Beste forumgenoten, Aan deze opdracht heb ik met veel genoegen meegedaan. Ik gevoel echter een sterke behoefte om over deze vertelling wat meer achtergrond met jullie te delen. De hoofd-figuur is Bello. Niet vreemd, gegeven de opdracht. Maar de echte held in dit verhaal is natuurlijk Anabel. Anabel, die liever een zwerfhond verwent dan zich te laten verwennen door een hondenhater. Welnu, deze Anabel is er een van een drieling. Anabel is de mooiste van de drie, ze heeft blond haar en blauwe ogen, een lief gezichtje​ met volle lippen en ze is gezegend met prachtige borsten. Anabel heeft ook het hart op de juiste plaats, een goede inborst zogezegd. Inmiddels denkt de kritische lezer wellicht dat de naam Anabel verkeerd is gespeld, want één in plaats van twee ennen. Nee, de spelling van haar naam is conform de inschrijving in het bevolkingsregister en de bedoeling haar ouders. Analfabeet zijn haar ouders niet en qua spellingvaardigheid bevinden zij zich net boven het gemiddelde van Nederland en - kijkend naar de historische ontwikkeling van de uitkomsten van het Nationale Dictee - in de middenmoot van Vlaanderen. Anabel's naam is in lijn met die van haar twee zusjes, die twintig en vierendertig minuten na Anabel ter wereld kwamen. Het zusje na Anabel heet Anapest en heeft de ziekelijke neiging iedereen in haar omgeving het leven zuur te maken, te plagen en te sarren. Maar ze heeft ook liefde voor de dichtkunst, welke haar deed besluiten de letterenstudie op te pakken. Zij bleek echter vanwege haar gedrag niet te handhaven en dus is haar de verdere toegang tot de faculteit ontzegd. De jongste van de drie heet Anagram. Zij heeft een preoccupatie voor haar gewicht en weegt alles wat zij eet zorgvuldig af, ja zelfs haar ontlasting. Ook Anagram heeft wel iets met letterkunde, zij mag bijvoorbeeld graag woorden en namen door elkaar husselen, die daarmee een nieuw leven of zelfs een nieuwe identiteit krijgen. Zo was zij betrokken bij de naamgeving van schrijver dezes. Anagram heeft ook een hartsvriendin, die zich vreemd genoeg niets aan haar gewicht gelegen laat liggen en alles eet wat maar binnen handbereik komt. Zij heet Polygram en werkt bij een platenmaatschappij. Tenslotte kan ik er niet omheen ook het nakomertje van de familie te benoemen. Zij scheelt vijf jaar met haar oudere zussen en is een echt vrijgevochten type. En hard op weg om de kwalificatie 'het zwarte schaap' met vlag en wimpel binnen te slepen. In haar vroege puberteit kreeg zij een artikel onder ogen over de escapades van Bill Clinton in wat toen is gaan heten The Oral Office. Zij ging daarmee experimenteren en ontwikkelde zo een sterke voorkeur voor wat ik gemakshalve maar even aanduid als de vrouwelijke variant van de favoriete bezigheid van die voormalige president. Dit nakomertje heeft overigens veel weg van Anabel, ook een plaatje om te zien en zelfs haar naam verschilt heel weinig van die van haar oudste zus. Maar om het niveau van dit forum hoog te houden, zal ik die naam hier maar niet uitspellen. Want bij enkele eerdere -overigens voortreffelijke- uitwerkingen van deze opdracht moest ik af en toe blozend mijn ogen afwenden en op adem komen na het lezen van de benaming die sommige kleinere honden, al dan niet verdiend, krijgen toegevoegd. Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Hoi Marceline, dank voor je compliment. Met deze opdracht heb ik erg geworsteld. Ik ben een ontzettende hondenliefhebber, ik moet ze altijd even aaien als ik ze tegenkom. Maar de hondenhater, nee, dat is mijn ding niet. Ik wilde dus oppassen niet over the top en sentimenteel te worden en zag inmiddels de bijdragen van de forumleden groeien. De worsteling uitte zich na afronding nog in een toegift, die ik vanochtend heb afgerond en zojuist heb gepost. Tja, niet helemaal de opdracht... eh, daar aarzelde ik zelf ook stevig over. De elementen man, hond, park, hondenhater en hondenliefhebber heb ik in ieder geval te pakken. En ook dat het zich in Amsterdam afspeelt denk ik met het taalgebruik enigszins te hebben doen vermoeden, hoewel ik het Amsterdams niet machtig ben. Maar, Marceline, ik ben blij dat je vreselijk hebt gelachen. Mvg Ton

