Eigenlijk had Belle al aan het koken moeten zijn. Aardappelen met 'vlees' van de Vegetarische Slager en, zoals wel vaker, met bonen erbij. Ze pent wat steekwoorden op papier, en vraagt zich direct af of dit wel echte steekwoorden zijn. De docent met de weelderige haardos, waarvan ze de naam vergeten is, heeft de neiging om de meest onzinnige woorden met nadruk te zeggen.  
   Twee rijen voor haar hangt Jeffrey over zijn kladblok. Als Belle heel lange armen zou hebben zou ze hem net zo lang op de schouder kunnen tikken tot hij omkijkt. Of hem over zijn in de war zittende krulletjes aaien. Misschien heeft tijd geen invloed op haar gehad en is ze qua gevoelswereld op de middelbare school blijven zitten.  
    Het is nu twee weken geleden, maar het lijkt soms nog als vorige week. Ze lagen strak tegen elkaar aan op de Twijfelaar. Zijn handen pakten de hare vast. Met kracht, te veel kracht. De fluwelen handschoenen had hij uitgedaan. Zijn handen deden de hare bevriezen, als ze dat nog niet waren. Hij had meerdere Belgische bieren op en waarschijnlijk ook wodka, zij alleen wat appelcider. Toch was ze niet volledig mindfull, het moment lijkt al gepasseerd te zijn. Zo bleven ze kijken naar de lampenkap die Jeffrey bij een of andere kringloopwinkel lijkt te hebben gekocht.  
    'Ik denk dat ik het hier met het oog op de tijd maar even bij laat,' bromt Haardossy. Ze springt op en wurmt zich langs de zittenden, hierbij meerdere knieën rakend. Meerdere geïrriteerde blikken ontwijkend spot ze hem bij de uitgang. Jeffrey lijkt haar spontane bevlieging al te hebben aangevoeld. Als ze het halletje betreedt zijn de lichten al uit. Iedereen van enige betekenis is al verdwenen. En toen... 

*
    'Okay, stop maar. Wil je er echt zo'n cliché-verhaal van maken? Dan heb ik toch niet zo'n zin om hierin te gaan acteren hoor.' 
 Belle staat op het bureau met haar handen in de zij. Ze is absoluut niet de ongeveer een meter tachtig die ik in gedachten had, maar misschien is haar formaat aan het scherm aangepast of zo. Ook heeft ze een spijkerrok aan, terwijl ik aan een joggingbroek zat te denken. Misschien is een spijkerrok toch wel toepasselijker.  
'Ik was eigenlijk nog niet klaar met schrijven...' 
   Belle schudt het hoofd. Haar donkerblonde haar is nog warriger dan dat van de docent. Dat lijkt geen verbetering, want leidt te veel de aandacht af. 
'Ik denk dat je beter overnieuw kan beginnen. Op zo'n romantisch niemendalletje zitten de lezers echt niet te wachten. En wat doet die malle docent eigenlijk in het verhaal? Die heeft helemaal geen functie.' 
'Ik dacht misschien dat met name de vrouwelijke lezers hier hun eigen liefdesverdriet in zouden herkennen. Dat is toch een publiek waar ik me wat meer op wil gaan richten.' 
Belle grinnikt of misschien kan ik het beter bulderen noemen. Het is in ieder geval niet de manier waarop ik me dit lachen in mijn hoofd had. 
'Okay meneer de womanizer, ik zou eerst eens even de moeite nemen om je in ons vrouwen te verdiepen. Kijk nou even naar Jeffrey, dat is toch een kansloos a-romantisch geval. Vrouwelijke lezers zullen er totaal geen verdriet bij voelen, eerder opluchting.' 
'Whatever, ik zal het iets aanpassen of zo. Wil je dan nu alsjeblieft weer terug je verhaal ingaan Belle?'