Hoi, Omdat jezelf heel erg dicht bij het onderwerp sta, sterker nog: jij bent het onderwerp zou ik je aanraden vanuit jezelf te schrijven. Beschrijf hoe het is om deze ziekte te hebben, hoe jij jezelf voelt tijdens een slechte dag en tijdens een goede dag. Hoe zou jij jezelf voelen als jij een nieuwe nier hebt? Wat is jouw verwachting, hoe zie jij de toekomst? Hedendaagse voorbeelden die je beperken, hoe verrijkt de ziekte jouw leven? Schrijf korte stukjes, misschien in dagboek vorm? Terugblikken, herinneringen van vroeger? De rode draad is de stofwisselingsziekte. Verweef feitelijkheden met emoties. Neem de lezer mee aan de hand tijdens jouw leven: op avontuur naar een ander leven. Laat de lezer je kennen door jouw ervaringen. Schrijf jouw gedachtegang gewoon op, het technische gedeelte komt wel :) Ik hoop dat jij iets aan mijn tips hebt. In ieder geval heel veel succes en heel veel sterkte. :thumbsup:

Hoi Tasja, De beste tip die ik me kan bedenken is: Gewoon doen. Maar dat moet ik even uitleggen. Als je na gaat denken over wat er wel of niet in moet dan kom je misschien nooit eraan toe. Je blijft je afvragen of je klaar bent om te beginnen en je begint dan nooit. Maak je geen zorgen dat het niet is wat je uiteindelijk wilt, als je 1e versie er is kun je altijd terug om dingen te veranderen. Of, omdat je dan weet wat je wilde, kun je opnieuw beginnen. Vanuit dat oogpunt is er ooit eens een groep mensen geweest die er gewoon voor is zitten. Ze hadden besloten om in een maand dat boek nou eens te schrijven. Dit zijn ze jaarlijks gaan herhalen en is nu uitgegroeid tot NaNoWriMo. Als je een aanzet nodig hebt, dat is komende maand. Ga er dan gewoon voor zitten en probeer tot de 50000 woorden te komen. Het voordeel is dat je dan de hele comunity achter je hebt. Misschien geeft dat de motivatie die je nodig hebt? Maar dan moet je uiteraard wel een beginnetje hebben vanwaar uit je een ritme kan opbouwen. Vraag jezelf wat je met het boek wilt bereiken. Begin eventueel met: Ik schrijf dit boek, want... en ga van daaruit verder. Maak een woordweb van alles wat je wilt vertellen of pak overal sticky notes op als je iets te binnen schiet. Maak je nog maar even geen zorgen om opbouw, dat komt later wel. Mooie verwoording komt ook later wel. Je kunt misschien een dagboek bijhouden waar je dingen in opschrijft die je meemaakt, zodat je dat later weer in je boek kunt verwerken. Je kunt het ook in blogvorm doen, waar je elke dag je belevenissen in opschrijft. Dat kun je dan later bundelen tot een boek. Ik wens je veel succes, Likaiar

Ik ben snel afgeleid en denk och, nu laat ik het even liggen maar zo komen we er helaas niet. Kan iemand mij helpen met eventuele tips te geven die mij toch moed blijven geven niet te stoppen met het schrijven van mijn boek.

Van een harde kant bezien: nee. Jij bent de schrijver. Jij bent degene die begrijpt waarom dit boek er moet komen. Niemand gaat je vertellen 'oh, ja, dat klinkt geweldig, je moet er echt mee bezig blijven'. Alleen jijzelf. Dus niet toegeven aan die afleiding, niet even laten liggen: elke dag >500 woorden, geen smoesjes. Die motivatie, die moet uit jezelf komen.

Er zijn heel veels chrijfcoaches, daar kun je op googelen. Dat kost wel geld: die mensen hebben er doorgaans een opleiding voor gedaan en geven cursussen of persoonlijke begeleiding. Als jij specifieke wensen hebt, kun je mogelijk iemand zoeken die in overleg een vorm van begeleiding opstelt die jou aanspreekt...?

Moet het per se een boek zijn? Misschien kun je eerst een blog proberen. En/of YouTubes? Dat kost niets. Als ik namelijk je startpost lees, zie ik geen drive om te schrijven, wel een drive om mensen te laten zien hoe belangrijk het is om donor te worden. Is een boek werkelijk de enige manier waarop je die bewustwording zou kunnen bewerkstelligen? Wie gaan het boek kopen als het af is? Wie gaat het schrijven? Jij? Of zou je liever met een schaduwschrijver werken (dat is duurder dan een schrijfcoach, wel sneller). Het verhaal is nog niet af, want wat je meemaakte is al genoeg stof voor een boek, maar je gaat nu een heel nieuw traject in, met een nieuwe nier. Zou je met een blog niet sneller mensen bereiken, ze met je mee laten leven? Denk er eens over na: waarom móét er een boek komen?

Ook om mijn leeftijdsgenoten die het zelfde meemaken of iets anders, om er zo te zijn voor hun omdat het soms wel voelt of niemand u begrijpt. Ook wil ik gewoon mensen laten doordringen hoe belangrijk het is om orgaan donor te zijn en hoeveel levens je daar mee kan redden, het is jammer maar niet veel mensen weten dat. Het is misschien raar om te zeggen, misschien is het omdat ik nu op zo een leeftijd zit maar ik wil iets doen hiermee. Ik geloof dat ik deze ziekte voor een reden heb gekregen en als ik andere mensen daarmee kan helpen, dan wil ik dat doodgraag doen.

Begrijpelijk. Ik zou je toch aanraden om eerst met een blog te beginnen. Schrijf een infopost waarin je omschrijft wat allemaal al is gebeurd en zet er bijvoorbeeld links bij naar waar men een donorcodicil kan invullen. Als je steekwoorden in 'tags' gebruikt, zullen anderen (lotgenoten misschien) jouw blog op internet vinden. En je kunt natuurlijk regelmatig updates posten. Het fijne van bloggen is dat je vrijblijvend kunt schrijven (en verwijderen,zou je dat later willen) en mocht je dan een boek willen gaan schrijven, heb je al een deel geschreven.

Tasja, geluk, liefs en succes!

Hoi Tasja, als vaste bezoeker van dit forum heb ik meegelezen met deze thread. Ik heb niet gereageerd omdat ik weinig heb toe te voegen aan wat hier al gezegd is. Ik denk dat dat voor veel bezoekers geldt. Mede namens hen wil ik je ook heel veel sterkte en succes wensen.