Mijn grootste inspiratiebron is iemand die ik enkele jaren geleden per toeval heb leren kennen. Iemand die voor zijn dromen gaat en er ook in slaagt om die stap voor stap waar te maken. Door positeif te blijven, te geloven in je eigen kunnen en je hart te volgen kan je al je dromen waar maken.

Cees Nooteboom. Omdat hij een allround schrijver is, zonder vulgair te worden. En hij beheerst de Nederlandse taal ook bijzonder goed. Qua songteksten vind ik Thé Lau heel goed. Ik herken er poëzie en soms schrijft hij ook maatschappelijk kritische teksten. Hij komt heel betrokken over. In mijn ogen kijkt hij verder dan zijn eigen wereldje. Bovendien heeft hij zo'n heerlijk doorleefde karakteristieke stem (maar dat laatste heeft niet zoveel met schrijven te maken, toch?)

Jean Baudrillard. Frans cynicus die geschreven heeft over de spektakelmaatschappij en het Kwaad.

Jacques Brel. Magistrale teksten, meestal toch. Gevuld met drama en toch ook nooit te dramatisch. Zeer pakkend en kritisch.

François Bourgeon: als je zijn dialogen een eerste keer leest, kun je niet anders dan ze cryptisch vinden. Maar hoe meer je ze leest en herleest, des te poëtischer ze worden. Richard en Wendy Pini: niemand anders slaagt er in zo'n verfijnde, elegante karakters te maken. Osamu Tezuka: intussen gedateerd, maar als kind kon ik me er op vergapen. Ik vermoed dat het zijn schuld is dat ik van sciencefiction hou Masami Kurumada: misschien niet zijn eigen werk, maar wel de derivaten. Vooral van geleerd hoe je van één kleine handeling, iets heel dramatisch kunt maken Hugo Pratt: ik hou van het dromerige aspect daarvan en uiteraard ook: 'Als een wolf in de wildernis' van Aster Berkhof: regelrecht uit gepikt qua thematiek Rosemary Sutcliff Orson Scott Card

- Simone de Beauvoir, feministe avant la lettre. - Emmeline Pankhurst, voorvechtster voor vrouwenkiesrecht. - Positief ingestelde mensen. - Moderne kunst. - Verzetsstrijders, in welke cultuur of welke omgeving dan ook. - De natuurlijke omgeving waarin ik, na decennia in stedelijk Nederland en Engeland, nu in Frankrijk woon en leef. - I never promised you a rose garden - boek van Joanna Greenberg. Omdat zij op inspirerende wijze laat zien dat iedereen tijdelijk gek kan worden en met bijstand van de juiste mensen goed uit de strijd kan komen. White Oleander - Janet Fitch (het boek, niet de film). Omdat het de geest scherpt, ook nu ik het voor de twintigste keer lees. “
Loneliness is the human condition. Cultivate it. The way it tunnels into you allows your soul room to grow. Never expect to outgrow loneliness. Never hope to find people who will understand you, someone to fill that space. And intelligent, sensitive person is the exception, the very great exception. If you expect to find people who will understand you, you will grow murderous with disappointment. The best you'll ever do is to understand yourself, know what it is that you want, and not let the cattle stand in your way.” ― Janet Fitch, White Oleander - Jong leven, of het nu een plant, een dier of een mensje is. (Van harte gefeliciteerd, Dries.) - Vragen zoals jij die hier stelt, Judy. Omdat ze je doen nadenken. En wat inspireert jou?

Ik ben mijn eigen inspiratiebron. :D

Ja, en ook de mijne ;) verder kan ik er zelf ook wat van :)

Inspiratie haal ik uit muziek en films, niet uit mensen. Daarentegen heb ik wel creatieve voorbeelden. Lauren Destefano is er eentje van. Door haar boeken te lezen zette ik mezelf aan weer te gaan schrijven, na vijf jaar. Ook is J.K. Rowling voor mij een voorbeeld om door te blijven gaan met schrijven en zoeken naar uitgevers, omdat zij ook 11 uitgevers heeft benaderd voor ze eindelijk werd geaccepteerd. Suzanne Collins om haar enorme schrijfkracht en goede teksten. Ja, die bewonder ik echt. Ik hoop dat ik ooit zo goed kan schrijven als zij.

- Vragen zoals jij die hier stelt, Judy. Omdat ze je doen nadenken. En wat inspireert jou?

