Ha Mara, jij ook? Ik heb pas geleden ook bij Opleidingen naar wat meer achtergrondinformatie over het hoe en waarom van columns schrijven gevraagd. En reacties gekregen. Kijk daar 'ns? Groet en succes ermee, Marria

Marria, Wat bedoel je met 'Ik heb pas geleden ook bij Opleidingen naar wat meer achtergrondinformatie over het hoe en waarom van columns schrijven gevraagd.' Welke 'Opleidingen' bedoel je?

Hoi M, k heb mijn vraag gesteld het forumdeel dat Cursussen en Opleidingen heet. Omdat ik nog veel moet leren. Het had natuurlijk ook bij genres gekund. groet, Marria

M, ik heb je column in De Pers gelezen. Leuk!!

Ik schrijf ook columns. Ik begon 6 jaar geleden met het inzenden van mijn mening over zaken uit het nieuws via de telegraaf rubriek 'wat U zegt'. Dat heeft me een kort interviewtje opgeleverd omdat daar inmiddels meer dan 70 stukjes van zijn geplaatst. Sinds een half jaar in mijn weblog op hyves, sinds kort ook voor een online vrouwenmagazine en over een aantal maanden komt mijn eerste boek uit met een bundel ervan. 'Het leed dat huisvrouw heet' met als subtitel 'alledaagse ergernissen van een moeder'. Ik probeer vooral altijd een leuk en pakkend begin te maken (de eerste regels bepalen immers of de lezer verder gaat lezen) en probeer zodanig te eindigen dat het weer terug slaat op het begin. Ik probeer er altijd humor en zelfspot in te verwerken en schrijf over alledaagse, maar dus ook herkenbare dingen. Het is voor mij een heerlijke uitlaatklep, maar nog leuker is het feit dat ik thans een vast groepje lezers heb ontwikkelt via hyves en mijn verhalen vaak in de top 10 meest gelezen/meest besproken terecht komen. Nu maar hopen dat mijn boek ook zo goed gaat lopen. ; )

Leuk, Yvonne, een boek over je columns. Waar komt het uit? Zet je tegen die tijd een topic bij de boekpresentaties?

Wat ik geleerd heb over een column is: Een column heeft amper spelregels, het is eenvrijplaats. Een column is dynamisch en een vrijplaats waarin je als schrijver je kunt uitleven, je persoonlijke mening uiten, impressies schilderen, je hart luchten, herinneringen ophalen, anekdotes vertellen. De schrijver van een column onderschijdt zich van anderen door zijn blik, zijn vermogen om in grote, of juist in alledaagse dingen, iets op te merken waarvan de ander zich niet bewust is. Hoe de dauwdruppels glinsteren op een spinneweb, hoe een knikkerend kind steeds een snotterbel ophaalt. Dat kijken, daar gaat het om. Vervolgens je observaties in de wereld zetten. Ieder ambacht kan aangeleerd worden. Het talent om te kijken moet je zelf ontwikkelen. Verwachtingen van een column: De bedoeling is dat je een emotie opwekt bij de lezer. Herkenning, ergernis, ontroering, een glimlach, alles is goed zolang de lezer maar geraakt wordt. Een contact van mens tot mens. Een column geeft de persoonlijke belevingswereld van de schrijver weer. De kern is altijd een conflict, een tegenstelling, een dualiteit. Kortom: Pietje wil Marietje maar er ligt een draak tussen. Dit is de kapstok. Altijd de kloof tussen enerzijds droom, hoop, verwachting en anderzijds de werkelijkheid. bv. -Ik dacht heel sjiek mijn entree te doen, maar struikelde over mijn sleep, -Een stad wil heel groot zijn, maar heeft niet eens een ziekenhuis;Mijn moeder dacht dat ik er heel netjes bijliep, maar ik schaamde mij rot om..... -Ik dacht dat ik mijn dochter niet zou missen, maar toen ik haar parfum rook, barstte ik in tranen uit.. -De columnist doet er goed aan om na afloop de kern van zijn column in 1 zin samen te vatten. Dit i.v.m. het overdragen van zijn boodschap. -Lange zinnen zijn af te raden, zijpaden halen de spanning eruit. -Voorbeelden en metaforen dienen zo strak mogelijk te worden weergegeven. De schrijver moet schilderen, laat het zien, wees concreet. Dus niet: 'hij was een arrogante patser' maar: 'het grind stoof op toen zijn hij zijn Ferrari parkeerde'. Zo heb ik er nog wel een paar voor degenen die meer willen. Maar het wordt mij nu een beetje te laat, ik wil naar bed. doei.

jacqueline, kijk, daar hebben we wat aan. En g r a a g meer! alvast bedankt

Meer! Meer! Meer!

