Dat moet op een nieuwe regel, want het gaat om twee verschillende personen. Maar als het zou zijn Ook had ik een verjaardagsslinger om mijn nek gewikkeld. "Hee, piet," zeik ik Dan kan het wel, want het hoort bij dezelfde alinea.

Ik vind het ook rustiger lezen als je op een nieuwe regel begint.

Dat moet op een nieuwe regel, want het gaat om twee verschillende personen. Maar als het zou zijn Ook had ik een verjaardagsslinger om mijn nek gewikkeld. "Hee, piet," zeik ik Dan kan het wel, want het hoort bij dezelfde alinea.

Leuke verschrijving, Micha, zeik ik. ;) Ik wist trouwens niet dat het zo werkte, ik dacht dat een dialoog altijd op een nieuwe regel moest beginnen, ook als het betreffende personage al in actie was.

Ik heb ook geleerd dat een dialoog op een nieuwe regel begint, maar dat als een handeling bij degene die spreekt hoort, je kunt kiezen of je die handeling ervoor of erachter zet dan wel op een nieuwe regel. Ik vind het altijd lastig wat te kiezen.

Ik doe het ook altijd op de volgende regel, geloof ik.

Van een proeflezer kreeg ik te horen dat ik, als ik een dialoog schreef, het gezegde altijd op een nieuwe regel moest zetten. Ik had echter begrepen dat, als degene die het zegt een handeling doet of zo en je dat in de zin voor of na het gesprokene zet, het dan ook goed was. De proeflezer stuurde een vraag naar de Taaldienst en kreeg het volgende antwoord: Er zijn geen officiële regels voor de typografische presentatie van de directe rede. Er zijn verschillende manieren denkbaar die stuk voor stuk een bepaald stilistisch effect sorteren. Het is uiteraard wel belangrijk dat duidelijk is wie wat zegt. Van de voorbeelden die u ons toestuurt, vinden wij voorbeeld 1 het best: 'Het leek meteen dikke mik tussen jou en Kirsten. Zou je me geloofd hebben?' Chantal haalt haar schouders op. 'Nu geloof ik je zeker!' 'Ja,' zegt Mirabelle, 'maar nu is het te laat.' In dit voorbeeld is het duidelijkst dat Chantal de woorden 'Nu geloof ik je zeker' uitspreekt; er had zelfs een dubbele punt na 'op' kunnen staan, en na zo'n dubbele punt ligt het niet voor de hand op een nieuwe regel te beginnen. In voorbeeld 2 zou het zinnetje 'Nu geloof ik je zeker' van een andere persoon afkomstig kunnen zijn. Het verband met 'Chantal haalt haar schouders op' is minder aanwezig. Meer over het effect van verschillende weergaven vindt u in boeken over literair schrijven, bijvoorbeeld 'Eekhoorntje op lange weg' van Inez van Eijk en Egbert Warries of 'Schrijven van gedichten en verhalen' van Cees van der Pluijm. Ik hoop uw vraag hiermee naar tevredenheid te hebben beantwoord. De proeflezer dacht dat 'Nu geloof ik je zeker!' op een nieuwe regel moest.

Ik doe wat iemand zegt dus eigenlijk altijd op een nieuwe regel. Hm, nu ik het ff nakijk in mn verhaal doe ik eigenlijk altijd al wat de Taaldienst zei... :)