Beste i-Kat, welkom op dit forum! Wat een bijzonder toeval dat juist jij met jouw nickname als eerste opdracht in de hondenwereld terecht komt. Dank je hartelijk voor je aangename reactie. Ik ben blij dat ik je heb vermaakt. Vwb betreft de opdracht... ik heb onder #4 mijn - hopelijk niet al te zwakke - verweer gegeven. Je opmerking over de namen; Jansen is gewoon een zwerver, die verder niet te veel moet afleiden. Pieter en zijn pietertje waren echt zuiver functioneel, terwijl Bello een klassieke hondennaam is. En Anabel, dat is gewoon een beauty, (très belle, zeggen ze in Frankrijk en omliggende gebiedsdelen) en dat mocht ook tot uitdrukking komen. In #1 hoop ik verder tegemoet te zijn gekomen aan jouw honger naar originele, dan wel passende naamgeving, hoewel de daar beschreven karakters als het erop aankomt nauwelijks iets met deze vertelling van doen hebben. Mvg Ton Badhemd

Beste Marietje, Wat een fijne reactie, met wel twee duimpjes! Dankjewel, dat komt lekker binnen op zaterdagmiddag. Ben ook blij dat je me steunt in de opvatting dat deze uitwerking in de opdracht past. Fijn dat ik jou in jouw vocabulaire weet te raken met je eigenste vinketering. Ik hoop natuurlijk niet dat jij die ooit zal krijgen, want meestal doet de wijze waarop het wordt uitgesproken vermoeden dat het iets gruwelijks is, waar de medici ook geen oplossing voor hebben. Dat 'droog' heb ik er heel bewust ingezet. Ik zie namelijk voor mijn geestesoog Simon Carmiggelt dit slot voordragen. En de klankkleur en uitdrukkingskracht die hij in de TV-voordrachten van zijn Kronkels wist te leggen, probeer ik hiermee te benaderen. Vandaar. En om eerlijk te zijn; uitgaande van de opdracht en mijn uitwerking daarvan slaat die #1 - ik geef het aan het einde van #5 ook toe - gewoon nergens op. Het was gewoon een gedachtenspinsel om iets met Anabel te doen. Nou ja, om nog iets met haar naam te doen, dus, door te voorzien in een stelletje bijzondere zusjes met dito namen. Het delen van andere gedachten over wat te doen met Anabel lijken niet mij direct passend op dit forum. Marietje, je hebt het bij het juiste eind als je inschat dat ik hier veel plezier aan beleef. :lol: Mvg Ton

Dankjewel, Leeghoofd. Fijn dat je beide schrijfsels zo waardeert. Tja en wat Pieter verder doet, interesseert me eigenlijk geen ruk. Maar wie weet krijgt Anabel, teerhartig als ze is, ooit nog warme gevoelens voor Jansen. Zou dat geen mooi verhaal opleveren! Zie je het voor je, Anabel die nog lang en gelukkig leeft onder de rododendrons met Bello en Jansen? Mvg Ton

Hoi Mili, dankjewel voor je fijne reactie. Je bent zo complimenteus dat ik er bijna stil van word. Houd stand achter de duinen! En zoals je weet staat daar vaak een aardig briesje, wie weet krijgt dat ook nog eens vat op dat puntje van de sluier ... ;) Mvg Ton

Beste Riny, ook jij krijgt mij bijna stil met je loftuitingen. Dankjewel, ook mijn omgeving is blij met de aldus ontstane stilte. Ik moet je bekennen dat mijn hersenen een beperkte bijdrage leveren als ik deze stukjes schrijf. Is het idee eenmaal aan mijn fantasie ontsproten, is het daarna hard werken voor zowel mijn twee wijsvingers als - helaas - mijn aarzelklier, die soms fors kan opspelen. Hetgeen dan overigens doorgaans doeltreffend is te verhelpen met een paar biertjes, daar niet van. En ja, ook de hersenen komen daarbij hun bijrol vervullen, als het gaat om d of dt en dat soort ongerief. Tenslotte wil ik nog wel eens de parkeerstand praktiseren; is de eerste versie eenmaal neergeslagen, kan het zinvol zijn er nog een nachtje over te slapen, letterlijk dus. Nou ja, niet zo letterlijk dat ik mijn moede hoofd te ruste leg op mijn toetsenbord. Nog even over mijn wijsvingers en mijn toetsenbord; je begrijpt na deze explicatie wellicht de keuze voor mijn avatar. En als je die nader beschouwt moet ik je nog iets bekennen; ja, ik heb bij het schrijven ook de onhebbelijke gewoonte mijn tong uit mijn mond te laten hangen, hetgeen niet alleen het geval is als ik schrijf over Anabel, borsten en ander opwindend verhaalmateriaal. Om die reden is het ook maar goed dat ik het schrijven in afzondering doe, want het schijnt er nogal zot en aanstootgevend uit te zien, die tong uit mijn mond. Ik ben blij dat je mijn verhalen 'geweldig' en 'prachtig' vindt, Riny. Mvg Ton PS Even voor de statistiek (want het dakdekkersgenootschap doet ook aan marktonderzoek via internet); waar ik woon is het dak bedekt met gewone dakpannen, grijs van kleur. Dus anders dan jij veronderstelt, Riny; ik heb geen, ik herhaal, GEEN leien dakje.

