Iedereen heel erg bedankt voor de reacties. De meningen zijn nogal verdeeld. Lastig zeg, voor mij maakt het niet uit of ik in hij/zij of ik schrijf. Ik heb geen bepaalde voorkeur. Misschien een beetje gek, maar goed. Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat ik zal doen. Misschien dat ik een hoofdstuk maak in de ik-vorm en dan in de hij/zij vorm en op proeflezen zet. Iniedergeval ga ik ook eens kijken of er ergens officiele cijfers te vinden zijn hierover. Maar ja, waar ga ik dat eens doen??? Gossie, dat er echt kinderen zijn/waren die de ik-vorm verafschuwde....nooit geweten, maar zeker ook iets om mee te nemen in het verhaal. Ik vraag me af of de spanning beter op te bouwen is in de hij/zij of ik. Ach ja, jullie lezen het al, ik ben nog volop in vertwijfeling.

Icisabella, Hadassa, Marja en Cyd ook bedankt voor de reactie! De "ik" vorm beperkt me misschien ook wel in de verhaallijn. Bij de hij/zij vorm ben je de alwetende verteller en dus kun je meer spelen met de dingen die gebeuren. Daarom heb ik besloten toch voor de hij/zij vorm te gaan. Iedereen nogmaals bedankt. Het is wel grappig om te lezen dat zoveel mensen als kind echt een hekel hadden aan de ik-vorm. Hou zou dat toch komen vraag ik me dan af? Wat maakt de -ik- nu zo afschuwelijk?

Even heel kort: bij de hij/zij vorm ben je niet vanzelfsprekend de alwetende verteller, dat is weer een apart perspectief.

Om kort even lang te maken zodat we het allemaal begrijpen, inclusief mezelf :D Perspectief en verteller Bron: http://www.boekentaal.info/id103.htm Het perspectief In het algemeen zijn er met betrekking tot het perspectief twee mogelijkheden. Bij een roman die geschreven is in de derde persoon, zeg je dat het perspectief bij de hij- of zij-figuur ligt. Bij een verhaal dat in de eerste persoon is geschreven, ligt het perspectief bij de ik-figuur. Perspectief wordt ook wel focalisatie genoemd. De verteller Het is belangrijk om het onderscheid te maken tussen de schrijver en de verteller. Deze twee zijn niet noodzakelijkerwijs één en dezelfde. Het is een fout die wel vaker gemaakt wordt en goed te begrijpen is. Als bijvoorbeeld een ik-figuur veel trekken vertoont van de schrijver van het boek, ligt het voor de hand deze ik-figuur (en ik-verteller) te identificeren met de schrijver. Echter alle personages (inclusief zo'n ik-verteller) zijn door de schrijver verzonnen. De diverse mogelijkheden/combinaties In een verhaal waar de lezer meekijkt met een ik-figuur en waar het perspectief dus bij deze ik-figuur ligt, is deze ik-figuur tevens de verteller van het verhaal. In zo'n geval spreken we van een ik-verteller. Er zijn twee mogelijkheden: Vertellende ik: een ik-persoon die gebeurtenissen uit het verleden vertelt, achteraf vertelt dus. Vergelijkbaar met de auctoriale verteller; deze ik overziet alles maar neemt echter wel deel aan de handeling, in tegenstelling tot de auctoriale verteller. Belevende ik: alles gebeurt nu, op dit moment. De lezer raakt hierdoor heel direct bij het gebeuren betrokken, het lijkt reeël. Het perspectief van de ik-verteller is het minst ingewikkeld. Ingewikkelder is het bij een verhaal dat in de derde persoon is geschreven en waarin het perspectief bij de hij- of zij-figuur ligt. Het lijkt alsof het verhaal zichzelf vertelt, alsof er geen verteller aanwezig is. Een dergelijke verteller wordt de personale verteller genoemd, maar ook wel een onzichtbare of verborgen verteller. Het zicht van de lezer blijft beperkt tot wat één personage denkt, hoort, ziet, voelt, etc. Meestal is de personale verteller in de hele roman dezelfde (enkelvoudig personaal), maar soms verandert hij van personage (wisselend personaal). Op die manier kunnen schrijvers de handeling van verschillende kanten laten zien, want iedere verteller kan slechts zijn eigen visie op het gebeuren geven. Je krijgt dus nooit de visie van meerdere personages tegelijkertijd als er sprake is van een (wisselend) personale verteller. Tot slot is er nog een derde mogelijkheid, de alwetende (auctoriale) verteller: een verteller die zich voordoet als de auteur, die zelf niet aan de handeling deelneemt, maar alles van iedereen afweet, alles overziet. Soms spreekt hij de lezer toe of levert hij commentaar. Het lijkt alsof er iemand tegenover je op een stoel zit en je eens even een spannend, zielig of komisch verhaal zal vertellen. Soms is deze verteller, die optreedt als een ik-figuur, duidelijk in beeld en richt hij zich direct tot de lezer, soms lijkt het erop dat de verteller afwezig is en dat het verhaal 'zichzelf vertelt'. In tegenstelling tot verhalen met een gewone ik-verteller, neemt deze alwetende verteller nooit deel aan de gebeurtenissen waarover hij vertelt. Hij kent het verhaal, de personen, de gebeurtenissen en de afloop. Met andere woorden de alwetende verteller ziet en hoort alles (ook van gebeurtenissen die gelijktijdig plaatsvinden), hij kent de gedachten van alle personages, hij weet wat er vroeger is gebeurd en wat er later zal gebeuren. Typerend voor het auctoriale perspectief zijn zinnen als: "Later zou hij nog vaak aan deze dag terugdenken", "Hij wist toen nog niet...", "Zonder dat zij het merkte...", "Zij was nu eenmaal iemand die steeds...". Bij verhalen met een alwetende verteller is het lang niet altijd even duidelijk bij wie het perspectief ligt. Soms lijkt het er op dat de lezer meekijkt met de hoofdfiguur, soms lijkt het erop dat de lezer meekijkt met de alwetende verteller. Het valt niet in alle gevallen uit te maken of beschreven gedachten afkomstig zijn van het (hoofd)personage of dat het commentaar is van de alwetende verteller.

Gedaan :thumbsup: weer wat geleerd! Dank je...het is zo een hele leerzame ochtend :D

@Bobcat, ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe je dat noemt?! Lijkt me wel interessant om eens van je te lezen trouwens! Wat ik me ook nog afvraag. Houden kinderen van 9 tot 12 meer van een spannend boek, of humor?

Hai Judy. Dat vind ik moeilijk. Er zijn zoveel zoveel dingen die ik leuk vind dat ik soms met het schrijven van een verhaal/boek verstrikt raak in mijn eigen web.

Judy, Hassa, Esmaralda en Mathilda (hopelijk niemand vergeten) bedankt voor de reactie, het meedenken en de info!