Vervolg van het interview met schrijfster Alexis Jenni. Lees het volledige artikel in het tweede nummer van Schrijven Magazine van 2013. Bestel het nummer hier na.

‘Je kunt mensen niet over vrijheid, gelijkheid en broederschap onderrichten als ze die niet krijgen. Het is daarnaast typisch Frans om weg te kijken, niets te doen, maar er wel het zijne van te denken.'

Waar komt uw fascinatie voor oorlog vandaan?

'Wij Fransen, en misschien wel de meeste burgers in democratieën, weten niet goed wat we met onze militairen aanmoeten en al zeker niet met veteranen. We houden ze het liefst op afstand, met hun eigen taaltje en hun beroep dat nauw betrokken is bij de dood. In ons geval in streng afgegrendelde bases in Zuid-Frankrijk. Desnoods sturen we ze de wereld in om de schamele resten van de koloniën te bewaken. Met de oorlog in Irak in 1991 kwam daar voor het eerst sinds 1914 verandering in. We zagen soldaten op de tv die afscheid namen van hun gezin, mensen van vlees en bloed. Zoals ik schreef: "Het leger keerde terug in de samenleving." Net als nu met de acties in Mali. Maar eigenlijk gaat _In tijden van oorlog_ over alle grote thema's. Het is zelfs eerder een roman over esthetiek en liefde dan over de verschillende slagvelden. De jongen is in gevecht met de wereld. Salagnon leert hem kijken met een liefhebbend schildersoog. Hij moet in beeld brengen door te tekenen. Wie schildert redt zijn ziel. Zo heeft Salagnon immers alle gruwelijkheden kunnen doorstaan. Ik had graag goed willen kunnen tekenen, maar ik kan alleen proberen te schilderen met woorden.'