"De schrijver van een column onderschijdt zich van anderen door zijn blik, zijn vermogen om in grote, of juist in alledaagse dingen, iets op te merken waarvan de ander zich niet bewust is. Hoe de dauwdruppels glinsteren op een spinneweb, hoe een knikkerend kind steeds een snotterbel ophaalt. Dat kijken, daar gaat het om." Precies!

Zo heb ik er nog wel een paar voor degenen die meer willen.

jacqueline, ik sluit mij achteraan in de rij van wachtenden. :)

Meestal reageer ik niet op spelfouten, maar nu zie ik hier al twee keer "onderschijdt" staan. Hopelijk bedoelen jullie "onderscheidt". Anders lijkt dat columnschrijven mij een nogal onfrisse bedoening. ;)

@ Irene. :lol: Wat bréng je die leuk! Je hebt helemaal gelijk. Jaaaa, ik ben die onfrisse onderschijtert :p die alles onderscheidt. Shame, schaam, schaam! Enfin, hier het vervolg van gisteravond: Dus niet: ‘hij was een ouwe vent die nog jong wilde lijken’ maar ‘toen hij ging zitten tilde hij tussen duim en wijsvinger de pijpen op van zijn zorgvuldig gestreken knalrode broek’. Niet: ‘we hadden het heerlijk op vakantie’ maar ‘alle dagen mooi weer, het eten was verrukkelijk, bijna net zoals thuis en de kinderen waren de hele dag in het zwembad’. *& Wees jezelf, probeer geen anderen te imiteren. Probeer niet ondeugender of onhandiger te zijn dan je in werkelijkheid bent. Het mág wel, alles is geoorloofd om de lezer te amuseren of te vermaken. Maar besef dan wel dat je een typetje neerzet, dat je een rol speelt. Het is voor een columnist een groot compliment als je te horen krijgt: ‘het was alsof ik het je hoorde vertellen’. Een pseudoniem gebruiken ja dan nee, ach ieder heeft zijn eigen redenen. *& Of iets waar gebeurd is of niet, het is geen excuus. De columnist staat het vrij om de feiten aan te passen, mannen in vrouwen te veranderen, stukken over te slaan. Niet de werkelijk is het doel, maar de waarheid die je wilt vertellen. De feiten zijn ondergeschikt, het gaat om de boodschap, om dat wat je wilt vertellen. *& Wees wreed. Dood je lievelingen. Kill your darlings. Door de beperkte ruimte van de column, 400 tot 500 woorden, is het belangrijk dat elk woord van betekenis is voor je boodschap. Soms flapt er een prachtige metafoor of zin uit je vingers, maar als deze niet bijdraagt aan de helderheid van je column, dan moet deze geschrapt worden. Hoe pijnlijk kan iets zijn. Misschien komt die zin in een andere column nog eens van pas. *& Bij menigeen rijst de vraag wat nu precies het verschil is tussen een column en een kort verhaal. Het belangrijkste verschil is de lengte. Door de aard van het ontstaan, is een column in principe maar een kolom lang. Jawel, veel columns zijn langer ( Jan Blokker, Kalshoven) maar vaak zijn dat persoonlijke beschouwingen, essays en analyses van actuele maatschappelijke gebeurtenissen *&. Enfin, dit zijn wat aanwijzingen, door Monique Rijven op papier gezet, het zijn haar aanwijzingen. Haar doel is om iedere schrijver te ondersteunen om te onderzoeken waar zijn eigen kracht ligt. Deze kunst (columns maken) kent geen goed of fout. Deze kunst kent alleen jouw persoonlijke uitingsvorm’. Deze dame waarvan ik wat cursussen heb gevolgd, heeft ook eens workshops gegeven om zg. ‘Loesjes’ te maken. Als ik ze nog ergens kan vinden tussen al mijn aantekeningen, wil ik ze wel neerzetten als er gegadigden zijn. M. Rijven is verder nog psycholoog, moeder, schrijfster en een geweldig humoristische en optimistische vrouw.

