Hallo allemaal, Deze vraag ligt misschien voor de hand voor jullie, maar ik stel het toch maar even. Doordat ik enkele boeken gelezen heb van ene Dr. Wayne Dyer ben ik na gaan denken over een "verborgen" talent van mij. Ik was als kind altijd erg blij als we opstellen mochten schrijven op de lagere school. Ik ben, mag je wel zeggen, gezegend met een enorm rijke fantasie. Als oudere broer vertelde ik mijn jongere broer altijd verhaaltjes voor het slapen gaan. Verhalen waarvan hij nu nog zegt "hoe kwam je daar altijd op" terugkijkend denk ik nu, ja inderdaad waar haalde ik het vandaan. Ik kan bij wijze van spreke nu spontaan een kort verhaal schrijven en geen idee waar ik het vandaan haal. Mijn probleem is alleen, mijn talenten op het gebied van schrijven en tekenen werden min of meer uitgebuit. Ik moest en zou tekeningen maken voor Oma want die was jarig hoewel ik daar geen zin in had, ik verzon verhaaltjes voor een striptekenaar in het AD en die pikte mijn idee in dat alles zorgde er denk ik onbewust voor dat ik ermee stopte. Totdat ik een jaar of 20 was. Het lukte me voor het eerst (en tot nog toe voor het laatst...) ervoor te gaan zitten en ik schreef in 1 avond enkele hoofdstukken van een boek. Het verhaal ontstond vanzelf op papier en ik heb het lange tijd "verborgen" gehouden. Ik schaam me ervoor. Waarom? Geen idee. In de loop der jaren heb ik het enkele malen laten lezen aan mensen en dan werd gezegd "ik ben heel benieuwd hoe het afloopt, maak je het af?" Zoals gezegd, het lezen van boeken van Wayne Dyer bracht me er toe concreet te kijken naar mijn "angsten" of eigenlijk "schaamtes". Het slaat eigenlijk nergens op en (inmiddels 34 jaar oud) ben je op zo'n punt in je leven dat je denkt wat vind ik nou echt leuk? Waar ga ik graag voor? Ik ben het type dat mensen mailt met een 10 a 15 kantjes tellende mail, waarvan mensen zeggen "leuk altijd jouw mail ik pak eerst een mok koffie en dan lekker jouw mail lezen". Jullie raden het al, het is gewoon tijd geworden dat ik serieus kijk naar het idee, zou ik hier nu iets mee kunnen gaan doen. Ik zou dit overigens niet puur gewoon als hobby willen zien, ik wil er graag iets meer mee doen. Het mooiste zou zijn als je mensen kan helpen door je schrijven. Ik heb het "boek" dat ik die avond verzon en nooit afmaakte ook bedacht met in m'n achterhoofd de gedachte er kinderen mee te helpen. Ging over het onderwerp pesten dat was eigenlijk het enige dat in m'n hoofd zat toen het verhaal vanzelf ontstond. De vragen zijn dus concreet (sorry hoor zoals een manager heel lang geleden opschreef, ik ben "nogal breedvoerig en dat is in de communicatie soms storend") hoe kom ik die gene voorbij en, misschien ook wel onbewust een groot struikelblok... Taalkundig (grammaticaal) ben ik erg slecht. Tijd voor schrijven is er wel, ik heb sinds 2005 een eigen bedrijf (werk als software ontwikkelaar). Ik schrijf dan ook altijd veel te lange mails naar mijn klanten dus die energie wil er blijkbaar toch uit. Ik heb in m'n leven enkele sociaal fobische zaken gehad die mijn leven de eerste 20 a 30 jaar sterk beinvloedde waarvan ik hoop dat de kennis die ik ermee heb opgedaan mogelijk ook van dienst kan zijn bij kinderen die met hetzelfde kampen. Zou toch fantastisch zijn als je op die manier mensen kan helpen. Groeten, Martin.