Ik zie er geen ritme in. Het leest best irritant, al die zinnen zo los van elkaar. Probeer het gedicht in een ritme te schrijven, dat lost al veel op..

Ik voel het ritme wel. Ik vind het mooi. Alleen de laatste regels zou ik ietsje aanpassen: ik blijf verlangen naar wat niet is en nooit zal zijn, want niet zijn kan of nooit lang kan blijven bestaan, want jouw schoonheid maakt me bang 'kan' naar de volgende regel voor het ritme, en ik snap de 'blijft staan' niet in die regel.

Het leest best irritant, al die zinnen zo los van elkaar.

Sommige mensen vinden het irritant lezen, maar het is een veelgebruikte stijl in gedichten (het wordt vooral gebruikt om nadruk op bepaalde woorden te leggen, geloof ik) ;) Ik vind het zelf altijd wel mooi, dat afbreken van zinnen. Alleen vind ik persoonlijk de laatste zin van de eerste strofe iets te lang. Het loopt denk ik net iets beter als je de zinnen iets anders afbreekt: Jouw schoonheid maakt me bang laat mij verlangen naar iets wat onbereikbaar lijkt, uiteindelijk onbereikbaar is al was ’t maar een klein gebaar zodat ik zie dat jij mij ziet zodat ik niet onzichtbaar ben uiteindelijk onzichtbaar word zolang ik blijf verlangen naar wat niet is en nooit zal zijn wat niet zijn kan of nooit lang kan blijven bestaan want jouw schoonheid maakt me bang Zie maar of je er iets mee doet ;)