# 416 - En weer met de kont van de stoel
Kent u dat? Het optreden is klote. Zweverig vioolgeneuzel en daar doorheen drukt iemand de toetsen van de piano vaker verkeerd in dan juist. En als zure slagroom op de beschimmelde taart, rochtelt een zanger onbegrijpelijke zinnen uit zijn strot. Vooral erg diepe, filosofische teksten. Metafysisch. En meer van dat.
Ga weg zou je zeggen, sluip naar de zijkant, verdwijn en zuip die ellende weg in Cafe Sport. Maar dat kan niet. Sterker nog, ik geef nu (ja, op dit moment) een ovatie. Mijn derde om precies te zijn, en helaas, daarna volgen meer ovaties. Staand en enthousiast.
Het zit namelijk zo: Naast mij zakt Floortje terug op haar stoel. Ik ben uitgeklapt en ga ook weer zitten.
Wie is Floortje? vraagt u. Floortje is sinds het eerste jaar van onze studie het meisje dat altijd straalt. Waar een licht vanuit gaat dat nooit dooft. Niet zo'n fel wit licht dat de omgeving verblindt, maar een zacht oranje-geel licht dat je verwarmt als de ochtendzon op een frisse ochtend. En gisteren, na twee jaar rustig opbouwen met samen studeren, werkgroepje-hier-verslagje schrijven-daar, "oh, wat een toeval! Doe je ook aan Middeleeuws hofdansen?" en meer onverdachte toenaderingen, stemde ze eindelijk toe. Ik mocht met haar een pizza scoren bij "Mario & Julia" op de Abbemadreef, na de voorbereiding voor het werkcollege. Bij de Tiramisu zei ze: "Ik weet nog een mooie bijeenkomst met muziek. Het begint om negen uur, is dat niet te laat?"
Dus u begrijpt: tussen die kutzooi zit ik met kramp in mijn ruggengraat te wachten tot het ophoudt.
En Floortje? Zij straalt naast mij op een manier zoals ik zelden zie, die verdwijnt bijna in het geluid. Genieten is niet het goede woord, dat omschrijft niet wat naast mij plaatsvindt. Ze houd mijn hand vast, kijkt mij tussen de nummers aan en zucht iets van: "Precies raak, toch?" en "Hoe kan hij dit zo verwoorden," en "Voel je je nu ook zo een? Echt samen?"
Het publiek heeft, voor deze afgelopen keer, al twee keer een staande ovatie gegeven. En ik? Sukkelhans-de-ondergetekende klapte netjes mee, met het kontje van de stoel en een rechte rug. Of zo u wilt: een slappe rug, rechte ruggen klappen niet.
Dit gebeurt vaker. Twee weken geleden bij een gastcollege waar ik vlak voor het einde wakker werd. Wat de afgelopen droogte is voor gras en bos, zo vergeeld maakte die docent mijn geest. Maar onze professor vooraan klapte enthousiast, stond op van zijn stoel en draaide rond, spiedend door de collegezaal.
Of, vlak voor kerst bij een concert van de Bachvereniging. Mooi hoor, daar niet van, maar geen idee of het écht goed was. Schuin voor mij, ik kon hem net zien, zat mijn saxofoonleraar. Die heeft conservatorium en zal het wel weten: hij omhoog, ik omhoog (en natuurlijk wapperde ik netjes mijn handjes tegen elkaar).
Er is een grenswaarde op basis waarvan wij een applaus geven, of zelfs een staande ovatie. Maar blijkbaar beïnvloedt je directe omgeving deze grens. En de grenswaarde bij mijn slappe rug is erg variabel, dat blijkt.
Morgen, om kwart over tien, hebben we een werkcollege "Single case study methodologie", en ik hoop dat we samen daar naartoe fietsen, Floortje mag bij mij achterop de bagagedrager. En ik hoop dat we voor die fietstocht samen ontbijten en dat we voor dit ontbijt al verzamelen. Als u begrijpt wat ik bedoel.
Het vierde zweverige zeiklied is afgelopen, ze laat mijn hand los.
Sorry, ook ik schuif mijn stoel naar achter en daar gaan we weer.
* In de literatuur heet dit heel toepasselijk "The standing ovation problem".
Miller, John & Page, Scott. (2004); "The Standing Ovation Problem"; Complexity; nr 9; p 8-16.
In dit artikel wordt het wat wiskundiger uitgelegd, maar voor de liefhebber......
