Zwarte jarretelles met rode kousen. Haar borsten pompten bijna uit de bodystocking. Ik zou zweren dat ik haar hart zag bonzen. Maar ik keek al te lang. Ik had gereageerd op het tikken op het raam. Dat doe ik normaal nooit.  

Het is een soort aantrekken en afstoten als ik via De Wallen naar huis loop. Ik zie ze wel, ik ben niet blind! Maar ik reageer niet. Dit keer keek ik te lang. Ze was zo voluptueus als Nigella Lawson. Een prachtvrouw. ‘Alle mannen houden van volle vrouwen’, zeg ik altijd. En de rest liegt. 

‘Voor jou maar vijftig’, zei ze. Ze had de deur opengedaan. En ik had mijn pas ingehouden. Ze was een magneet. Met een brede glimlach trok ze me naar binnen. Ik had verwacht dat het naar schoonmaakmiddel zou ruiken, maar het hokje rook zalig. Ze trok de zware fluwelen gordijnen dicht. Ik haalde diep adem door mijn neus. Knoflook, iets vissigs, ik denk ansjovis en de onmiskenbare geur van tomaat. ‘Hmmm’. Ik gromde uit de grond van mijn hart. Achter de doos met tissues en de tube glijmiddel zag ik een elektrisch kookplaatje. Daar kwam die lucht vandaan. Ze volgde mijn blik, verbaasd dat ik niet naar haar keek. Ze had toch zoveel te bieden.  

Ze duwde mijn hoofd tegen haar boezem en kroelde door mijn haar alsof ik haar zoon was. ‘Wat wil je schatje? Gewoon recht op en neer of iets speciaals. Speciaal is altijd duurder.’ Ik snoof nog eens de geuren op die het peeskamertje vulden. ’Wat kook je?’, vroeg ik. ‘Het ruikt echt heerlijk’.  

Ze schaterlachte. Duwde me iets van haar af en keek diep in mijn ogen. Die van haar waren donkerbruin.

'Dat is pasta puttanesca lieverd. Er moet nog wat Parmezaan op. Dubbel tarief!’