Het is gelukkig een vochtige put. Ik hou niet zo van droge putten. Beter voor de luchtwegen. Vooral met mijn astma. Het pompje heb ik gelukkig in mijn broekzak zitten. Lekker om zo nu en dan te kunnen pompen. Af en toe hoor ik geluiden van boven. Als ik eruit wil laat ik het wel weten, maar ik vind het best prettig om in een put te zitten. Het geeft me ruimte om mijn hoofd leeg te maken. Alle gedachten een plaats te geven. Zo nu en dan stroomt er water door de put, ben ik even blij dat ik de regenjas heb aangetrokken. Ook al heb ik astma, rook ik graag een sigaretje, dat geeft ontspanning. Enige nadeel is dat de put na een aantal uur begint te stinken, een echte putlucht zullen we maar zeggen. Ach, ik neem het voor lief. Ik zit hier goed. Het is nu twee dagen later en de put begint vreselijke geluiden te maken. Dit had ik nooit verwacht. Het lijkt gedaan met de rust. Uit de voegen begint een rode drab te lopen. Misschien ligt het wel aan de tijd van de maand. Ik heb het wel gezien, hier heb ik niet voor getekend. Ik probeer uit de put te klimmen, maar word gegrepen door een aantal sterke tentakels. Ze zijn zo stevig, wat ik ook probeer, ze laten niet los. Ik voel dat ik dieper de put in word gesleurd. Wezens die me 'papa' noemen kruipen dichterbij. Het einde van de put is niet meer in zicht. Een eindeloos zwart gat.