Kijk, dáár heb ik iets aan... :D Laatst heb ik aan Carrie gevraagd of er trucjes bestonden om te voorkomen dat leraren en medeleerlingen geirriteerd raken, omdat ik het over ze heb ik mijn stukjes. Want natuurlijk breng ik wel elke dag tussen mijn onderwerpen door. Dit mailde ze: "Volgens mij is er wel een klein trucje en dat is gebruikmaken van het tijdsverschil. Dus iets wat deze week gebeurd is schrijf je er pas na twee weken in. Dan leggen mensen niet meteen het verband: 'Oh hemel, ze heeft het over mij en iedereen weet dat!' Zo kan je ook de plaats veranderen: het was niet bij Engels maar bij Frans. Het was een mevrouw in plaats van een meneer en je hebt dit gek genoeg niet van je eigen school maar hoorde het van een vriendin! En dan af en toe, omdat je toch een columniste bent: flink hard er bovenop. In een situatie waar je er ook best gezeur mee wil hebben. Zodat je toch authentiek blijft. Giechelen en roepen dat de leraar immers anders nooit zo beroemd zou worden, werkt ook maar niet te vaak." :P

Marcella, Enig en ik herken wat trucjes die ik nog niet ingetikt heb in mijn pc. In het (nog) niet ingetikte spul dat nog bij de columns hoort staan deze trucjes ook. Ik was het eerste a4-tje dus kwijt merkte ik naderhand. (verschil tussen column en cursiefje) Iemand nog behoefte aan de aanvulling die eigenlijk het begin hoort te zijn?

Nou, ik ben voor alle informatie die ik kan krijgen, maar zo houd ik je wel aan het werk. :P

Graag Jacqueline ! en bedankt !

Ok, ik zal gaan putten uit mijn laatste bron die ik intussen weer uitgegraven heb. 'Wat kan een mens hopeloos slordig blijken te zijn' en ik schud mijn wijze grijze hoofd. Ik schud optimistisch: Wat is een column, een verhaal en een cursiefje. Column. In een column trekt de schrijver de lezer naar zijn eigen gevoelswereld. De schrijver heeft een mening, een gevoel van woede, ergernis, verbazing, opluchting. Het is zijn doel dit direct te delen met de lezer. Duidelijke bewoordingen, heldere beelden, kloeke zinnen zonder al teveel bijzinnen. De columnist komt als het ware hijgend de keukendeur binnenrennen en vertelt opgewonden wat hem beweegt. Al schrijvende ordent hij zijn gedachten en structureert hij zijn stellingen en argumenten. De columnist vraagt aandacht voor dat wat hij zelf vindt en voelt, waarbij hij de lezer uiteraard de ruimte biedt om met hem van mening of gevoel te verschillen. Een column mag prikkelen en provoceren. Een column is doorgaans in de ‘ik’ vorm geschreven. Het is een duidelijke signatuur van de schrijver zelf, ook al schrijft hij onder pseudoniem. Het is geen uitdaging voor een columnist om een bal in een open doel te schieten. Dat hondenpoep vies is weten we allemaal wel. Bij een columnist gaat het erom, dat hij iets bijzonders, iets persoonlijks weet toe te voegen. Dit kan hij doen door de zaak absurd voor te stellen, te persifleren, te overdrijven, te onderdrijven, of geheel om te draaien. Bv. door een warm pleidooi te houden voor het deponeren van hondenpoep op de stoep. Cursiefje. In een cursiefje houdt de schrijver de lezer een plaatje voor. Hij bekijkt de natuur, bespiedt kinderen in een speeltuin, haalt een herinnering op, brengt een anekdote onder woorden. Net als de column roept het cursiefje ook een emotie op, maar dit op veel subtielere wijze. De column stormt de keuken binnen, het cursiefje daarentegen komt rustig met je aan de keukentafel zitten en toont je een beeld dat roert. Het cursiefje trekt de aandacht niet naar de schrijver, maar naar een gebeurtenis, naar een observatie, naar een herinnering. Het toont het bijzondere in dingen van alledag. Het is zachter dan een column, het biedt de lezer ruimte voor een mijmering. Het cursiefje roept emoties op die de inhoud overstijgen. Dat wil zeggen dat de lezer niet zozeer de inhoud herkent, maar zich een soortgelijke situatie herinnert. Hij herkent het onderliggende gevoel. Een column gaat over ‘ik’ , maar een cursiefje kan ook over een ander gaan. Zo, nu is mijn bron voorlopig opgedroogd. Aan jullie de eer om er iets mee te doen.