Prachtig verhaal weer, MCH…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Prachtig verhaal weer, MCH. Krachtig profiel hebben je twee personages en je gebruikt mooie beelden. De botterik, afgezet tegen de zweverika. Bedankt voor het cryptische artikel, dat je vermoedelijk kundig hebt verheven tot een liefdesverhaal. Of je integriteit er zwaar onder lijdt als je een gezamenlijk applaus niet meent, betwijfel ik, maar in de liefde leiden zulke zaken een eigen leven en zijn boodschappen subtiel. Ik vroeg me wel af in welk vakgebied ik Floortje en de sporter moet plaatsen: ze studeren (deels) hetzelfde. Het zouden medici kunnen zijn, qua status vs zingeving. Uit het 'werkcollege single case study methodologie' kunnen we helaas niets afleiden.
Hoi MCH, wat betreft de…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi MCH, wat betreft de studie tast ik ook in het duister, maar verder vind ik het een prachtig verhaal. Applaudiseren om niet uit de toon te vallen, uit respect voor iemand of om je beter voor te doen. Knap gevonden. De zinnen vergen soms aandachtig lezen, maar ik vind ze mooi geschreven.
werkgroepje-hier-opdrachtje-schrijven-daar --> het koppelstreepje tissen opdrachtje en schrijven mag weg. Deze twee woorden horen bij elkaar.
werkcollege single case study methodologie --> single case study zou ik cursief schrijven. Misschien ook met een hoofdletter omdat het de titel is van het werkcollege.
En ik hoop dat we voor die fietstocht samen ontbijten, en ik hoop dat we voor dit ontbijt al verzamelen. --> de eerste "en" zou van mij weg mogen. Het is nu zo'n en en zin.
Laatste zeurtje: zet het nummer van de opdracht nog even voor je titel.
Kruidnagen en Fief, bedankt…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Kruidnagel en Fief, bedankt voor de complimenten. Voor veel mensen herkenbaar, denk ik: je doet mee omdat je omgeving je die richting in duwt.
Over de studie: dat kan van alles zijn. Case studies zitten voornamelijk in sociale wetenschappen. Maar ook in (para) medische wetenschappen, economische wetenschappen, geschiedenis, etc. En bij multi case worden meerdere cases vergeleken... Tja,... dan weet ik ook niet wat de hp studeert.
Overigens, ik heb het genoegen gehad bij een van de schrijvers een cursus te mogen doen. Online in het ver-voor-corona tijdperk, toen waren online opleidingen nog revolutionair. Sindsdien is het standing ovation problem nooit ver uit mijn gedachten geweest.
Een staande ovatie wordt…
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Een staande ovatie wordt gegeven bij uitzonderlijke prestaties door kijkers of toehoorders die het genre door en door kennen. Al de andere recht verende klappers maken zich hopeloos belachelijk, niet alleen bij het publiek maar ook bij de uitvoerders, die een applaus verwachten dat in lijn ligt met hun prestatie. Net als de vraag om gsm's uit te schakelen zouden presentatoren er goed aan doen te vragen de uitvoering niet onnodig te onderbreken en tot aan het eind van de vertoning te blijven zitten om personen achter hen het zicht niet te belemmeren.
MCH, mooi het kuddegevoel weergegeven, ook al bestaat de kudde maar uit één geit.
Gi, jouw reactie is mij uit…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Gi, jouw reactie is mij uit het hart gegrepen (en prachtig geschreven). Als ik iets 'wel aardig' vind, maar niet geweldig, klap ik en blijf vaak zitten. Tot schaamte van de mensen om mij heen die wel gaan staan en mij aansporen niet zo flauw te doen. Vooral mijn dochters worden dan boos. :)
Applaus MCH. Elke zin is…
Lid sinds
3 jaar 4 maandenRol
Applaus MCH. Elke zin is raak en draagt bij tot de opgebouwde frustratie van Sukkelhans, de begeerte naar Floortje en de onkunde om het heft in eigen handen te nemen. Ongetwijfeld heeft Fibonacci iets te maken met de grenswaarde.
Kuddegedrag als overlevingsmechanisme maak je hier een perverse verleidingstechniek.
ZG
Dag MCH Wat een fijn…
Lid sinds
5 jaar 5 maandenRol
Dag MCH
Wat een fijn verhaal, het is mooi opgebouwd en je zinnen, woorden zijn zo mooi dat het een lieve lust is om te lezen.
Ik heb dat glimlachend gedaan, erg knap!
Johanna
Tony, bedankt. Wel of niet…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Tony, bedankt. Wel of niet staan is afhankelijk van de eigenschappen van de persoon, de uitvoering, de zichtbaarheid van anderen, het relatieve belang dat aan die anderen wordt gesteld en het aantal en soort iteraties (synchroon/ asynchroon/ wel of niet met incentive) updates dat wordt uitgevoerd (waarbij de anderen ook beïnvloed kunnen worden). Aangezien 0 in deze modellen voorkomt is Fibonacci van onschatbare waarde geweest. Zijn reeks echter minder.
Johanna, bedankt voor je…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Johanna, bedankt voor je aardige woorden.