Daar ben ik nog even rustig over aan het nadenken, Déesse

LOL

Mijn voornamelijkste inspiratiebronnen zijn kleine gebeurtenissen in de geschiedenis. Of kleine gebeurtenissen, wel dingen die het geschiedenisboek halen, maar dat niemand er ook maar een boek of verhaal aan vuil maakt, zelfs niet een heel kleintje. Dat moet natuurlijk wel gebeuren :) Verder natuurlijk boeken, personen, sferen, een appel (dat mijn vreemdste inspiratiebron ooit), gebouwen en nog honderd andere kleine dingen in de wereld.

De hierboven genoemde JK Rowling is ook 1 van mijn voorbeelden, en dan vooral ook omdat zij zo ongelooflijk vlot leest. Ze heeft een heel leuke stijl, die moeiteloos lijkt. Zeker ook in het Engels (heb de boeken in beide talen gelezen) vind ik het ongelooflijk knap hoe ze dat doet. Een ander voorbeeld voor mij is Robin hobb, mijn favoriete schrijfster, omdat die zo mooi personages kan neerzetten. Verder haal ik mijn inspiratie uit voorvallen, mensen die ik ken en dromen. Ja, dat klinkt ongelooflijk zweverig, en ik maak er een ongetwijfeld een fantastische eerste indruk mee, maar ik droom écht vaak spannende dingen. Het is al meerdere keren gebeurt dat ik op snooze drukte omdat ik wou weten hoe mijn droom nu weer zou aflopen.

- Mary Hoffman. Ik begon met het lezen van haar Stravaganza-serie, een beetje sceptisch, maar nu heb ik ze al tientallen keren gelezen. Als ik vast zit met een verhaal, wat voor een verhaal dan ook, krijg ik altijd inspiratie van haar... - J.K. Rowling. Niet alleen haar doorzettingsvermogen, maar ook haar schrijfstijl en haar fantasie, en zéker het vermogen karakters te scheppen waar de lezer mee meeleeft. - de films 'The mask of Zorro', 'The legend of Zorro', 'Sherlock Holmes' en 'Sherlock Holmes: a game of shadows'. Fantastische films, prikkelen mij altijd om zelf ook iets te maken, scheppen, creëren, en dat lukt me hopelijk bij het schrijven. - researchboeken. Als ik die gelezen heb, krijg ik altijd direct zin om te gaan schrijven. - mijn politicologieboek. Heel raar, maar bij het leren daarvan krijg ik altijd de beste ideeën voor nieuwe verhalen. - de schrijvers van prut, zoals Vijftig tinten grijs of Twilight. Als zoiets al uitgegeven wordt...

- de schrijvers van prut, zoals Vijftig tinten grijs of Twilight. Als zoiets al uitgegeven wordt...

:D Voor mij (op dit moment, want het verandert nogal eens): Als eerste moet ik ook J.K. Rowling noemen omdat zij in een interview eens gezegd heeft dat je net zo lang door moet schrijven totdat je iets geschreven hebt wat je zelf ook leuk/ goed vindt. Verder Toni Morrison, vooral vanwege haar persoonlijkheid. Ik heb eens een interview met haar gezien en daarin kwam ze over als een bijzonder wijze vrouw met een goed gevoel voor humor en geen geduld voor flauwekul. Emily Brontë, vanwege de inzichten die zij geeft in haar personages, vooral wat betreft het spectrum van de menselijke emoties. Kristin Cashore, die schrijft wat ze wil zonder zich druk te maken over de verkoopbaarheid van haar verhaal, maar tegelijkertijd een succesvolle YA auteur is. Philip Pullman vanwege zijn His Dark Materials trilogie en The good man Jesus and the scoundrel Christ. Eerlijk en kritisch geschreven, maar tegelijk vol gevoel en compassie. Kan Richard Dawkins nog wat van leren. Jeremy Irons, door zijn manier van acteren en zijn persoonlijkheid. Is de directe inspiratie voor één van mijn personages.

Verder haal ik mijn inspiratie uit voorvallen, mensen die ik ken en dromen. Ja, dat klinkt ongelooflijk zweverig, en ik maak er een ongetwijfeld een fantastische eerste indruk mee, maar ik droom écht vaak spannende dingen. Het is al meerdere keren gebeurt dat ik op snooze drukte omdat ik wou weten hoe mijn droom nu weer zou aflopen.

