Terug en weg geweest Ze kijkt me lief aan. Ze is mooi. Héél mooi. Maar ze zal ook weten dat ik er weer bovenop ben gekomen, dat ik me weer heb teruggeknokt. 'Goede schoenen, een duur horloge en de haren goed geknipt, daaraan herken je man die het gemaakt heeft.' Ik hoor het mijn vader nog zeggen. Ze komt uit een goed nest, zoals dat heet. Haar vader zal haar dezelfde wijsheid meegegeven hebben. Ik zag haar ogen oplichten toen ik keek hoe laat het was. Ik voel de elleboog van Arend-Jan in mijn zij porren. 'Hey pik, Sylvie kijkt al de hele avond naar je. Je was vroeger toch gek op 'r? Ze is nu vrij, gozer. Twee maanden geleden officieel gescheiden van die loser: Bertrand.' Bertrand. Geen slechte vent. De derivatenhandel heeft hem de das omgedaan. Weg bolides, weg jacht, weg villa in Blaricum, weg vrouw. Ik ken dat. 'Hij schijnt nu ergens driehoog achter in Rotterdam te 'wonen', de lul.' Guy, die zwaar aangeschoten steun zoekt met een arm op de schouder van Arend-Jan gooit er het geaffecteerde cynische toontje uit dat steevast in de gereedschapskist van de geslaagde bankier lijkt te zijn meegeleverd. Opzichtig kijk ik over hun schouders richting bar. 'Ben zo terug, kerels. Even gedag zeggen tegen een oude maat.' Hun gebral vervaagt, als ik mijn leugen naar de tap volg. Daar, in gedachten op mijn ellebogen steunend, hoor ik een warm klinkende stem die me een vraag stelt die ik vaag registreer. 'Pilsje,' antwoord ik op routine. Ik hef mijn glas uit dank voor de perfecte schuimkraag. De glimlach die mijn gebaar beantwoordt, vervult me even met hoop. Maar ook nu lijkt de Cartier aan mijn pols af te leiden. Ik knipoog, maak het polsbandje los en mik het horloge in de spoelbak. 'Rustig maar. Hij is waterproof.' Ze luister niet, klauwt panisch in het water. Mijn rechterschoen raakt Arend-Jan vol op zijn vettige kruin. De linker belandt met een subtiel boogje in het decolleté van Sylvie. Op straat, blootsvoets, breng ik mijn haar in complete staat van chaos. Zo ga ik op zoek naar het vertrouwen.