#154 Voor altijd in je zuchten

Voor altijd in je zuchten dan lig je in de schemer heel dicht naast me zo dicht, het zichtbare amper zichtbaar zo, dat ik zonder raken je warmte voelen kan en dan fluister ik zachtjes in je oor: hoor en luister, zeg ik, ga je mee boek die reis, de onze en zoek met mij doorheen ons leven, de weg, de wegen de eeuwigheid van altijd samen. dan zal je heel zacht zuchten en in de ochtend je mooie droom vertellen

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke. mooi geschreven. Ik zie de binnenrijm niet, maar dat kan zeker aan mijn non-professionaliteit liggen. Mooi het boek zo als levensgezel te nemen. Waar zijn wij zonder lezen nietwaar!
3 augustus 2017 - 18:34

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Beste mw Marie, bedankt voor je reactie. Ik associeerde verder op het synoniem van boek en dat nam me op reis. Het binnenrijm is niet scheutig, maar wel aanwezig. :-) Bij mij leidt binnenrijm vaak tot 'te makkelijk rijm' en daar houd ik niet van. Guido Gezelle kon dat dan weer wel goed: 'krinkelende winkelende waterding ...' (of was het: krink'lende wink'lende waterding ;-) )
3 augustus 2017 - 18:42

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke. Duidelijke uitleg, dank je. Guido Gezelle: Wisselbeurtig, op en neder,slaat het, als een' vogelveder. Uit Rijmsnoer om en om het jaar, je raakt mijn hart met deze grootse dichter!
3 augustus 2017 - 21:07

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, een bijzonder mooi liefdesgedicht met subtiel binnenrijm. De titel is al een gedicht op zich. En mooi: 'zoek de eeuwigheid van altijd samen' Ps. Is het niet de schemer in plaats van het schemer?
3 augustus 2017 - 21:15

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dank Jan P. Zoals ik van je gewend ben, vinger op de juiste plek. De komma's heb ik later toegevoegd. Door mijn 'duifverhaalervaring' dacht ik de lezer iets meer aan de hand mee te moeten nemen. Waarschijnlijk ga ik de leestekens heroverwegen.
4 augustus 2017 - 14:25

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, ... een prachtig en boeiend gedicht heb je geschreven. Van Guido Gezelle: O krinklende winklende waterding met 't zwarte kabotseken aan ... Ik zit meteen weer in de klas en ook hoe ik vroeger in het water keek en ik die 'kringels' zag maken. Geweldig. Dank voor de herinnering.
4 augustus 2017 - 14:49

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dank Marietje. Wat je schrijft klopt wel. Ik heb het gevoel proberen weer te geven dat iets er is, maar dar je bijna niet kan geloven dat het waar is
6 augustus 2017 - 11:15

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
En ter afwisseling even wat nonsense: Ga je mee pad Ik ben geboren uit de sporen afgeschoren van een oude paddestoel Mijn beide oren zijn verloren weggevroren zonder doel Van tevoren unverfroren kon ik horen op gevoel Dat is koren voor domoren die mij storen in mijn koude paddepoel
6 augustus 2017 - 23:38

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind dit een heel mooi gedicht en las het als ging het over een schrijfster die tegen haar gedroomde boek praat....Het in de schrijfster aanwezige boek zucht zich een weg naar buiten na er een nacht mee geslapen te hebben. Je 2e bijdrage nonsense vind ik waanzinnig leuk en origineel en dartel! Het maakt dat ik huppelend deze maandag begin. Dankjewel!
7 augustus 2017 - 7:27

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dankjewel Pindarots. Je geeft er een mooie interpretatie aan. Grappig dat je er een vrouwelijke ik in ziet, het blijft altijd wat ongrijpbaar wanneer lezers een vrouw of een man voor zich zien. Fijn dat ik je huppelend op pad heb kunnen sturen. :-)
7 augustus 2017 - 9:59

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Hadeke, vanwege een misverstand en een vakantie, krijg je nu pas een reactie. Alsnog dus! De beginregels zijn intrigerend: zuchten kun je op veel manieren. Hoe zou de schrijver het hier bedoelen? Het is wel belangrijk, want het wordt herhaald... Mooi dat je in het slot het zuchten terug laat komen en het daar ook wat meer invult. Je hebt ook goed binnenrijm gebruikt. Mocht je nog willen schaven, dan zou je kunnen kijken naar de regel 'het zichtbare amper zichtbaar'. Ik begrijp wat je wilt zeggen, maar zou dat ook kunnen zonder het woord zichtbaar te herhalen? Dat maakt het gedicht denk ik sterker. Schrijf ze, Greetje Kruidhof
9 augustus 2017 - 17:03