@ Jan: Een hoogtepunt, dat proef je goed. Maar letterlijk ook en dat sinds mijn prille kinderjaren (nou ja, het begon met warme chocolademelk). Het blijft prachtig, het blijft geweldig. En nu moet ik weer een jaar wachten... ;) Ja Marcker, dat zag je goed! 8) :thumbsup: Jouw belevingswereld is zeker niet te ruw; sneeuwhellingen zullen voor mij altijd adembenemend blijven en de beleving van die magische stilte, het gerammel van de stoeltjesliften, gevolgd door de razende snelheid verrukkelijk... Het enige dat nog echt moet is je concentratie, je scherpe blik, terwijl het wit en de overweldigende schoonheid van de bergen langs je heen schiet; soris is even slechts nog een wervelwind, ergens ver, ver van je vandaan. En dan die après-ski, het vasthouden van het paradijs... :) Iedere interpretatie mag, maar dit is wat ik hier wilde vertellen. Geweldig dat je het hebt geproefd! (Volgens mij ben jij ook een liefhebber, of?)

@ Blavatski: Dank voor je mooie compliment en fijn dat ik je mee heb kunnen nemen. Daar doe ik het voor! Witte berghellingen huizen in mijn diepe innerlijk, maar hierbij met liefde gedeeld!

Ooooh, dan mis je echt iets Marcker! Maar er is nog altijd plaats op het witte tapijt; ik was jaren ski-monitrice, ik weet er alles van ;)

Dank je Niceway. In eerste instantie en zonder toelichting kan mijn tekst inderdaad heel anders geïnterpreteerd worden. Hier heb ik wel bewust voor gekozen trouwens; de laatste twee strophes kunnen een hele andere belevenis verwoorden. Maar de wiegende stoeltjes en de stilte die naar bevroren zon en koude kristallen ruikt passen bij een ander hoogtepunt. Wonderlijke uitbarstingen, het kunnen ook zomaar bergen zijn... :rolleyes: :)