle , lieve en trouwe man leren kennen . Hij woont niet in de buurt maar dat maakt ons niet veel uit we zien elkaar elke weekend maar ik heb des ondanks wat mij ouders me hebben aan gedaan een positieve instelling gehad en ik heb mijn nieuwe vriend verteld wat er is gebeurd vroeger hij heeft juist respect voor me dat ik alles zo positief heb genomen en ik heb een vechters mentaliteit volgens de prof mensen , ik weet wat ik wil en ik laat me niet meer door iemand wat zeggen maar mijn biologische klok tikt aandig door , we willen beiden dol graag een kindje en I, ben klaar voor moederschap ik heb gelukkig mij verleden voor 97%verwerkt ook wat er I die 5 jaar is gebeurd.ik ben ok 75 kg afgevallen I die 5 jaar uur van de spanningen en stress en alles . IK weet niet hoe het voelt om zwanger tezijn en ben als de dood voor naalden (ooit een naald afgebroken I me arm als puber)tijdens me opnamen en operatie heb ik dit gemeld en hielden er rekening mee (toch een soort van trauma opgelopen)ze waren allemaal op de hoogten. Ik verlang zo naar een kind klinkt wel raar maar de mensen om me heen zeggen waarom heb je geen kids , ja goedde vraag zeg ik dan , omdat ik goed met kinderen kan omgaan ze rustig behandel en op een normalen toon ze aanspreek als ze iets hebben gedaan , niet meteen met een vinger wijzen ! 1 ding ik zou het kind anders opvoeden zowiezo met rust en eerlijkheid, dat merken de kids van me vrienden dat ik rustig ben naar ze toe en me vrienden merken dat. Ik heb geen contact meer met mijn familie meer ik ik mis ze ook niet , ik hoor nog wel eens via via wat over hoe en wat ik weet dat ze opa en oma zijn van een klein zoon en dat deze net als ik ben een bijdehante vindt ik ook niet zo vreemd als hij bij zijn opa en oma is , als ze hem nou net als mij behandelen vindt ik hem meer dan terecht dat hij van zich afbijt . Ik ben nog maal zeer positief ingesteld, heb een zelf vertrouwen , kan e mannetje wel staat , ben recht door zee (wordt door weinig mensen gewaardeerd) Ik had een week of 2 aan me vrienden gevraagd of ze me ff tijdelijk met rust wouden laten (die 3%nog die verwerkt moet worden ) wat ik zelf moet doen , en heb dit ook aangegeven , ik heb e ee hoop comentaar gehad van ze (o,a als vrienden ben je er voor elkaar edcedc ik heb aangegeven dat ik als ik zo ver ben ik dit aanga geven , en dat als ik het met hun wil delen ik dat zelf wil /kan doen. Ze hebben de vriendschaps band verbroken om dit , dit blijkt dus achteraf geen goeddevrienden te zijn geweest ik heb zelf 4 zeer clocevrienden , die ik al langere dan deze fake vrienden (zoals ik deze nu noem) Ik heb nu zo iets van"jullie komen jezelf wel tegen" kijk dan of je ook zo denkt ! ik was er altijd voor die fake vrienden , ze waren en minder voor mij maar goed ze zijn stukken jonger dan wat ik ben, deze staan pas aan het begin van het leven (29tot36 jaar ) . Maar ik lig er niet wakker van , ik kijk niet meer achter om ik kijk naar de toekomst (hoop spoedig mama te worden want dat is 3 van de dingen die ik nog wil gaan doen in me nieuwe leven )ik heb een slogan ik leef nu mijn nieuwe leven , . ik ben een persoon wat met dit verhaal wil laten zien dat iedereen een rug tas heeft van het leven ongeacht wat er in zit , aar dat deze op zijn moet worden geleegd zodat er weer wat nieuws in kan en ook het hoofd stuk kan afsluiten en geloof in je zelf niemand is gelijk en ieder persoon is uniek .