Roobart, Ik heb je eerste zinnen gelezen, maar ik haakte snel af. Begrijp me niet verkeerd, dat ligt absoluut niet aan de manier waarop je schrijft. Maar wanneer je gesproken tekst tussen aanhalingstekens zet en elke keer op een nieuwe regel begint wanneer een ander aan woord is, dan wordt jouw tekst al veel meer leesbaar. Nu is het één grote brij van woorden. Ik zou het fijn vinden wanneer je de opmaak van je tekst aanpast, zodat ik hem alsnog kan lezen :).

Hoi Roobart, Jouw verhaal intrigeerde me in het begin, maar liet me toch wat teleurgesteld achter. Het voelde als een sneltrein van woorden, maar geen eindbestemming in zicht. Wat was het gespreksonderwerp? En zonder de aanhalingstekens, lijkt het alsof je gedachten omschrijft in plaats van een daadwerkelijk gesprek. Wellicht was dat de bedoeling? Ik vond wel dat je de emoties goed uit beeldde. Ik voelde irritatie, onrust, en uiteindelijk een soort van blijde opluchting.

Potdorrie, de lift is defect. Snel, met de trap. Loop jij maar alvast voor, dit gaat voor mij iets langzamer. Loop, loop, schiet op straks missen we hem. Ja maar als ik nu… neehee schiet op. Dat begint lekker zeg. Jeetje of er geen eind komt aan die trap. Pfff.. zo pap staan we hier goed en zijn we nog op tijd ? Ja, maar zo te lezen is er vertraging in de tijd. De tijd kunnen we niet vertragen pap, dat weet een kind. Lekker druk ook, nergens meer plek om te zitten. Véél te weinig bankjes, typisch Nederland. Als jij nu even achter mijn koffer gaat staan zodat ik niet omkiep kan ik even bijkomen. Nee, een conditie van een lekke fiets. Zal ik wat te drinken halen ? We hebben nog voldoende tijd voordat hij komt. Nee pap, we hebben niet voldoende tijd; zo jong zijn we ook niet meer. Mam, het koffiekarretje staat vlakbij. Ik heb best trek. Oke, maar niet lummelen he ! Draai m’n koffer naar de klok. Het is nu, wacht, nu tien over tien. Vraag of ze zoetjes hebben ! Waar bleef je zo lang ?, er is al twee maal iets omgeroepen en ik verstond er geen snars van, misschien een perronwissel. Volgens het bord staan we goed, hij komt op dit spoor. Hier mam, je koffie én zoetjes. Ik was niet de enige die koffie wilde. Ja ja, het is goed. Ik heb een hekel aan bekertjes. Waarom zijn we dan niet naar…ach laat ook maar. Trouwens ik dacht dat er in openbare ruimtes niet meer gerookt mocht worden. Dat zijn geen echte sigaretten maar dit zijn… Zeker chocolade sigaretten waar rook uitkomt. Doe niet zo onnozel pap. Ik krijg een houten kont van die koffer. Mam, weet je nog dat wij destijds ook vanaf dit perron onze eerste reis maakten ? Helemaal naar Limburg, wat was dat ver weg. Ja, die reis staat nog op mijn netvlies. De wolken waren beter gevuld met regen dan jouw humeur met zonneschijn. Kijk mam, daar komt ie, hoera de vakantie kan beginnen.

Hijg...hijg... . In één ruk uitgelezen en moet nu even op adem komen. Ik ben akkoord met love2be dat de bladspiegel je overrompelt, maar langs de andere kant...: net daardoor krijg ik een inkijk in de associatieve, chaotische gedachtestroom van de HP. Ik zie het eerder als een experiment. De koortsachtige opwinding zit 'm niet alleen in het vertelde, maar ook in de weergave. Ik vind het wel wat hebben. Bytheway, goed weergegeven. Ben eigenlijk benieuwd of het dezelfde leeservaring is als er aanhalingstekens en beginregels zijn, zoals Anne zegt.