Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (17)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Roeli Wijngaard – Geen titel  

01 juni
De trein dendert voort. Mijn nood wordt steeds hoger. Na de overstap, beloof ik mezelf. 
Maar wat is dat nu? Die deur blijft maar op slot. Gelukkig komt de conducteur er net aan. 
"Nee mevrouw, in het weekend blíjft die deur op slot. U mag nog blij zijn, want Arriva wil hem er helemaal wegslopen om meer stoelen te kunnen plaatsen. "
Ik ben helemaal niet blij. Ik sta op klappen.

Margo Hulleman – Geen titel 

01 juni
Voorzichtig strijkt ze over zijn overhemd. Van boven naar beneden en weer terug. Voorzichtig om de knoopjes heen, ze opent ze een voor een. Alles wordt er warm van. Zijn linkerarm is nu aan de beurt, ook deze knoop maakt ze los, ze glijdt van boven naar beneden. Ze krijgt het er warm van. Dan draait ze hem om en begint over zijn rug te strijken. Ook dit gedeelte wordt warm en zij krijgt het nog warmer. Dan is de rechterarm aan de beurt. Langzaam draait ze hem weer om en pakt de strijkbout op voor het laatste stuk.

Meliza de Vries – Slingers

29 mei
Van oude kranten leerden we slingers maken. Ik knipte altijd verkeerd, haalde slechts één vlag uit een nieuwsbericht om daarmee iemand aan te moedigen om ouder te worden. Vader zei: ‘Dit vlekt teveel,’ keek naar de afdruk van overlijdensberichten gemengd met lijm op onze vingers en kocht een gekleurde slinger van zes meter om tussen de verjaardag van mij en mijn zusje te hangen. De vriendenkring van de papierbak zou groter zijn dan de taartpunten en vorkjes die ik op tafel legde. Ik wist ook dat zoveel kleuren als mijn slinger bezat nooit in een krantenbericht zouden passen.

Willy Huisman – Onbegeleid verlof

29 mei
Hij had niet veel tijd wist hij en knipte zijn enkelband door met de tang die hij, voordat hij opgesloten werd, had verstopt in de uitgeholde boomstam naast het vervallen trafohuisje. Het geluid van de knippende tang wond hem op, al voor hij het meisje zag dat hier elke dag op hetzelfde tijdstip langsfietste naar school. Ze droeg een rode jas die hem vertelde dat zij de ware was. Vandaag ging ze de krant halen, net als hij.

Annette Rijsdam  – Geen titel

28 mei
“Allezjeezus wat krijgen we der nou?” Ze boog iets naar voren waardoor haar twee robbies net niet uit haar decolleté floepten.
“Ze lijkt wel een hoeretoeter.”
“Ik heb alleen maar haar sterke punten versterkt. Dit is toch de dag waar ze altijd naar uit heeft gekeken.” antwoordde ik. 
“Wat denk je dat ze ga doen dan? Ze mot over een paar uur worden gecremeerd. Dan kenne we tussendoor toch niet effe met d’r naar het Songfestival?”
Ik zuchtte. Met mijn klanten viel altijd prima te werken, die hadden nooit tegenspraak. Maar die familieleden konden zo gruwelijk ondankbaar zijn.