Ik probeer de vraag te begrijpen. Bedoel je dat de persoon die in de dialoog wordt aangesproken, misnoegd is dat haar naam voluit genoemd wordt? En wil je dat in diezelfde dialoog kwijt?

Chantal Johnson in Italic. De gedachte van de ikfiguur ná de gesproken zin, inclusief een 'dacht ik' voor of na de gedachte. Tweede zin van eerste spreker beginnen met ... binnen aanhalingstekens, dan de zin. Is dat wat?

Ja, ik vind het ook een goed idee om gedachten cursief te drukken.

Hoeft niet eens per se. Je doet het al bijna goed: ‘Ik kan je verzekeren Chantal Johnson’ mijn naam twee onbekende woorden, zelfstandig en nooit meer de mijne. ‘dat zulk gedrag leidt tot langere werkuren.’ Alleen nog iets verduidelijken en de interpunctie correct maken: ‘Ik kan je verzekeren Chantal Johnson,’ mijn naam klonk als/sprak ze uit als/etc. twee onbekende woorden, zelfstandig en nooit meer de mijne, ‘dat zulk gedrag leidt tot langere werkuren.’ Als het namelijk een gedachte van persoon A is, terwijl persoon B aan het woord is, krijg je dit: ‘Ik kan je verzekeren Chantal Johnson...’ Mijn naam twee onbekende woorden, zelfstandig en nooit meer de mijne. ‘...dat zulk gedrag leidt tot langere werkuren.’ Kan ook. Hoe je het doet is afhankelijk van wat je zelf prettig vindt :)

En vergeet de komma voor de naam niet.

Kijk ook eens opnieuw naar de passage waarin dit voorkomt. Hoe zit het verhaal daar in elkaar? Hoevaak is wie aan het woord? Wie sprak hiervoor, of is er geen sprake van een voorafgaande dialoog? Waarom moet dit een dialoog zijn? Er zijn zoveel keuzen dat er niet een enkele goede oplossing is. Ze ging tegen me tekeer. "Ik kan je verzekeren, Chantal Johnson..." Die twee woorden, die waren mij onbekend. Zo zelfstandig, en nooit meer de mijne. Ik luisterde al niet meer toen ze verder tierde: "... zulk gedrag leidt tot langere werkuren". Wat Chantal Johnsen denkt, vind ik een kromme gedachte, dus daar zul je nog eens naar moeten kijken. En de opmerking dat iets tot langere werkuren leidt, lijkt me ook niet te kloppen. Worden die uren langer? Of worden het er meer? Ruimere openingstijden? Meer salaris? Overwerken? Je kunt nog meer nadruk op de naam leggen door de zin niet te onderbreken. "Ik kan je verzekeren, Chantal Johnson, dat zulk gedrag leidt tot meer werkuren." Chantal Johnson. Die twee woorden, zo zelfstandig en nooit meer de mijne (blah blah blah). Cursief is geen goede oplossing.

Cursief kan alleen als de HP echt letterlijk die gedachte heeft.

Mijn suggestie was, om in de aangehaalde gesproken zin, Chantal Johnson cursief te zetten, niet de gedachte. Hiermee zou dan extra nadruk liggen op de gedachte van de ik-persoon over die uitgesproken naam: Die twee woorden ... enz. http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/11 Onderaan staat dit: (4a) De minister zei: 'Ik vraag me af of uw 'gefundeerde' advies wel zo gefundeerd is.' ( ...) Ten slotte is ook cursivering soms een alternatief voor aanhaling binnen een aanhaling.

@ Schli Waarom is cursief geen goede oplossing?

Cursief is voor mij altijd een zwaktebod van de schrijver. Ik bedoel mijzelf. Niemand anders. Heeft te maken met een oude schrijfmachine van Remington. Er was maar 1 kunstje. Het zo beschrijven dat het klopt. Ik mocht, en kon niet kiezen uit de tientallen mogelijkheden die we nu digitaal in DigiTaal hebben. Dus als ik mijzelf cursief-grapjes zie uithalen, dan denk ik aan schrijflessen die al 50 jaar oud zijn.

