Ik vond eindelijk weer wat tijd en inspiratie om weer iets op het forum te zetten.

Bedankt Nyceway voor je scherpe blik. Ik heb als het goed is alles in de verleden tijd gezet en de zin met die voeten in enkelvoud.

# Johanna B Dank je voor je reactie. Sam heeft een saaie kantoorbaan en is niet gelukkig tussen de vier muren waar hij wonen moet. Ik moet er zelf ook niet aan denken om een boom te zijn, maar hij zelf is nu een zeer gelukkige eik. # W. Rynlandt. Ook bedankt. De desbetreffende zin staat nu in de verleden tijd. # Angelieke. Van Sam naar Stam. Nee, daar heb ik niet bij stilgestaan, wel een leuk bijkomstigheid. Bedankt.

# Tja Aangepast, dank je wel. # Mili Dank je Mili. Ik ben ook blij terug te zijn. Het komt alleen wel eens voor dat het leven je zo overvraagd, dat er weinig ruimte is om een verhaal te bedenken en voor je het weet ben je weer uit de running en vergeet je dat er zoiets als een schrijfforum bestaat. #Dos Wijnhof Ook bedankt voor je reactie. Wat bedoel je met de transformatie ging wel heel snel. Had ik er beter de spanning in kunnen houden en pas aan het einde vertellen, waar hij in veranderd is? Ik vindt een eik ook wel een mannenboom, als Sam een vrouw was geweest, was het waarschijnlijk een berk geworden. Ik hoop alleen voor Sam dat hij niet hoeft te transformeren tot een meubelstuk. Al die zagen door je lijf lijkt me niet erg fijn en dan staat hij weer in een betonnen blokkendoos. En 'het' subtiele energieveld, heb ik veranderd.

#Maddburg. Dank je wel. Ook blij dat ik eindelijk weer iets gepost heb #Blavatski. Bomen zijn een van de mooiste dingen die onze wereld ooit heeft voortgebracht en ik kan soms helemaal gelukkig worden van het zien van een gezonde volgroeide boom. Voor die zin over groene kapsel heb ik me laten inspireren door geloof ik een van de gedichten van Marsman, die het over groene lokken had, voor de bladerdek een boom. Bedankt voor je ractie.

De plek was gehuld in een felle lichtgroene lentekleur en met het geluid van vogeltjes, die zingend een partner probeerden aan te trekken. Sam sloot zijn ogen en voelde de zon zijn gezicht strelen. “ Hij moest onwillekeurig denken aan zijn verzameling hokjes in een betondoos uitkijkend op een andere betondoos waar andere poppetjes woonden. En dan was hij ‘thuis’. Erger nog was de kantoortuin, waar hij het moeilijk vond om zich op zijn werk te concentreren. Werk die hij allang niet meer leuk vindt en hoe konden ze zo’n plek een ‘tuin’ noemen? “Ik wil niet meer terug,” mompelde hij en liep verder. Zijn voeten begonnen zeer te doen, net alsof zijn schoenen knelden. Hij hield de pijn niet langer uit en boog zich voorover om ze ui te trekken. Maar het was net of zijn rug niet meer wilde buigen en ook zijn vingers gedroegen zich alsof ze bevroren waren. Gelukkig krijg hij de beide schoenen toch uit en kregen zijn voeten wat lucht. Verbaasd zag hij dat de anders zo tere, lijkbleke huid, donker en hard was geworden en zijn tenen langer. Wat kon dit nu weer zijn? Dacht hij bezorgd. Morgen maar eens een afspraak met zijn huisarts maken. Hij zwiepte overeind. Wat krijgen we nu? Hij liep verder, maar dat ging steeds moeilijker. Zijn lange tenen planten zich steeds dieper in het zandpad en bij elke stap moest hij ze met steeds grotere kracht eruit trekken, waarbij hij zijn armen gespreid moest houden om zijn evenwicht te bewaren. Erg vermoeiend allemaal. Buiten adem stopte hij even en zag een plekje tussen een groepje vriendelijke eiken. Het was net of ze hem riepen. Tot zijn verbazing merkte hij dat zijn armen niet meer naar beneden wilden. Nu wist hij wat er aan de hand was. En was dat nu zo erg? Nee, eigenlijk niet. Met zijn laatste krachten ging hij tussen de bomen staan. Hij keek omhoog naar zijn handen, die waren nu lang en dun met felgroen gelobde blaadjes. Hij plantte zijn voeten stevig in de vochtige vruchtbare aarde. De zon was warm, de wind beroerde zijn groene kapsel. Hij voelde hoe zijn tenen voedingstoffen en vocht uit de grond zogen en het subtiele energieveld van zijn nieuwe vrienden. Hij hoefde niet meer terug. Is dit beter?

# Schrijfcoach Roos Waaijer. Ik heb je advies proberen toe te passen. Ik hoop dat ik er in geslaagd ben. #Anne Borneman Bedankt. #Marietje Dank je wel. Ik heb het eerste stukje wat veranderd.