Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#106 - De rode skippybal

Op deze bloedhete dag in augustus wiebelt mijn oma op een watermeloen terwijl mijn opa meewarig hoofdschuddend toekijkt en ik denk met weemoed terug aan mijn rode skippybal die ik verloor toen ik vijf was waardoor verdriet mijn leven zo geniepig binnensloop dat ik me voornam: later, als ik groot ben koop ik een miljoen rode skippyballen, zodat verdriet geen kans meer heeft maar nu wiebelt mijn oma op een watermeloen en nergens, nergens is een rode skippybal. Versie 2 Op een bloedhete dag in augustus wiebelde mijn oma op een watermeloen terwijl mijn opa meewarig hoofdschuddend toekeek en ik dacht met weemoed terug aan mijn rode skippybal die ik verloor toen ik vijf was waardoor verdriet mijn leven zo geniepig binnensloop dat ik me voornam: later, als ik groot ben koop ik een miljoen rode skippyballen, zodat verdriet geen kans meer heeft maar nog steeds wiebelt mijn oma op een watermeloen (Sorry mensen: dat tellen werkte niet voor mij. Ik heb me wel laten inspireren door de opdracht en zoveel mogelijk geprobeerd me eraan te houden bijvoorbeeld 1 zin)

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Ach... wat een aandoenlijk verhaal... Je kan de opdracht ook als inspiratie zien en met veronachtzaming van de regels tot de mooiste creaties komen! :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, het is je aan te zien: je hebt je uiterste best gedaan en er is een geslaagd gedicht uitgekomen. Wel zou ik de eerste strofe in de verleden tijd zetten en op het eind zou ik dan schrijven: maar nog altijd wiebelt mijn oma op een watermeloen. De laatste twee zinnen zou ik dan weg laten: lekker mysterieus eind.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, dank! Oorspronkelijk had ik één lange zin in de verleden tijd. Toen ben ik gaan herschrijven. ik bekijk het nog even. Aan de laatste zinnen ben ik nog teveel gehecht om ze te schrappen. :-)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, ik voel veel voor Dos' versie. Een wiebelende oma op een watermeloen heel aansprekend en origineel. Met een grote glimlach gelezen.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nel, zoals Mili al schreef die Oma wiebelend op een watermeloen; dat brengt de lachspieren in actie! Ik vind het een knappe prestatie. :o op een onmogelijke opdracht!!!

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beeld, die wiebelende oma op haar watermeloen, Nel. En dat je de skippybal weer in beeld brengt vind ik helemaal tof. Ik was dat hele ding vergeten maar dankzij jou schieten nu allerlei leuke jeugdherinneringen naar boven. Je hebt me vrolijk gemaakt met je gedicht. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, ik voel veel voor Dos' versie. Een wiebelende oma op een watermeloen heel aansprekend en origineel. Met een grote glimlach gelezen.
Dank je, Mili. Ik heb er nu een tweede versie onder geplaatst. Dan kan het even bezinken.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, dat is dan wel een lenige oma om op een watermeloen te wiebelen, maar hopen dat ie niet splasht dan, desalniettemin vond ik het een vermakelijk verhaal om te lezen. :)

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een mooi gedicht over verdriet hetgeen in een mensenleven binnen komt. Heeft voor mij echte diepgang en heel origineel!

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
2d versie vind ik veel dieper nog getroffen, ik ga ook voor de twee laatste regels niet. De schrijver heeft het laatste woord, in hetgeen zij wil duidelijk maken aan de lezer!

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ondanks je mooie woorden :thumbsup: ben ik toch teleurgesteld over de coulante houding van Thérèse. :unibrow: Als ik het had gedaan, zou ze me ongetwijfeld gediskwalificeerd hebben. :D

