Schrijven als therapie

Frank Italiaander schreef een reactie op het artikel “11 redenen waarom schrijven gezond voor je is” in het laatste nummer van Schrijven Magazine. 

Het zou mij niet echt verbazen als veel lezers van jullie magazine precies weten wat hiermee bedoeld wordt. Wat ik hier beschrijf zal dan ook niks nieuws zijn. Want in het schrijfproces ga je door alle uithoeken van je belevingswereld en kom je situaties tegen die er met je vandoor gaan. Ik noem fantasie, emotie en sensatie.

Knopen

Stel je iemand voor die verschillende touwen in zijn auto heeft liggen. Een klusjesman bijvoorbeeld. Doordat hij ze veel gebruikt, zijn er met de tijd hier en daar knopen in gekomen. In de haast heeft hij ze laten zitten en maken die knopen nu onderdeel uit van de touwen. Ze horen erbij.

Zie dat touw als je levensloop, de kopen zijn allerlei achtergebleven en onverwerkte gebeurtenissen. Tijdens het schrijven ga je hier onbewust mee aan de slag. Je ziet misschien niet direct een oplossing voor gebeurtenissen waarin een personage verstrikt is geraakt. Komt wel, denk je dan. Ja, ja…

Emotioneel ontrafelingsproces

In het echte leven vegen we van alles onder het kleed. Maar in het schrijfproces kom je daar niet mee weg. Het verhaal moet van het begin tot het eind kloppen. Een redacteur vist die onvolkomenheden er direct voor je uit. Schrappen die onzin of beter in het geheel verwerken, krijg je dan te horen. Valt niet mee want knopen zijn er na verloop van tijd nauwelijks te ontwarren. Dit maakt schrijven zo bijzonder, het is een proces waarin oud zeer onder een vergrootglas komt. Het aardige is, dat de schrijver hier rustig de tijd voor kan nemen. Schrijven is therapie. Een emotioneel ontrafelingsproces zorgt voor opluchting. 

In een talkshow hoorde ik Connie Palmen zeggen, dat ze nog precies weet wat haar eerste manuscript met haar deed. Het voelde heilig. Moeilijk om je kind uit handen te geven. Ik beleef iets soortgelijks. Het schrijfproces is waar alles om te doen is, de rest is een toegift.