Op de typemachine kon je onderstrepen... ;)

Cursief is voor mij altijd een zwaktebod van de schrijver. Ik bedoel mijzelf. Niemand anders. Heeft te maken met een oude schrijfmachine van Remington. Er was maar 1 kunstje. Het zo beschrijven dat het klopt. Ik mocht, en kon niet kiezen uit de tientallen mogelijkheden die we nu digitaal in DigiTaal hebben. Dus als ik mijzelf cursief-grapjes zie uithalen, dan denk ik aan schrijflessen die al 50 jaar oud zijn.

Op facebook en twitter is cursief ook geen optie. Nog even en cursief gaat dezelfde weg als het juist gebruik van bepaalde lidwoorden, zei de taalerrorist ;) Ik vind af en toe een cursiefje wel lekker retro.

Ik vind af en toe een cursiefje wel lekker retro.

Bedoel je APERITIEFJE ?

Op de typemachine kon je onderstrepen... ;)

Kon wel. Mocht niet. Strenge en goede leraar. Onderstrepen is ook een zwaktebod.

Ik vind af en toe een cursiefje wel lekker retro.

Bedoel je APERITIEFJE ?

Neen. Ik bedoelde het Cursiefje. Toch ook al weer zo´n 40 jaartjes geleden vervangen door de column. http://nl.wikipedia.org/wiki/Cursiefje

Ik vind af en toe een cursiefje wel lekker retro.

Bedoel je APERITIEFJE ?

Neen. Ik bedoelde het Cursiefje. Toch ook al weer zo´n 40 jaartjes oud, vervangen door de column. http://nl.wikipedia.org/wiki/Cursiefje

''Oh, sorry hoor.'' Ik was in Spanje op het strand toen een dame mij een aperitiefje bracht. Terwijl ze op haar blote voeten en een roze Spaanse jurk, de zon deed verbleken, ik mijn zonnebril afdeed, mijn pen in de vouw van mijn kladblok frutselde, het kladblok naast mijn stoel liet vallen, mijn dikke buik introk, mijn zware stem nog zwaarder maakte, mijn tong over mijn lippen liet lispelen, dacht ik; lachte ze naar mij? Dat verhaal is een column waardig bedacht ik. ''Werk je hier?'' Veel dommer zou ik vanavond niet worden. Hoopte ik. ''Nee,'' zei ze. Zie je wel, dacht ik. Blond en vilein. Gevaarlijke combinatie. Ik staarde naar haar rode teen nagels. Ook daar zal ik niets wijzer van worden. ''Ik ben Yrret. Schrijver van die ene beruchte column over vrouwen met rode teen nagels.'' ''Val dood man.''

Cursief kan alleen als de HP echt letterlijk die gedachte heeft.

Nee hoor. Er zijn geen grammaticale regels over cursief. Cursief heeft namelijk niks met taal of vertellen te maken, maar met opmaak. Opmaak van een tekst is niet de taak van de schrijver. Eén reden is inderdaad de schrijfmachine, waarmee je geen cursief kunt schrijven. De cursiefjes werden dan ook niet cursief geschreven, maar wel cursief gedrukt (om ze te kunnen onderscheiden van het echte nieuws). Wanneer de schrijver uitdrukkelijk een cursief gedeelte voor ogen had, ging dat met bijvoorbeeld _een underscore ervoor en erna_ wat later op internet nog wel terugkwam door /schuine strepen/ om cursief aan te duiden. Een andere en meer moderne reden is dat boeken luisterboeken worden. Cursief kun je niet voorlezen. Een derde reden is dat cursief voor verschillende dingen gebruikt kan worden, afhankelijk van het verhaal. Bijvoorbeeld voor citaten uit kranten, of voor telepatische dialogen, of voor woorden uit een andere taal, al dan niet vertaald, of voor namen van kroegen en schepen. Ga je dan voor gedachten of rare onderbrekingen óók cursief gebruiken, dan raakt de lezer in de war. Een vierde reden is dat ik geen enkel cursief ken dat werkelijk noodzakelijk was, of waarvoor geen andere oplossingen zijn. Een vijfde reden is dat cursief moeilijker leest dan gewone tekst. Een zesde reden is dat cursief heel erg de nadruk op iets legt; in de meeste gevallen, en zeker als het over gedachten gaat, is die nadruk nergens voor nodig of zelfs buiten proportioneel.