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nel, zoals Mili al schreef die Oma wiebelend op een watermeloen; dat brengt de lachspieren in actie! Ik vind het een knappe prestatie. :o op een onmogelijke opdracht!!!
Dag Blavatski Dank voor de positieve reactie en goed te horen dat de lachspieren werden geactiveerd.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een kleine trauma van vroeger komt door oma kennelijk weer naar boven en dat heb je bijzonder leuk verwoord, Nel.
Hartelijk dank. Jules. Inderdaad een klein trauma, de nooit teruggevonden skippybal.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik haal er veel uit Nel. Ook oma droomt volgens mij weer over haar oude skippybal.
Dank voor het langskomen. Niceway. Wat jij eruithaalt, heb ik er niet bewust ingestopt, maar onmogelijk is het niet.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die oma op de watermeloen, gelijk schiet het tafereeltje voor mijn ogen. Knap gedaan, Nel!
Dank, Madd. Fijn dat je het beeld voor je zag. Dat wil je als schrijver bereiken.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2d versie vind ik veel dieper nog getroffen, ik ga ook voor de twee laatste regels niet. De schrijver heeft het laatste woord, in hetgeen zij wil duidelijk maken aan de lezer!
Mw. Marie, Dank voor het intensieve lezen, de lovende woorden en het meedenken. Ik begin te wennen aan versie twee. Ik laat ze beide staan. Het is moeilijk een eerste versie los te laten

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ondanks je mooie woorden :thumbsup: ben ik toch teleurgesteld over de coulante houding van Thérèse. :unibrow: Als ik het had gedaan, zou ze me ongetwijfeld gediskwalificeerd hebben. :D
Tja, Dat laat ik natuurlijk niet op me zitten en daarom voor jou de speciale Tja-versie: :-) Op een bloedhete dag in augustus wiebelde mijn wispelturige oma op een grote watermeloen terwijl mijn opa meewarig hoofdschuddend toekeek en ik dacht weemoedig terug aan mijn rode skippybal die ik verloor toen ik vijf was en nooit meer vond waardoor verdriet zo geniepig binnensloop dat ik me voornam, dat zodra ik groot zou zijn een miljoen rode skippyballen zou kopen zodat niemand meer verdrietig zou zijn en nog steeds wiebelt mijn oma op een wormstekige watermeloen.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het prachtig Nel, die tweede versie is beter door de verleden tijd. Wat je met de laatste zinnen doet is jouw keuze. Het komt me niet grappig over, hoewel oma op een watermeloen een stiekeme glimlach tovert door het beeld alleen. Ik voel het bijna zoals Nyceway #8, oma die droomt van haar skippybal, maar het kan nog dieper gaan. Oma die weer kinds wordt, opa die het meewarig aanschouwt. De 'ik' wil het verdriet vd kwijtgeraakte skippybal, en verdriet in het algemeen, verwerken door later hopen ballen te kopen. De kindertijd van 'ik' die voorbij is gegaan, maar die in oma's geest teruggekomen is. Kleinigheidje: 'Zodra ik later groot ben' ofwel zodra ik groot ben, ofwel als ik groot ben, zodra en later lijken me dubbelop. Of misschien, als je toch de nadruk wil leggen: Later, als ik groot ben,...

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hartelijk dank voor die speciale versie voor mij, Nel. Ik geef je een pluim.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beeld, die wiebelende oma op haar watermeloen, Nel. En dat je de skippybal weer in beeld brengt vind ik helemaal tof. Ik was dat hele ding vergeten maar dankzij jou schieten nu allerlei leuke jeugdherinneringen naar boven. Je hebt me vrolijk gemaakt met je gedicht. :thumbsup:
Dank je, Wilhelmina En leuk dat het gedicht bij jou jeugdherinneringen naar boven haalde.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het prachtig Nel, die tweede versie is beter door de verleden tijd. Wat je met de laatste zinnen doet is jouw keuze. Het komt me niet grappig over, hoewel oma op een watermeloen een stiekeme glimlach tovert door het beeld alleen. Ik voel het bijna zoals Nyceway #8, oma die droomt van haar skippybal, maar het kan nog dieper gaan. Oma die weer kinds wordt, opa die het meewarig aanschouwt. De 'ik' wil het verdriet vd kwijtgeraakte skippybal, en verdriet in het algemeen, verwerken door later hopen ballen te kopen. De kindertijd van 'ik' die voorbij is gegaan, maar die in oma's geest teruggekomen is. Kleinigheidje: 'Zodra ik later groot ben' ofwel zodra ik groot ben, ofwel als ik groot ben, zodra en later lijken me dubbelop. Of misschien, als je toch de nadruk wil leggen: Later, als ik groot ben,...
Marlie, Dank voor je uitgebreide reactie en voor je mooie interpretatie. De oma op de watermeloen is weliswaar een vrolijk beeld, maar de ondertoon is melancholisch en droevig. Dat voelde je goed aan. Wat betreft het 'kleinigheidje' Ik had dit over het hoofd gezien. Je hebt helemaal gelijk. Ik pas het aan.