Een schrijver moet creatief zijn. Dus denk ik ook met uitdrukkingen zoals deze.

Als het origineel bedacht is kan het wel.

Aart, Ik ben eens naar een workshop geweest 'Loesje'. Je weet wel die uitdrukkingen op bill-boards. Daar werd met name met normaal gangbare uitdrukkingen gespeeld, zodat je zelf een nieuwe kon maken met door twee bekende uitdrukkingen één kon maken. Als je wilt, kan ik die workshop nog wel ergens opzoeken als je daar behoefte aan hebt.

Hoezo mag je uitdrukkingen niet gebruiken in een verhaal?? Ik vind het wel leuk om af en toe wat anders te doen, maar "omdat het moet"?

Wat je zegt, Wonderer, het is gewoon leuk om af en toe wat anders te doen. Soms past het ook perfect in het plaatje.

Precies! Ik zie ook geen bezwaar tegen het gebruik van uitdrukkingen in een verhaal. Zo lang het verhaal zelf er maar niet te clichee van wordt. In mijn huidige jeugdboek probeer ik bij elk hoofdstuk een soort van 'one-liner' te bedenken. Ze zitten soms dicht tegen uitdrukkingen of spreekwoorden aan. Het is de bedoeling dat ze de inhoud van dat hoofdstuk en de (diepere) bedoeling ervan weergeven. Voorbeelden: Om te vliegen moet je springen. Word maar geen slachter die te veel van bloed houdt. Op een zwart hemd zie je niets. Ik vind het leuk om met uitdrukkingen te spelen, ze zelf te verzinnen. Zeker in een kinder- of jeugdboek. Volgens mij vinden jongere lezers zo'n spel erg leuk. Ik zou zeggen: doe wat jou goeddunkt...... groetjes, Ariadne

Dat is toch leuk, Ariadne? Zo geef je wat meer 'cachet' aan de hoofdstukken. Iets anders in plaats van die saaie cijfertjes. Het krijgt zo meer lading.

Uitdrukkingen gebruiken in een verhaal wordt niet aangeraden. Maar mag je uitdrukkingen een beetje aanpassen zodat iedereen nog weet waar je't over hebt maar het wel wat opfrist? Voorbeeldje? "Doe niet zo uit de hoogte , man." of "Doe niet zo hoog, man." "Staat je muts alweer verkeerd?" of "Als je die muts van je volgende morgen niet netter aantrekt, negeer ik je de rest van de dag. Ik zie niet in waarom je de bekende uitdrukkingen uit je voorbeeld niet zou mogen gebruiken. Ze zijn toch normale spreektaal? Als ieder personage in je verhaal zulke alledaagse uitdrukkingen op een 'creatieve' manier zou zeggen, zou ik zo'n verhaal niet willen lezen. Ik zou denken: wat zijn dat voor rare mensen? Het zou wel werken, als je één (excentriek) personage consequent zo zou laten praten.

Ja, Mara, dank je. Dat was precies de bedoeling. Ik hoop/denk dat ht zo werkt inderdaad. :-) Ik zou kiezen voor de gewone uitdrukking als het gaat om de stijl van je verhaal in het algemeen. De vervorming komt anders over als een trucje, denk ik.... Maar dan zou ik ook weer niet ál te veel uitdrukkingen gebruiken, want inderdaad komt dat niet erg origineel over. Als het de inhoud van je verhaal kan versterken, zou ik eerder kiezen voor de aangepaste vorm. Dan kan één personage zoiets bijvoorbeeld doen als een vorm van excentriciteit die zijn/haar toch al bijzondere persoonlijkheid benadrukt. Net als Marlies al zegt. Of eventueel een paar figuren (vrienden/vriendinnen), die 'eigen' manieren van uitdrukken met elkaar hebben ontwikkeld. Bijvoorbeeld om hun vriendschap of anderszijn dan de rest van hun wereld te benadrukken. Maar om te pas en te onpas uitdrukkingen te gaan verbasteren alleen om origineel te zijn, omdat gewone uitdrukkingen niet zouden mogen.... nee, dat lijkt ook mij vervelend worden op den duur. groetjes, Ariadne

Ariadne, Jij kunt toch in een sombere bui zijn? Je kunt dan ook wel een somber buitje aantrekken? Het is maar een kleie verandering die niet erg opvalt, maar heeft net iets anders. Als je van het kastje naar de muur wordt gestuurd en als je daar genoeg van hebt, kun je toch ook zeggen: ik laat het kastje bij de muur staan. Laatst bedacht ik er nog een: kinderen vallen niet ver van de boom. (zij lijken op hun ouders) Inderdaad zou ik ook niet teveel gebruiken, dan wordt het zo melig.(geen melige appels)

Je kunt het wel gebruiken als een karaktertrekje van een personage. Hij of zij praat graag in uitdrukkingen en gezegdes. Van die 'one-liners' weetjewel, zoals in de politiek.

Natuurlijk kan een personage in een boek in een sombere bui zijn, jacqueline. Maar ik zou haar/hem dan niet een somber buitje aan laten trekken.... ;-) Overigens zou ik ook niet zeggen dat hij/zij een sombere bui heeft. Dat is me te letterlijk. Eerder zou ik dan door een detail uit zijn/haar gedrag of uiterlijk proberen te laten zien hoe het ermee gesteld is. Bijvoorbeeld dat de kleur van zijn/haar huid vaal is die morgen. Of dat het haar niet in model wil zitten. Dat zij/hij al de hele morgen uit het raam zit te staren. Waar de hemel dan loodgrauw is natuurlijk. ;-) Ja, mara, zo zie ik het ook. groetjes, Ariadne

Naar mijn idee kun je uitdrukkingen wel omvormen, zolang het niet alleen maar lijkt alsof het 'fout' gebruikt is. De uitdrukking: 'ik erger me aan' of het irriteert me dat' wordt bijvoorbeeld heel vaak omgevormd naar 'ik irriteer me aan' ...daar kan ik me zo aan ergeren.. :-( Maar zo'n voorbeeld als 'ik laat het kastje bij de muur staan' vind ik wel grappig (mits gedoseerd gebruikt...) :-) Als de bedoeling maar duidelijk is.