Absoluut herkenbaar! Hoewel mijn dromen niet het genre zijn wat ik zelf schrijf, zijn ze fantastische inspiratiebronnen voor korte verhalen (hoewel er soms ook echt een lang verhaal inzit) Ik heb zo nog iets van 20 dromen opgeschreven waar ik iets mee wil, en jij hebt me zojuist geinspireerd om hier toch eens, sowieso 1, te verwerken tot een nieuw kort verhaal. Ik dagdroom ook heel veel, en dit laat ik vaak lekker op z'n beloop gaan. Dan komt er ook nog wel eens een verhaal uitrollen. Verder inspiratiebronnen: Verliefd zijn (het gevoel wat ik heb als ik inspiratie heb, is hetzelfde gevoel voor mij als verliefd zijn. Dus als ik verliefd ben, krijg ik inspiratie) maar ook depressief zijn. Zinnen die mensen zeggen, mensen die net een karakter uit een film/boek lijken. Er zijn boeken die me inspireren, zoals 'Verborger talent' van Erica James. Het is ontzettend slecht geschreven, maar het gaat over schrijvers en dat inspireert me. Boeken die, als je ze weglegt, nog aan blijft denken. Mijn dieren, altijd mijn dieren. Oké, dit is misschien gevaarlijk om te zeggen en misschien denk ik er dan anders over, maar als ik ooit zo ver ben dat er een verhaal van mij uitgegeven wordt op voorwaarde dat er geen dieren in komen, dan denk ik serieus dat ik weiger. Ik denk ook niet dat ik een (lang) verhaal zou kunnen schrijven zonder dieren (vooral honden). Maar mijn grootste inspiratiebron is denk ik wel mijn oneindige fantasie. Volgens mij zou mijn leven half zo leuk niet zijn als ik geen fantasie had. Mijn vriend vind dat mijn leukste eigenschap :) Echte voorbeelden.. Niet zozeer dat ik wil zijn als hen, maar ik vind dat Vrank Post heel toegankelijk schrijft voor jeugd en deze ook aan het lezen zet. Phillippe Claudel omdat elk boek bijzonder en uniek is en vaak met wendingen die je niet ziet aankomen.

- de schrijvers van prut, zoals Vijftig tinten grijs of Twilight. Als zoiets al uitgegeven wordt...

Haha, dat kan inderdaad inspirerend werken :P Ik vind de verhalen van Stephen King altijd inspirerend. Het doet me goed dat spannende, bovennatuurlijke verhalen zo gewaardeerd worden. Dat geeft mij ook weer hoop als schrijfster van diezelfde soort verhalen :) En daarnaast zijn zijn verhalen gewoon awesome! Ik lees heel veel schrijfboeken van Amerikaanse schrijfdocenten en die boeken inspireren me altijd enorm. De een net even wat meer dan de ander. James N. Frey heeft me met zijn boek 'How to write a damn good novel 2' erg gestimuleerd om door te blijven gaan met het schrijven. Elke keer als ik gefrustreerd raak, lees ik het hoofdstuk 'the seven deadly mistakes' weer door :P Toen ik werd afgewezen bij de Schrijversvakschool dacht ik echt dat ik gefaald had. Ik bedoel, als ik niet eens goed genoeg ben om het schrijven te mogen leren... Het was toen awesome om te lezen dat Frey door 12 Schrijversvakschool werd afgewezen. Hij is toch nog goed terecht gekomen, dus waarom zou het voor mij ook niet zo kunnen zijn? :)

Mijn vader, omdat hij steeds nieuwe dingen verzint en uit niets dingen maakt. Mijn moeder, omdat ze een vakvrouw is die haar werk tot in de piepkleinste puntjes beheerst en niet rust tot het goed is. Van hen leer ik nog steeds creatief denken. Dat uithalen en opnieuw beginnen mijn werk béter maakt en dus nooit erg is. Dat een verkeerde weg inslaan me brengt op plaatsen waar ik anders nooit geweest was.

Ik haal mijn inspiratie uit alle alledaagse dingen in het leven. Maar de laatste tijd liep het allemaal wat stroefjes. Ik ben namelijk bezig met mijn eigen website vanuit mijn opleiding waardoor ik online ben gaan kijken naar tips en inspiratie. Toen kwam ik dit artikel tegen en ben ik mij eigenlijk af gaan vragen, waarom vraag ik anderen nooit om inspiratie. Dus dat heb ik gedaan en met resultaat. Ik heb mijn site in een nieuwe jasje gestoken!

*websitelink verwijderd*

Mijn eigen waanzin was een inspiratiebron. Een paar personen uit mijn verleden.

Nicci French (Brits duo) met "Onderhuids".

Talloze films. Tenslotte een film met Bruce Willis in een verhaal dat in de jaren 1920's afspeelde. Hijzelf was de verteller in het verhaal. Letterlijk. Dat kom je niet snel tegen in een film. De manier waarop hij praatte en wat hij vertelde als 'verteller', daar herkende ik mijn schrijfstijl in. Mijn stem.