Beste Maddy, terwijl ik Riny van repliek dien, strooi jij complimenten over mij uit. Hartelijk bedankt daarvoor, ik ben blij dat ook jij hebt genoten. Maar het maakt de stilte in huize Badhemd alleen nog maar oorverdovender. Maar het is je vergeven, op zondag moet wat extra stilte toch kunnen, nietwaar? Mvg Ton

Beste schrijfcoach Blavatski, dankjewel voor je reactie, ik ben verguld met jouw complimenten! Als ik Bello was, zou ik niet hetzelfde kiezen als jij. Van die spraakwaterval kun je niet leven, oftewel 'praatjes vullen geen gaatjes' (dit is overigens ook de lijfspreuk van mijn tandarts, die met zijn facturen de gaatjes in zijn huishoudboekje meer dan afdoende weet te dichten, maar dit terzijde...). Nee, ik zou me als Bello met mijn tong uit mijn bek lekker laten verwennen door de mooie Anabel, al is de FEBO niet goed voor de lijn. Maar als hond trek je je daar natuurlijk niets van aan, toch? Wat mijn toekomstige bijdragen betreft; Godfried Bomans zei eens dat voorspellen erg moeilijk is, vooral omdat het over de toekomst gaat. Dus ik beloof niets, ik wacht telkens maar af wat er op mijn pad komt. Tot nu toe kreeg ik door de opdrachten en de reacties voldoende inspiratie en stimulans. ;) Maar ik stel je belangstelling erg op prijs en hoop je niet teleur te stellen! Mvg Ton

Beste Nel, Iets later op de dag dan jij reageerde kom ik er pas aan toe je te bedanken voor je reactie. Het doet mij deugd dat jij er helemaal vrolijk van werd en ik hoop dat dat de hele dag bij je is gebleven! Als ik me goed herinner van jouw stukje bij deze opdracht, ben jij niet zo'n heel erg hondenmens, maar kan je ze (of althans enkele exemplaren) redelijk dulden. Ik heb zo maar het vermoeden dat Bello, door het blootleggen van de verhouding tussen Anabel en Pieter, bij jou weer een goed woordje heeft gedaan voor de hond in het algemeen... ;) Dankjewel en tot de volgende keer! Mvg Ton

Beste Schrijfcoach Corrie, Hartelijk denk voor je feedback, ik ben er blij mee! Jansen had geen specifieke taak, anders dan slapen onder de rododendrons, heel stilletjes wakker worden en een leuke uitsmijter plaatsen. Doordat het stelletje zo in elkaar opging en het ook nogal donker was onder de rododendrons, is Jansen inderdaad niet opgemerkt. En het grommen van Bello kon niet onopgemerkt blijven, om welke reden én Jansen wakker werd (maar zich bewust stil hield) én Pieter de hond gewaar werd. Overigens wilde Jansen eigenlijk helemaal buiten spel blijven en werd zijn echte naam op zijn verzoek niet genoemd. Dat hij zich aan het eind toch liet horen, was geheel zijn eigen initiatief. Ik vermoed dat hij het niet kon laten om Pieter op zijn nummer te zetten, nadat deze Bello zo had behandeld. En daar heeft hij geen ongelijk in, wat mij betreft. Ja en dan dat slotakkoord; ik heb onder #8 mijn motief voor deze wijze van weergeven al geschetst, nl. het benaderen van Simon Carmiggelt. Carmiggelt was een meester-observator met vaak de nodige afstand, waardoor hij zo droog uit de hoek kon komen. En Pietertje, ja dat was toch een koosnaampje (en niet alleen voor de persoon in kwestie...), en die persoon verdiende het m.i. niet met een koosnaampje te worden toegesproken, al helemaal niet door een onbekende. Dankjewel en tot de volgende keer! Mvg Ton

Ha Trieps, dankjewel, blij dat ik jou heb vermaakt. Ik stond overigens niet helemaal vooraan in die rij, ik stond achter Tinus Plotseling. Wat mij een beetje verontrust, is dat je me in de gaten houdt; je bent toch niet van de KGB of zo? Niet dat ik iets te verbergen heb, maar het lijkt me zo beklemmend als er constant op me gelet wordt; had ik vroeger op school ook al. Ik hoop je nog vaak te doen grinniken, maar beloof niets; de boog kan niet altijd gespannen staan en er komen ook weleens andere verhalen uit mijn koker. Hoe dat in zijn werk gaat, kun je hierboven zien bij #16. Mvg Ton