Hoi Taco,

Wat een vet verhaal :D! Het begin maakte me meteen nieuwsgierig, en daarna zat ik er (qua beeld) helemaal in. Dat geluid hoorde ik ook echt (fijn geluid is dat). Het is heel spannend, maar ook ambivalent (gaat hij nou koken, of is hier iets vreselijks aan de hand)? Spannend tot het einde.

Zeurpuntjes:
1) Mijn vingers glijden langzaam over de messen die klaarliggen tot ze bij het fileermes zijn -> deze zin loopt niet volgens mij. Nu is het alsof het de messen zijn "die klaarliggen tot ze bij het fileermes zijn". Misschien kan je het met komma's oplossen, maar misschien ook wel de zin omgooien.
2) Ik vind het enigszins jammer dat je in de laatste zinnen toch weggeeft dat het om iets gruwelijks gaat. Ik vraag me af of het verhaal nog spannender is als hij bijvoorbeeld de tong eruit snijdt en die bewaart (of zoiets), zodat je nog kan denken: is dit nou een koeientong, varkenstong, of hebben we hier een moordenaar aan het werk? Maar dat is natuurlijk een insteek die jij kiest, en waar jij eventueel mee kan experimenteren. In ieder geval vond ik het een heel tof verhaal.

Lekker gruwel verhaal, Taco. Ik had al wel vrij snel door waar het naar toe ging, gezien jouw kenmerkende verhalen. Maar je deed het zonder al te veel prijs te geven. Goed gedaan. Graag gelezen.

Ik houd van  ---> het is niet fout, maar houd wordt meer in formelere teksten gebruikt. In spreek- en schrijftaal is "hou" gebruikelijker.

Helemaal zen draai ik me om en bedenk wat ik eerst zal doen, ik weet dat natuurlijk al.  ---> Ik zou hier eerder schrijven dat je niet hoeft te bedenken wat je het eerst zal doen.
Helemaal zen draai ik me om, ik hoef niet eens te bedenken wat ik eerst zal doen. De klus gaat altijd op dezelfde manier.

Hannibal Lecter zou het water in de mond krijgen bij het lezen van dit verhaaltje. Ik had beter gewacht tot na het middagmaal. Desalniettemin, een Taco ten top story. 

Mooi gedaan. De vingers vind ik wel goed gekozen, want dan kantelt voor mij het beeld definitief de gruwelijke kant op. De laatste zin kan denk ik scherper. Misschien kan je bewuste pot naast de anderen op een plank zetten, dan ziet de lezer vanzelf een collectie voor zich.

Hahaha, wat een lekker verhaal, onmiskenbaar van jouw hand. Bij die grote blauwe ton had ik een vrij definitief oh oh-gevoel, en ja hoor. Mooi detail, die vingers in een potje. En dan die titel!

Heel goed gedaan, en inspirerend. ik neem mij voor bij een van de komende opdrachten een keer deze hoek in te duiken.

Martin