Hoi Lindsay, het is een droevig verhaal met een mooie boodschap van de overledene. Ik weet alleen niet of dat de opdracht was.
Waar ik in het verhaal aan twijfelde is of een verzorgingshuis de spullen van een overledenen nog drie weken op het bed laat liggen. Zo'n bed wordt meestal weer snel gevuld. Ik zou dan eerder schrijven dat hij de spullen van zijn vrouw in een tas meekrijgt van een verzorgende. Dat hij dan nog even langs de kamer loopt waar ze voor het laatst lag, zie ik dan wel voor me.

Ik loop richting het verzorgingshuis als ik in de bosjes een ballon zie liggen, ik zoek naar een prullenbak maar als ik die niet vind stop ik het geheel in mijn jaszak.  ---> Ik zou hier twee zinnen van maken. Achter prullenbak hoort nog een komma. Maar is hier een voegwoord. Tussen vind en stop hoort ook een komma. Zijn twee werkwoorden die niet bij elkaar horen.

ziek gemeld --> ziekgemeld

Wie had verwacht dat het zo snel zou gaan? Ik in ieder geval niet. --> De zin na het vraagteken zou je weg kunnen laten, het blijkt wel uit het verhaal.

'Ik wens dat de dokters nog iets voor ons kunnen betekenen'. Als ik toen eens wist wat ons allemaal te wachten stond. Nu moeten we haar allemaal missen. ---> hier leg je voor mij te veel uit. Ik denk dat de lezers wel snappen wat er met de wensballonnen gewenst werd.

Toen ze de tumor vonden in haar rug, 4 maanden geleden ging ze snel achteruit.  ---> getallen schrijven we doorgaans voluit (vier maanden). Achter "geleden" hoort nog een komma. Misschien leest het mooier: Toen ze vier maanden geleden de tumor vonden in haar rug ging ze snel achteruit.

Nadat de zuster me sterkte wenst, loop ik met mijn ziel onder mijn arm naar buiten.  ---> volgens mij moet het begin van de zin zijn: Nadat de zuster me sterkte heeft gewenst

Ik loop thuis de gang in, en wordt voor de zoveelste keer overvallen door een intense leegte. ---> de komma mag weg. Wordt moet word zijn.

Hoi Lindsay,

Een creatieve invulling van de opdracht! Het lukt je om het droevige onderwerp van overlijden een zodanige draai te geven dat het ook nog vlot leest. (Dat gegeven wordt zo vaak gebruikt dat die verhalen nogal eens dertien in een dozijn worden.) Voornamelijk omdat de aandacht gaat naar het al overleden zijn in plaats van het ziekteproces van de geliefde, geeft dat een andere insteek die het verhaal prettig leesbaar maakt. 

De laatste zin is mooi gevonden. Niet alleen als 'losse zin', maar ook omdat het goed aansluit bij het feit dat je personage drie weken niet het huis uit is geweest en dus ook tot dan toe geen jas gedragen heeft. Dat is precies zo'n detail waaruit blijkt dat je net iets langer over je verhaal hebt nagedacht. 

Goed gedaan. 

Groet,

Nadine