Hoi Ginger84, welkom op dit forum. Je eerste bijdrage bezorgt me rillingen over mijn rug; de lezer krijgt meteen een kindermoord voorgeschoteld. Ik vind dat je keuze voor het gebruik van cursieve en gewone tekst hier goed werkt. Ik vind je taalgebruik ook mooi beeldend, bijv. zoetemeisjesgeur en hechten als Japanse duizendknoop. Jammer voor jouw HP dat hetgeen ze wil bereiken met haar De Dag-actie zich tegen haar keert, maar dan denk ik: boontje komt om zijn loontje.
Graag gelezen! Benieuwd naar je volgende bijdragen.

Ginger, ik vervoeg Ton om je welkom te heten. Hopelijk blijf je een tijdje want hoe luguber jouw stukje ook is, het is van een bijzondere kwaliteit. 

Hoi Ginger, welkom op het forum. Een indrukwekkend debuut, goed geschreven. Graag gelezen leest morbide, maar ik vind het een goed verhaal. Net als Ton voel ik geen sympathie voor de hp.

Waarom schrijf je de alinea's om en om cursief? Persoonlijk leid het mij af van het verhaal, alsof je tussendoor iets anders wil vertellen.
Tussen de voorlaatste en laatste alinea staat een zeer brede witregel. Is dit om een sprong in de tijd aan te geven of heb je een paar enters te veel gebruikt. Als je hier wil aangeven dat het gebeuren in de laatste alinea zich twee jaar later afspeelt, zou ik tekst scheiden door  *** of  --- (of zoiets) tussen de alinea's te zetten. De witregel is eerder verwarrend.

zoetemeisjesgeur ---> is het de geur van zoete meisjes of is het de zoete geur van een meisje? In het laatste geval moet het zoete meisjesgeur zijn.

ten slotte ---> ik denk dat je hier tenslotte bedoelt (immers) in plaats van ten slotte (tot slot)
 

Graag gelezen, Ginger. Wat een mens allemaal al niet doet om ervoor te zorgen dat hij/ zij de enige blijft, zelfs moord is een optie. Goed gedaan.

Hoi Ginger, 

Als eerste: excuses voor de late reactie: normaalgesproken mag je van de schrijfcoach binnen een dag een reactie verwachten, maar af en toe raken de inzendingen nogal eens verdwaald. Het laatste verhaal dat een reactie heeft gekregen komt bovenaan de lijst te staan. Ik moet met mijn controle tussen andere verhalen die ik al beoordeeld had, over het jouwe heen hebben gekeken. 

Je verhaal is echt bloedstollend! Sowieso maak je al gebruik van een mooie stijl: je bent heel erg bezig met wat de moordenaar denkt en beschrijft heel goed wat er gebeurt. In dit geval is dat een recept voor gruwel: je kan lezen wat de moordenaar goedpraat, op het exacte moment dat de vreselijkste dingen gebeuren. 
Maar de kers op de taart zijn voor mij enkele hele korte welgeplaatste zinnen, of zelfs woorden. 

Te beginnen met de titel: die is heel mooi en dubbelzinnig: over welk wicht gaat het nu eigenlijk...? 

Een speldenprikje schuldgevoel laat bij de start van het verhaal zien dat deze vrouw nog zieker in haar hoofd is dan de gemiddelde fictieve moordenaar. Of je beschrijft het schuldgevoel niet of het is zo overweldigend dat een moord een 'kiezen tussen twee kwaden' betreft. Maar om meteen met de deur in huis te vallen met een speldenprikje schuldgevoel... brrr... Het komt bijna sarcastisch over en dat maakt het echt heel naar. 

maakt haar geiler dan ooit: omdat dit het laatste deel van een zin is, trek je er een soort oorzaak-gevolgconclusie mee. En dat zou betekenen dat deze vrouw letterlijk geilt op kindermoord. Misschien nog wel erger dan wanneer het figuurlijk zou zijn en dat is al gestoord genoeg. 

Waarom is hij nog steeds niet de oude? 
Dit leest om twee redenen heel belonend. Ten eerste vanwege het principe van 'boontje komt om zijn loontje' maar ook omdat je hier laat doorschemeren dat de vrouw zodanig geestesziek is (lees: er is oprecht iets psychisch mis met haar, ze is niet 'zomaar gek') dat ze echt niet kan begrijpen dat een vader rouwt om de moord van een kind, ook al is dat twee jaar later.
Normaalgesproken is voorzichtigheid geboden met alle slechte daden een achtergrond of een verklaring te geven, maar hier is dat wel prettig. Een kindermoord an sich en zeker in deze uitvoering is té gruwelijk om het te gooien op 'de actie van een een willekeurige gek'
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds geen medelijden heb met of empathie voor de hoofdpersoon. Het blijft het gruwelijke mens dat je wil schetsen. 

Kortom: alleen maar lof voor dit mooie verhaal. Heel goed gedaan! 

Groet, 

Nadine