Maar waarom wordt er altijd gevraagd naar wat er voor af ging, is dat werkelijk zou noodzakelijk voor een grammatica/zinsbouw (of wat dan ook) constructie, ik geloof het niet. Want ik vindt het niet nodig om mijn hele plot op internet te plaatsen voor één zin, dus even serieus is het echt heel noodzakelijk... want ik kan het voortaan kort doen.

Je hoeft je hele plot niet op internet te zetten, dat vraagt niemand. Waar het me om gaat is dat de oplossing van een probleem "hoe doe ik dit?" soms niet in de zin zelf zit, maar in de tekst eromheen. Als je niet alleen naar die ene zin kijkt voor een oplossing, maar naar de hele alinea of paragraaf, kan de oplossing een stuk makkelijker worden.

Ik vind af en toe een cursiefje wel lekker retro.

Bedoel je APERITIEFJE ?

Neen. Ik bedoelde het Cursiefje. Toch ook al weer zo´n 40 jaartjes oud, vervangen door de column. http://nl.wikipedia.org/wiki/Cursiefje

Oh, sorry hoor. Ik was in Spanje op het strand toen een dame mij een aperitiefje bracht. Terwijl ze op haar blote voeten en een roze Spaanse jurk, de zon deed verbleken, ik mijn zonnebril afdeed. Lachte ze naar mij? Dat verhaal is een column waardig bedacht ik. ''Werk je hier?'' Veel dommer zou ik vanavond niet worden. Hoopte ik. ''Nee,'' zei ze. Zie je wel, dacht ik. Blond en vilein. Gevaarlijke combinatie. Ik staarde naar haar rode teen nagels. Ook daar zal ik niets wijzer van worden. ''Ik ben Yrret. Schrijver van die ene beruchte column over vrouwen met rode teen nagels.'' ''Val dood man.''

Als mijn teennagellak is opgedroogd, loop ik even naar de bar om een aperitiefje voor je te halen. Ik bedoelde, dat het cursiefje toch ook ouder is dan 50 jaar. Sinds 1936 las ik. En dus niet per se nieuw in vergelijking met die schrijflessen en die Remmington. Maar ik vergat wel de zonnige smiley bij mijn Neen :)

#21 Echt heel duidelijk gesteld, cursief als opmaak zien. De luisterboeken, dat is zeker een punt, dat je cursief niet kunt voorlezen. Maar als je: De minister zei: 'Ik vraag me af of uw 'gefundeerde' advies wel zo gefundeerd is.' zou oplezen, dan wordt 'gefundeerde' ook anders uitgesproken, tenminste dat lijkt me wel de bedoeling. Als het er zo zou staan: 'Ik vraag me af of uw gefundeerde advies wel zo gefundeerd is.' wordt datzelfde woord toch ook die betekenis/uitspraak toegekend? Anders zou je voor een luisterboek steeds moeten toevoegen, 'zei de minister spottend' of iets dergelijks en dat lijkt me niet nodig. Schlimazlnik, je hebt me nu wel aan het denken gezet over mijn eigen gebruik van cursief in mijn ms, zeker met punten 4 en 5.

Ik bedoelde, dat het cursiefje toch ook ouder is dan 50 jaar. Sinds 1936 las ik. En dus niet per se nieuw in vergelijking met die schrijflessen en die Remmington.

