Wat doen ze terwijl ze iets zeggen? Hoe zeggen ze het? Je kunt alles beter beschrijven. "Ik ga, wens me maar succes," zei Sofie terwijl ze de anderen een voor een aankeek. "Is goed; ik spreek je morgen wel," zei Mandy over haar schouder. Ze geven elkaar een knuffel. "Wat een emotioneel moment!" zei Denise (met een lach, spottend, met tranen in haar ogen ect etc afhankelijk van hoe je het bedoelt.) "Jongens, laten we maar hopen dat dit goed afloopt." Gabriella keek bedrukt, ze maakte zich er duidelijk zorgen over. "Goedemorgen. Is dat de jongen?" De agent pakte zijn zakboekje/handboeien, etc. "Ja; neemt u hem maar mee"!" De directeur zag nog rood van woede. En nooit: bla bla, lacht ze, want dat kan niet. bla bla, zei ze met een lach kan wel. Een suggestie: pak een leuk boek voor de doelgroep en ga eens kijken hoe de schrijver het daar doet. Kom je vast op nog veel briljantere ideeën. Succes!

Het stukje heb je in de TT en VT gezet. Het beste is een van de twee. Het is wel moeilijk om iets anders te zeggen. Maar dat heb je toch gauw hoor. ‘Ik ga maar, wens me maar succes.’ zegt Sofie. ‘Is goed, ik spreek je morgen wel,’ antwoordt Mandy. Ze geven elkaar een knuffel. ‘Wat een emotioneel moment,’ zegt Denise. ‘Jongens, laten we maar hopen dat dit goed afloopt,’ vervolgt Graciella. ‘Goedemorgen, is dat de jongen?’ vraagt de agent heel deftig. (waarom deftig?) ‘Ja neem hem maar mee,’ zegt de directeur kwaad.

Hallo beste mensen, Inmiddels ben ik goed bezig met mijn boek, alleen zit ik soms vast met mijn dialogen. De volgende Dialogen komen voor in mijn boek : ‘Ik ga wens me maar succes.’ Sofie stak een hand op naar haar vriendin Mandy. ‘Is goed ik spreek je morgen wel.’ Terwijl ze elkaar in de armen vliegen, pinkt Denise een traantje weg. ‘Wat een emotioneel moment,’ snift ze. ‘Jongens laten we maar hopen dat dit goed afloopt.’ Graciëla (wat een naam...) steekt een belerende vinger op naar het groepje voor haar. ‘Goedemorgen, is dat de jongen?’ vraagt de agent en fronst zijn voorhoofd heel deftig. ‘Ja, neem hem maar mee,’ De stem van de directeur klinkt kordaat Dit is dus eentonig zei/antwoordt/vervolgde? Hoe kan je het best verranderen, want anders krijg ik bij elke dialoog gesprekje zei/zegt/antwoordt terwijl er meer leven in een dialoog kan ontstaan. En het is een boek vooral voor jongeren van boven de 14 jaar. Dus wie heeft er ideeën alles is welkom?

Zoiets dan?xsg