Heden: Billy-Bob ligt vastgeketend op een bank. Billy-Bob krijgt een spuitje vandaag. Hij heeft een bijzonder groot publiek. Vijftien jaar eerder: Billy-Bob voelde zich niet lekker. Hij was ontslagen. Ondanks de vele sollicitaties die hij verstuurde, lukte het niet om werk te vinden. Billy-Bob had geen geld meer en kon geen eten kopen voor zijn gezin. Zijn vrouw was er al snel vandoor gegaan samen met zijn twee kinderen. Naar zijn beste vriend. Billy-Bob begon met het spelen van gewelddadige spelletjes. Met andere mensen welteverstaan. Het begon in Reno. Billy-Bob had een man neergeschoten. Gewoon om hem te zien dood gaan. Het had langer geduurd dan hij had verwacht. Een paar uur. Hij was gaan zitten en had er naar gekeken. Wat Billy-Bob niet had verwacht, was dat hij betrapt zou kunnen worden. Toen de sheriff vanuit het niets was komen opdagen, twijfelde hij geen moment. Billy-Bob schoot de sheriff ook neer. Drie schoten. Een kogel in zijn linker- en rechterknie en eentje in zijn buik. Gewoon om iets te proberen. Hij besloot om de lichamen te bewaren. Het leek Billy-Bob wel interessant om het rottingsproces van een lichaam te bestuderen. Na twee dagen stonken de lichamen als de hel. Tijd voor nieuwe lichamen. Getriggerd door het besef dat Billy-Bob voor God kon spelen, pakte hij zijn schamele bezittingen bij elkaar en vertrok. Na een drie jaar durende trip van moord en doodslag begon Billy-Bob te twijfelen aan de manier waarop hij zijn leven had ingericht. Twaalf jaar van nu: Het moest anders. Hij raakte steeds benauwder. Billy-Bob ging naar de dokter. Hij vertelde tegen de dokter dat hij zich niet zo goed voelde. Dat hij voortdurend zieke dromen had. Dromen over het vermoorden van mensen. De dokter was druk. De dokter had geen tijd voor Billy-Bob. Bovendien had hij geen ziektekostenverzekering. De dokter vertelde hem dat het de beste mensen overkwam. Het gevoel van leegheid bleek iets voor luie en ongemotiveerde mensen. Billy-Bob moest maar eens werk zoeken en zichzelf een beetje vermaken. Iets bijdragen aan de maatschappij. Billy-Bob voelde zich onbegrepen. Hij wilde de dokter iets aandoen. De dokter speelde golf in zijn vrije tijd. Bij een chique golfclub. Het soort club waar mensen als Billy-Bob niet welkom waren. Hooguit om drankjes in te schenken of het gras te maaien. Op een mooie zondagmiddag besloot Billy-Bob dat het tijd was om een bezoekje te brengen aan de golfclub van de dokter. Eenmaal in de kantine begon hij als een wildeman om zich heen te schieten. Iedereen moest kapot. Iedereen ging kapot. Behalve het camerasysteem. Billy-Bob was gesnapt.