Zuchtend komt hij de ruimte binnen. Het is vroeg, wéér maandag en hij heeft er absoluut geen zin in. Kan een week nog slechter beginnen dan vandaag? 
Het is donker en het ruikt smerig, dat beloofd ook al weinig goeds. Schuifelend en tastend probeert hij het lichtknopje te vinden, ergens links bovenin moet het zijn. Knipperend springt het licht aan. 
“Zo, goedemorgen Arend. Wat hebben we hier?”
Had hij antwoord verwacht? Natuurlijk komt dat niet. Wat er wel is? Een ontzettende berg werk. Overal om zich heen ziet hij chaos, een smeerboel.  Hoe kunnen mensen het nou zó achterlaten? Waarschijnlijk is er alweer dagenlang niemand geweest. “Dit is toch gewoon verwaarlozing..” moppert hij terwijl hij zijn neus optrekt voor de stank.
Midden in de kamer zit Arend, nog in zijn pyjama. Bij de volgende paar stappen ziet hij waar de geur vandaan komt: bij Arend sijpelt vocht langs de zijkant. Een grote plas heeft zich op de grond gevormd. Het is zeker geen water, daarvoor is het te geel, bruin bijna. Hij weet al wat het is en er is maar één iemand die het mag gaan schoonmaken. Op dat moment ziet hij het briefje op de tafel liggen.
“Wij kunnen deze week niet voor onze vader zorgen omdat wij een reisje naar New York maken. Wij gaan er vanuit dat u er voor zult zorgen dat het Arend aan niets zal ontbreken, waar wij u overigens ook royaal voor betalen”.
Daar is de vonk, die ene kleine vlam is genoeg om het tot leven te wekken. Wat eerst koud en levenloos was, ontwaakt. De temperatuur neemt toe, zo snel dat waterdruppeltjes verdampen. De druk wordt groter waardoor er beweging tot stand komt. Eerst in de cilinders: krakend gaat de zuigerschuif naar achteren, wordt er zuurstof aangezogen. Centimeter voor centimeter beweegt de zuigerstang mee.
Vervolgens wordt de lucht er weer uitgeperst, met de tegenovergestelde beweging. Op hun beurt piepen en kraken de drijfstang en de krukas.
De eerste beweging was misschien nog wel te stoppen, maar zolang er maar genoeg aanvoer van hitte is, blijft de cilinder steeds sneller heen en weer gaan. Vervolgens komt het vliegwiel in beweging waarna het hele proces weer opnieuw begint en eigenlijk al niet meer te houden is. Als er maar stoom blijft komen, begint ook de druk toe te nemen.
En dan wordt het gevaarlijk. Dit is het moment om af te blazen, anders gaat de machine te snel en voor je het weet komt het tot ontploffing, met afschuwelijke gevolgen. De ketel kan in tweeën scheuren, het hele apparaat kan zelfs uit elkaar spatten. Stoom af blazen, nu!
Brullend graait hij het papier van tafel, verpulverd het in zijn handen. Hij kijkt Arend aan, die glazig voor zich uit staart. De onschuld en hulpeloosheid straalt van hem af.
Met een grote zucht laat hij de lucht uit zijn longen lopen. Stoom afgeblazen, de druk neemt af, de machine komt langzaam weer tot stilstand. 
Mopperend en dweilend gaat hij verder.