Hoi iedereen, Ik ben de laatste hand aan het leggen aan mijn inzending voor de Vlaamse Filmpjes. Kans is misschien klein dat het iets wordt, maar kom ... :D wie niet waagt, niet wint. Het oorspronkelijke verhaal had ik geschreven voor Schrijven voor Afghanistan, maar buiten de hoofdlijn, schiet er niet heel veel meer van over. De eerste versie was veel te kinderlijk en was eerder voor jongere kinderen, besef ik nu. Nu in ieder geval ... ik begin wat te twijfelen of er niet te veel drama in zit. Het verhaal begint dat een jongen weer begint te dromen van het danskamp in de zomervakantie. Zijn vader weigert al jaren en stuurt hem, tegen zijn zin, op voetbalkamp. Hij vraagt het weer aan zijn vader en die zegt natuurlijk weer nee. Dan volgt er een ruzie en loopt de jongen weg van huis. Hij gaat naar een veilig plekje, waar hij met zijn beste vriendje altijd zit op vrije dagen. Er is dan een heel stuk over zijn belevenis in de boomhut in het bos. Dat hij bang is, maar zich ook wel stoer voelt, omdat hij daar alleen zit. De volgende ochtend vindt zijn vader hem. Thuis gaat het gesprek weer over danskamp. Weer discussie dat hij niet mag. Weer is de jongen boos, gaat naar zijn kamer ... En dan, op het einde gaat zijn vader toch nog eens het gesprek aan en besluit hij te vertellen waarom hij niet wil dat de jongen op danskamp gaat (vader vroeger gepest omdat hij ook danste) Op het einde komt dan toch alles goed, eind goed al goed. Jongen mag op danskamp. Maar het is dus zo dat bijna de helft van het boek discussies en drama's zijn. De jongen vindt het leven oneerlijk, de vader blijft bij zijn standpunt. Wordt dat op den duur niet een beetje te veel? Het is de eerste keer dat ik voor 10-jarigen schrijf. Heb er ondertussen heel veel over gelezen, boeken uit de bib meegenomen, maar uit dit geraak ik echt niet wijs. Wie oh wie kan mij hierbij helpen :)