glimlach
een forum vind ik helemaal niks, en hier ben ik dan. even voorstellen. 47 jaar en heb niets te verliezen. Schrijven is wat ik wil. Ik merk dat vooral bij mooie muziek en in de trein het opschrijven van zinnen, gedachtes, noodzakelijk is. Wat ik er mee wil is onduidelijk. Aangezien het tot nog toe niets heeft opgeleverd, heb ik dus ook niets te verliezen. Ik heb een gezin, dus moet er brood op de plank. En sja, is dit dan wel zo'n beste keuze? Dan maak je een keuze, tevens een verplichting, wat niet kreatief kan zijn. Ik heb geen plan, geen idee voor een boek. Handig he! Lees erg graag boeken zoals Fry, de kronieken. Eigenlijk vind ik het leuk om de gedachtes te lezen, herkenning te vinden, moet lachen in mezelf om een mening die ik deel, of juist niet. Een glimlach. Heer en meester, een liefdesverklaring, (edith ringnalda) een prachtig boek..dacht ik. Het moeten toegeven, dat het een irritante zelfveheerlijking was, en toch uitlezen. ik moet en zal een boek uitlezen. waar het met mij heen gaat, of het schrijversonline me helpt bij mij drift, ik weet het niet. Ik hoop herkennig en verbazing te vinden. een stimulance. aangenaam.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo en welkom, ach, zijn we niet allemaal dolende zielen :D ? Sommigen doen er een heel leven over om uit te zoeken wat hun plan is (Had moeten zijn). Dus je hebt nog wel even. Plannen heb ik trouwens genoeg, weinigen zijn tot heden geheel uitgewerkt: het is gewoon hard werken. Aan de slag dus :D . Groeten Daantie
20 oktober 2011 - 13:20

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Welkom, poppentje. Ik zie er trouwens wel wat voor je in hoor. Met die gedachten kun je een hoop doen. Stel jezelf een situatie voor je in de trein en je bedenkt wat de persoon naast je aan het denken is. Dit kan op hele mooie, ontroerende en grappige dingen uitdraaien. Misschien ga je in je verhaal met die gedachten wel zo ver dat het je niet meer beheerst en dat je moet weten of het werkelijk zo is. Je vraagt het de onbekende persoon, je moet het vragen. En het antwoord kan heel verrassend zijn. Ja, dat kan leuk worden. Schrijven is voor mij een grotendeels gewoon ergens zitten, staren, denken. Een groot gedeelte van een verhaal kan zomaar in mijn hoofd ontstaan zonder ooit maar één pen of toetsenbord te hebben aangeraakt. Aangenaam. Heb er plezier in.
20 oktober 2011 - 13:36

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aktie is reaktie zo simpel is dat Het toetsenbord lukt niet altijd, knikker (poes) vind dit het fijnste plekje in huis. Ik niet. Een pen met een boekje. al kan ik soms mijn handschrift niet meer lezen. Boos, pijn en liefde. Dan schrijf ik wel. Het afluisteren van gesprekken, die nergens over gaan, maar daarom juist zo lollig. De eenvoudige dingetjes. Het zal herkenning zijn. Dat is die glimlach. Het genieten van mensen. Ja, plezier heb ik er wel in. Ik heb de laatste dagen ontdekt dat er wel erg veel schrijvers zoals ik zijn. En dus kleinere kans op die plek, die plek bij Matthijs v Nieuwkerk aan tafel , ik trots aan tafel maar doe alsof ik het heel gewoon vind dat mijn boek een groot succes is, Matthijs die mijn boek enthousiast zes keer voor de camera houdt.Ik ben niet zenuwachtig en wordt niet rood. Op alle vragen een antwoord dat Matthijs en tafelheer (umh wie zal ik kiezen?)Jan doet glimlachen. Dat, dat kan allemaal wel, maar dan moet ik wel tot aktie over gaan! Jullie ook allemaal succes. Zal jullie langzaam leren kennen. Het ontdekken van verschil lijkt me leuk, en het ontvangen van kritiek.
20 oktober 2011 - 16:25

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven in de trein. Ja! Naar buiten staren, naar bomen die voorbijgaan, naar binnen staren, naar mensen die evengoed voorbijgaan. Niets is beter, mooier, heerlijker dan dat. En is schrijven wel zo'n bewuste keuze? Voor mij niet. Schrijven heeft mij gekozen, hoe suf, cliché dat ook mag klinken. Geen dag zonder een verhaal! Welkom.
22 oktober 2011 - 11:54

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik stond laatst voor een poppenkraam zo, zo, zo daar zag ik toch een poppetje staan o, o, o het poppetje ging aan de schrijf het had niet echt veel om het lijf hij schreef een letter teveel ergerde zich groen en geel trommelde Katrijn op haar kop deze wanhopige auteur in de dop en beperkte zijn leven maar tot het toneel Welkom!
24 oktober 2011 - 12:16