# 63 - Nakend

Hij had bij z'n wijf moeten blijven, die ex. Dat lange lijf van bijna twee meter trok me eerst aan maar toen werd ik gek van z'n seksbehoefte. Dat mokkel had het ook gedaan en ik wilde niet voor d’r onderdoen. Wijvennijd, je weet wel. Het werd nog minder leuk toen hij me van de trap lazerde. Daarom zegt m'n huisarts ook dat ik hem niet thuis bij me moet laten. Maar hij heb kanker. Nu zit-ie naast me op de bank, met z'n morfinepleisters en een lading nieuwe medicijnen. Het duurde belachelijk klootjeslang voordat-ie ze kreeg van het ziekenhuis. 't Zit'm in z'n hersendelen. Nou ja, z'n buik doet het alleen nog met een klisma. Hij heb ziekenhuisonderbroeken, wat een drama. Er staan hier twaalf flessen chloor in de aanbieding op een rij. Ik heb kutnachten, hij slaapt wel met al die morfine maar om de anderhalf uur is er wel wat. Hallucinaties, dromen, kreunen en steunen. Iedere morgen kan ik dat zeiknatte kussen wassen. Eigenlijk zou die weggaan, m'n dochter had al zoiets van: rot maar op. Hij liep te vitten en toen viel de bom. Ga toch eens met z'n nichie kijken naar een fijne hospies. Vanmiddag was voor het eerst z'n broer hier, die neemt z'n wapens over, maar dan moet-ie wel mee naar de schietvereniging om te tekenen. Laatst kreeg ik de platte petten aan de deur die naar z'n vergunning kwamen vragen. Ken die gelijk met z'n broer naar de begrafenisondernemer om wat te regelen. Morgen gaan we naar daniel de hoed, da’s pas echt ‘n kankerziekenhuis. Gaat-ie raar doen, dan laat ik hem subiet opnemen. Net liep tie met z'n bek te trekken en kreeg z'n sjekkies er niet in. De bestraling is pas volgende week, ze koken zeg maar z'n hersenen. Wie weet wat de bijwerkingen zijn. Wanneer krijg ik eigenlijk m'n verpleegstersdiploma, ga nu effe sigaretjes roken. Zondag neem ik hem wel mee naar het kerkhof in z'n rolstoel, kan ie z'n aangekochte graf bekijken en z'n naam met een stokkie in het zand schrijven. Een steen krijg tie niet van mij. Ooit krijg ik een beter leven, in ieder geval zonder stress.