Dank je voor al deze nuttige informatie. :thumbsup:

Dank je wel Jacqueline, ik ga alle info eens even in een eigen Word-document opslaan. :thumbsup:

Jacqueline, heel erg bedankt dat je je kennis met ons wilt delen! Marria

Marria Waartoe zijn wij op aard? vroeg de pastoor vroeger bij ons in de godsdienstles. Op de eerste bladzijde van de cathechismus, die ik honderden keren heb moeten overschrijven als strafwerk, weet ik het antwoord na vijftig jaar nog steeds. Zeker in deze kersttijden heb ik het graag gedaan.

Jacq zei: Waartoe zijn wij op aard? vroeg de pastoor vroeger bij ons in de godsdienstles Bij mij komt automatisch het antwoord boven: 'Om God te dienen en hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn' Wie wilde je hier dan dienen, Jacq? Of leerde jij wat anders? Ook anderen te dienen, misschien? Wat me nu nog het meest verbaast is dat ik me nog kan herinneren waar en wanneer ik deze zinnen met mijn moeder uit het hoofd zat te leren. Ik zie het tafeltje op haar slaapkamer nog, waar we samen aan zaten. Ik huilde steeds, want het lukte niet. En dat was het huis waaruit ik ben verhuisd toen ik net 7 was. Ocherme ik, bedenk ik nu. Geen wonder dat ik de zin 'om hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn' niet begreep. Klas 1, december of januari, moet het ongeveer geweest zijn. Ik ga er een column over schrijven! 'Oud kinderleed hervonden', gaat hij heten. Dank Jacq.

Ha, er is al een leuke column over: http://www.cubra.nl/edschildersroomslezen/rijk01c…

Inderdaad, die catechismus. Onze pastoor had zijn vast stramien bij het overhoren, zodat ik altijd de derde vraag kreeg. Heel gemakkelijk, totdat het grote proefwerk er aankwam. Zjors, jouw column? doe 'ns een poging? :) Marria

Ja Mara, en voor jezelf uiteraard. Wat ik uit die lessen onthouden heb is ook: om god? wie? de natuur? inclusief mijzelf? te dienen en om in het hier en hiernamaals gelukkig te zijn. Dus: ik ben hier op deze aarde in de eerste plaats om mijzelf gelukkig te weten. Daarna pas, als je er in gelooft, in het hiernamaals. Waar ik op een bepaalde manier in geloof. Mijn hiernamaals bestaat uit de herinneringen die mijn mensen om mij heen over mij hebben. Plus natuurlijk de sporen die ik achterlaat. Als dat goed is, is dat prima. Als dat negatief is, in al zijn schakeringen, dan is dat niet zo gunstig, dan zegt dat iets over de herinneringen aan mij als mens. Vraag is: wat wil je: dat men goed over je denkt en men iets heeft aan je levensinstelling? Men iets kan met de sporen? Ik denk dat als mijn sporen overwegend positief zijn dat ik het voor mijn omgeving goed heb gedaan en voor mijzelf. Of omgekeerd. Ik weet hoe ik over mijn moeder denk, dat is niet positief, zo wil ik niet herdacht worden. Ik weet hoe ik over mijn vader denk, dat is positief. Dat is goed. Zo vul je uiteindelijk zelf je hiernamaals in, hemel, vagevuur of hel. Ik denk over sommige mensen dusdanig, dat ik mij voorstel dat zij voor mij in een hel zijn aangekomen. Meerdere mensen zitten of in het vagevuur en de meesten zitten in een hemel in mijn gedachten. Die gedachten, daar gaat het om. Dat is je geweten, je normbesef en je hele levenshouding.