‘Heb je het echt gedáán?’ ‘Ja.’ ‘Goh, dat had ik niet van jou verwacht. Waarom nu ineens wel?’ ‘Bijna iedereen doet het, dus ik dacht, laat ik het ook eens proberen.’ ‘En, geen spijt?’ ‘Nee, ik snap niet dat ik het niet eerder gedaan heb.’ ‘Eigenlijk valt het mij best tegen van je, Emily.’ ‘Jij doet het toch ook? En over mij oordeel je.’ ‘Eerlijk gezegd keek ik best tegen je op. En nu ben je net als de rest.’ ‘Mag ik niet eens lekker losgaan?’ ‘Het past gewoon niet bij je.’ ‘Hoezo past niet bij me. Ik vond het anders een onbeschrijflijke ervaring. Alsof ik samensmolt met iets… groots. Intens, ik voelde het in iedere cel. En bevrijdend, ik kon eindelijk alles los laten, en toen, wow… je weet vast wel wat ik bedoel.’ ‘Ow echt? Het had ook anders kunnen uitpakken, de eerste keer, Em.’ ‘Geloof je me niet?’ ‘Ik weet niet. En Bas dan? Hij is zo keurig.’ ‘Hij heeft het uitgemaakt.’ ‘Dat méén je niet. Wat een eikel. Waarom?’ ‘Ik had hem min of meer overgehaald.’ ‘Jezus, wat een lul.’ ‘Mag ik bij jouw groep, Sanne?’ ‘Nee, dat lijkt mij geen goed idee. Daar pas je echt niet tussen.’ ‘Toe nou. Ik vind die ene jongen zo leuk, Jeremy, heet hij geloof ik.’ ‘Jem? Die is compleet van het padje af. Iedereen gaat over je kletsen. Echt Em, geen goed idee.’ ‘Daar ben ik zo klaar mee wat iedereen van mij vindt. Ik wil eindelijk leven, doen wat ik zélf wil.’ ‘Als je beste vriendin zeg ik je. Doe. Het. Niet. Je bent jezelf niet, Emily!’ ‘Nu lijk je mijn moeder wel.’ ‘Je moeder vindt toch al dat ik een slechte invloed op je heb.’ ‘Zoals gezegd, Sanne. Ik heb mijn keus gemaakt. Heb je spul bij je?’ ‘Nee. Ik heb geen geld.’ ‘Ik wel. Zullen we iets kopen?’ ‘Hoeveel geld heb je?’ ‘Genoeg.’ ‘Oké. Ik weet wel een gast die het verkoopt.’ ‘Mag ik dan bij de groep?’ ‘Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb, Em.’