#349 Spontaniteit volgens Marcel
Ergens in de verte hoor ik gebons. Het zal waarschijnlijk uit de krochten van mijn hoofd opkomen. Allerlei vuisten bonsen tegen mijn hersenpan, wachtend op toegang. Mijn vingers tintelen en ik voel zweetdruppels op mijn voorhoofd. Ik kan me niet herinneren wat ik gedroomd heb, zoals vaak wel het geval is. Weer klinkt er gebons, dit keer harder. Mijn benen slapen, het teken dat opstaan zinloos is. Maar mijn altijd alerte hersenpan beslist anders.
Ik neem de grote Fendergitaar mee terwijl ik naar de voordeur sluip. Het beste wapen wat ik kon vinden om de klappen van de vijand op te vangen of ze met vals getokkel in slaap te sussen. Eigenlijk weet ik wel dat hij het is. Ergens voel ik zijn adem al door de voordeur dringen.
'Marcel, ik heb gewoon nog een bel hoor.'
Marcel's krullen liggen verwilderd over zijn voorhoofd. Hij heeft een weekbaardje gekweekt en slecht onderhouden. Zijn ogen staan dof.
'Sanne, vind je het niet leuk dat ik je verras?' Zijn stem klinkt schel en hard voor zijn doen.
'Volgens mij zou je inmiddels toch wel moeten weten hoe ik denk over midden in de nacht wakker maken.'
'Ik wilde gewoon iets spontaans doen. Je zegt dat ik dat de laatste tijd te weinig doe toch.'
Ik heb de gitaar nog steeds vast. Mijn rechterhand omklemt hem alsof er nu toch een inbreker staat, waar ik dit zogenaamde wapen tegen kan gebruiken. Waarschijnlijk is mijn enige vijand mijn eigen naïviteit.
'Met spontaan bedoelde ik een combinatie van spontaan en romantisch. Of versta jij het als een als politie vermomde inbreker, in het holst van de nacht op mijn deur rammen, onder dat laatste?'
Marcel haalt de schouders op. Soms denk ik wel eens dat hij alleen lief is als hij ergens geen antwoord op heeft.
'Ik wilde je gewoon verrassen...'
Mijn handen willen zijn warrige krullen grijpen, alleen om te bevoelen of zijn haar nog steeds zo vet is. Zijn blik wordt iets helderder. Hij ruikt naar Mojito, hoewel ik ervan overtuigd ben dat hij dat nooit zou drinken. Ik zou de Fender kunnen gebruiken om zijn favoriete countrysong te spelen, hem aan mijn bed vast kunnen binden voor een soort van goedmaakseks om hem dan vervolgens voor eeuwig op straat te zetten. Of ik kan hem met de gitaar mijn erf afjagen en hem dan morgen heel slijmerig opbellen dat ik wat overreageerde en dat zijn gebaar in ieder geval te prijzen viel. Ik besluit te wachten op een goede ingeving.
Hoi Virtuoso, gelukkig geen…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Virtuoso, gelukkig geen spook die je wakker maakt. Ik heb eigenlijk wel te doen met Marcel. Heel eerlijk gezegd vind ik je tekst wat mager. De hp wordt in zijn slaap gestoord door iemand met een goede bedoeling. Meer niet. Het had wat mij betreft wel iets spannender gemogen. De hp neemt een gitaar mee als verdediging, maar weet eigenlijk al wie er voor de deur staat. Daarmee is de spanning weg uit het verhaal en heeft de gitaar weinig zin meer.
De laatste zin is vrij vaag. Marcel staat voor de deur en het enige wat de hp besluit, is wachten op een goede ingeving? Hoe lang moet Marcel nog voor de deur blijven staan?
Ergens voel ik zijn adem al door de voordeur dringen. ---> het is knap als je iemands adem door een deur voelt dringen.
Marcel's krullen liggen verwilderd over zijn voorhoofd. ---> Marcels (de s hoort eraan vast te zitten). In de zin ervoor noem je al zijn naam. Hier zou je ook zijn krullen kunnen zeggen.
... hoe ik denk over midden in de nacht wakker maken.' ---> Dit klopt naar mijn gevoel niet helemaal. ... hoe ik erover denk om midden in de nacht wakker gemaakt te worden.
Of versta jij het als een als politie vermomde inbreker, in het holst van de nacht op mijn deur rammen, onder dat laatste?' ---> deze zin loopt niet lekker. De woordvolgorde lijkt niet te kloppen. Misschien:
Of noem jij het romantisch om als politie vermomde inbreker in het holst van de nacht op mijn deur te rammen?
Je meldt nergens dat Marcel verkleed als politieagent voor de deur staat. Voor de duidelijkheid zou je dit detail kunnen noemen bij de zinnen eerder:
Marcel staat in een politie-uniform voor de deur. Zijn krullen liggen verwilderd over zijn voorhoofd. Hij heeft een weekbaardje gekweekt en slecht onderhouden.
Of ik kan hem met de gitaar mijn erf afjagen en hem dan morgen heel slijmerig opbellen dat ik wat overreageerde en dat zijn gebaar in ieder geval te prijzen viel. ---> dit is een vragende zin en daar hoort een vraagteken achter.
overreageerde lijkt een letterlijke vertaling van het Engels overreacting. Voor mijn gevoel zou het beter lezen als er staat: ... dat ik te fel reageerde
Beste Virtuosuo, Bedankt…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Beste Virtuosuo,
Bedankt voor je inzending. Interessante tekst! Ik vind de gedachten van het hoofdpersonage boeiend, vooral omdat er wat twijfels/tegenstellingen in zitten. Origineel geschreven!
Ik heb wel wat suggesties die de tekst wellicht beter zouden kunnen maken:
- De eerste alinea zou wat mij betreft wat korter en krachtiger mogen. Als illustratie van een staat tussen slapen en wakker zijn in, vind ik het mooi geschreven. Echter vind ik het als onderdeel van een kort verhaal/ tekstfragment iets te lang en beschrijvend. Misschien zou je hier wat kunnen schrappen en het slot iets kunnen uitbreiden?
- In de eerste alinea gebruik je ook een aantal keer vormen van het werkwoord 'bonzen'. Wellicht kun je dit een keertje vervangen door een synoniem.
- 'Met spontaan bedoelde ik een combinatie van spontaan en romantisch. Of versta jij het als een als politie vermomde inbreker, in het holst van de nacht op mijn deur rammen, onder dat laatste?'
--> Deze zin vind ik wat onnatuurlijk, zeker als onderdeel van een dialoog. Ik zou hier nog even goed naar kijken.
Verder mooie tekst, bedankt voor je inzending!
Groetjes,
Lotte Petersen