Dit zijn de winnaars van de schrijfwedstrijd Meisjes in blessuretijd!

De winnaars van de schrijfwedstrijd Meisjes in blessuretijd zijn bekend! De schrijfwedstrijd is georganiseerd in samenwerking met Carolina Trujillo, schrijfster van het gelijknamige boek. De opdracht was om een jeugdherinnering te schrijven die te maken had met voetbal. 

Winnaars

Op de derde plaats staat Meisjes in blessuretijd van Janna de Lathouder, gevolgd door Getackeld? van Lucy Neetens op de tweede plaats! Op de eerste plaats is het verhaal Geraakt van Pauline Weikamp geëindigd! De winnaars krijgen een exemplaar van Meisjes in blessuretijd van Carolina Trujillo én een publicatie in het literaire tijdschrift Alice van Schrijven Magazine. De winnaars kunnen hun adresgegevens mailen naar redactie@schrijvenonline.org. 

Nieuwsgierig naar het winnende verhaal? Hier kan je hem vast lezen!

Geraakt – Pauline Weikamp 

Mijn voetbalschoenen zijn goed gestrikt, ik heb 28 keer aan mijn staart getrokken, in allebei mijn handen gespuugd, naar de here god boven de wolken geknikt, mijn roze onderbroek aan. Er kan niets meer mis gaan.
Matthijs legt de bal op de met krijt getekende stip. Hij draait hem nog een keer. Als hij helemaal tevreden is, kijkt hij naar mij. ‘Laatste kans.’ 
Met hetzelfde krijt heeft hij een lang streep getrokken tussen een baksteen en een emmer en gaat precies in het midden staan. Hij zet zijn voeten wijd neer, buigt zijn knieën en voelt aan zijn nieuwe keepershandschoenen. Hij steekt zijn duim op, terwijl hij zijn blik op de bal houdt. 
Ik knik en sluit mijn ogen. 

Ik zie de blauw-geaderde handen van mijnheer de Boer naast de mijne op de zwart-witte toetsen. Hij slaat de bladzijde om van het muziekboek, maar legt zijn hand niet meer terug. Als een muisje laat hij zijn vingers spelen op mijn blote been. Ik blijf ferm op de toetsen van de piano drukken. In de keuken rinkelen de theekopjes van mevrouw de Boer. Zijn vingers glijden naar mijn buik. A-majeur. Cis. De rinkelende kopjes komen dichterbij. Hij legt zijn hand op mijn gulp. Mevrouw de Boers verlossend gillen is er bijna. Pianissimo….Forte! In één beweging opent hij mijn rits en steekt vlot zijn hand in mijn onderbroek. 
De deur opent. 
Pauze. 
Geluidloos zet mevrouw de Boer de thee neer. Ze ziet de hand en opent haar bleke lippen. Nu zal ze schreeuwen. En dan durf ik het ook. Maar het enige dat ze geeft, is een lege glimlach.
Traag trekt mijnheer de Boer zijn hand terug. 
Hij grijnst. ‘Alleen maar even voelen hoe ver je al bent, meisje. Alleen even voelen.’

Daar ligt de bal. Terwijl ik tien stappen naar achteren zet wordt ie steeds ouder, kaler, er verschijnen levervlekken, zijn aders zetten op en dan in het midden zie ik plotseling zijn grijns. 
Een gorilla ramt op mijn borst op de plek waar mijn hart zit.
Ik zet af.
Een doldrieste stier neemt bezit van mijn benen.
Ik schiet.
Een draak spuwt brullend zijn vuur op het moment dat mijn tenen de bal raken.
Alles ontploft.
Alles wordt zwart.

Als ik mijn ogen weer open doe, is daar Matthijs, zonder bal. Hij geeft me een knipoog. ‘Vanaf nu mag jij mag altijd meedoen, Annemijn. Jij bent zelfs beter dan Abel.’