Dat klopt beslist. Maar ik krijg vanaf 1961 les van een man, geboren in 1898. Hij is van mening dat je tekst sterk is door de woorden en zinnen. Elke vorm van versiering wijst hij af. Zijn doelgroep is de lezer in/vanaf 1920. Ik krijg les in kort en dichtbij mijzelf schrijven. Geen tierelantijntjes. Elke woord en elke zin is een potentiële goudmijn die een lezer zich haar leven lang kan blijven herinneren. Maar welke dat is kan een schrijver niet weten. Geen verkleinwoorden. En nog 1001 dingen waarvan ik er helaas 999 ben vergeten. Er zijn mijn inziens, en ik weet dat ik oud en ouderwets ben, erg veel schrijvers die beslist geen schrijvers zijn. Prutsers zo als ik. Maar ik worstel niet met scheve letters en smileys. En ja, die glimlach is voor mij ook een glimlach. Maar er komt een moment dat een boek vol staat met iets wat ik niet meer begrijp. Een hele bladzijde met smileys en de betekenis daarvan. :ninja: Ik pleit dan ook voor '' naakt '' schrijven. Niet als in, je lijf naakt. :) Maar met de pen en je schrijf-ziel open. En elk velletje papier is je dierbaar. Omdat ik weet wat papier is. Er zijn nu schrijvers die dat echt niet weten. Zie topic over je ms afdrukken om je fouten te ontdekken. Noem het maar klassiek. Ouderwets. Ik noem het Remmington-schrijven. Je kijkt al met verlangen naar een A4, want je mag schrijven. Geen letter verspillen. Een witregel is een weloverwogen zonde. Geen woord van wat ik schrijf is een vorm van kritiek op jou Miranda. Geen kritiek naar iemand van SOL. Niemand. Ik weet ongeveer wat ik je schreef in je eerste post. Ik zei iets doms. Facebook en Twitter schrijvers. Ik meende het wel. Maar niet op de persoon. Je kan dat gelukkig nog steeds. Lekker stout en snel razen met je woorden. Maar daarnaast kan je fantastisch ''klassiek'' schrijven. Ik heb het idee dat er weer een nieuwe generatie schrijvers aankomt. Logisch. Daar is een nieuwe generatie lezers voor. Logisch. Gelukkig maar. NB Als u Smileys in mijn reacties ziet is dat per ongeluk. Mijn scherm zit al vol met Typex.

:) Dankzij die facebook opmerking van jou toen, gebruik ik geen verkleinwoorden meer. Ik zie het nu ook bij anderen. Het is heel Nederlands om dat te doen, ´lekker klaar met werken zit nu in het autootje op weg naar mijn mannetje, straks een gezellig etentje met de buurtjes´ Over dat papier: Toen ik in Spanje woonde, had ik geen printer en trouwens ook geen laptop, want die werd al in de eerste maand gestolen. Ik schreef met pen en papier. Als ik wilde typen of printen, ging ik naar de bibliotheek. Printen was gratis, maar het papier was dun, bruin, papel reciclado. Laatst wilde ik hier gerecycled papier kopen. Het is duurder dan gebleekt papier. Hoe bizar. En totaal off-topic, foei.

dankjewel Schli, helder.

Eens met Yrret. Een goede tekst heeft geen franje nodig. Als je daarnaar wilt grijpen, dan is het beter verder te zoeken naar een andere oplossing. Aangezien jij de schrijver bent, staan de voorafgaande en volgende zinnen ook niet vast, en die kun je dus bij je oplossing betrekken. De leestekens zijn er om de lezer alert te maken. Die kun je dus uitstekend gebruiken om iets duidelijk te maken. @Mirandala: "lekker klaar met werken zit nu in het autootje op weg naar mijn mannetje, straks een gezellig etentje met de buurtjes" Dat is meer iets voor Nederlandse vrouwen en niet typisch Nederlands. Om te beginnen heb ik een man zijn bolide nooit een "autootje" horen noemen.

Het gebruik van verkleinwoorden noemde ik Nederlands. 'Ik zie het nu ook bij anderen' sloeg op het voorbeeld. Ik gaf inderdaad een vrouwelijk voorbeeld. Schrijf wat je kent, etc. Maar ik wil best de mannelijke versie geven, hoor. 'Lekker zo een bakkie doen met het vrouwtje en strakkies een patatje eten met ons knulletje/zoontje/pikkie/gozertje. Maar eerst effe een colaatje. Of zal ik toch een biertje/pilsje/fluitje/vaasje nemen? Goh, wat is het hier een zooitje. Heb je een pennetje, dan zet ik gelijk een krabbeltje.' Groetjes!

Er zijn geen grammaticale regels over cursief.

Mooi. Kan ik het dus gewoon gebruiken... (Zoals met veel dingen; het is denk ik vooral belangrijk dat je het consequent gebruikt en dat het niet verwarrend werkt voor de lezer.)

Ik vind cursief een heerlijk subtiel en effectief middel om hetgeen ik bedoel duidelijker over te brengen. Mits weloverwogen en spaarzaam gebruikt: dan en slechts dan wanneer mij geen andere, minder visueel opvallende opties resten. Visueel opvallend, waarom noem ik het dan subtiel? Omdat het tekstueel subtiel is. De inhoud is tekst als alle ander tekst, maar de lezer weet dat het een ander soort tekst is, want het is cursief. Ik vind dat mooi. Inhoudelijk mooi, zij het visueel wat protserig.