Wat schrijvers kunnen leren van videogames

Ook in videogames is het verhaal belangrijk, want zonder verhaal heb je (meestal) geen goed spel. Neem bijvoorbeeld de twee Spider-Man games van Insomniac: in de eerste game bestuur jij Peter Parker en in de tweede game Miles Morales. Deze personages lijken erg op elkaar maar verschillen ook heel erg en de verschillende verhaallijnen in beide videogames laat dat goed zien. De games hebben het toch voor elkaar gekregen om de personages van elkaar te onderscheiden, ondanks het feit dat ze beide Spider Man zijn. Maar wat kunnen schrijvers eigenlijk leren van deze verhaallijnen?

Personages

Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar in de meeste videogames zijn de personages goed uitgedacht en opgebouwd. In het spel Haven, speel je als Yu en Kay. De twee personages crashen samen op een verlaten planeet en moeten een nieuw bestaan zien op te bouwen. Gaandeweg leer je hoe en waarom zij zijn gecrasht en komen hun persoonlijkheden meer naar boven drijven, wat ook invloed heeft op het verhaal. Net als in een boek dus.

Consequenties

Videogames waarin de spelers keuzes maken die consequenties hebben zijn razend populair. Denk bijvoorbeeld aan Dragon Age, waarin de keuzes die jij maakt als speler, uiteindelijk gevolgen hebben voor je personage, diens compagnons en de hele game. Zit Alistair aan het einde alleen op de troon of niet? Sterft Liliana of niet? Neigt je personage naar het vermijden van conflicten of juist niet? Dit soort games zijn dus een goede manier om stil te staan bij de keuzes van je eigen personages.

Van game naar tv of film

Uit een videogame kan je makkelijk de ingrediënten halen die een verhaallijn in een boek of tv-serie ook nodig heeft: een held(in) die op een queeste gaat om iets te beschermen of iemand te redden; tijdens deze queeste maakt de held(in) keuzes die hem/haar/hen voor altijd veranderen.

Ook kan je kijken welke elementen uit videogames jij leuk vindt en deze elementen met een eigen twist gebruiken in je eigen verhaal.

Verschillende games hebben recentelijk een tv-show of filmadaptie gekregen, waaruit blijkt dat games zeker goede verhalen kunnen bevatten. Zoals Arcane – gebaseerd op League of Legends – waarin twee zussen, en diens afbrokkelende relatie, centraal staan en Assassin’s Creed (hoewel de meningen over die film verdeeld zijn) waarin een man de huurmoordenaar-capaciteiten van zijn voorouder overneemt en eigen maakt. The Last of Us is een voorbeeld van een adaptie die de game respecteert maar de materie tegelijkertijd ook uitdiept: de eerste aflevering staat grotendeels in het teken van het verlies van Sarah, het leren kennen van Ellie en uitleg over Cordyceps fungus, dat mensen in zombies verandert.

Wat kan je nog meer leren?

Wat jij als (aspirant) schrijver kan leren van videogames is:

• Je leert hoe je personages kan opbouwen binnen een korte tijd
• Je leert hoe je een wereld kan opbouwen binnen een korte tijd
• Je leert hoe je een verhaallijn effectief uiteenzet: je vertelt niet gelijk alles, maar laat de lezer het gaandeweg ontdekken
• Je leert hoe je op een subtiele manier kan laten zien wat een personage belangrijk vindt en wat er in zijn/haar/hen hoofd omgaat (bijvoorbeeld: Miles Morales die in de tweede Spider Man game een hint geeft aan een muurschilderaar om plek vrij te houden voor die ‘nieuwe’ Spider Man. Dit geeft aan dat Miles gezien en geaccepteerd wil worden als de tweede/nieuwe Spider Man)  

Dus wil je een betere schrijver worden? Speel dan meer videogames.