Die heerlijke appeltaarten van mama. Ik heb haar kookboek – Margriet – nog. Op die bladzij ligt nog de helft van haar deeg – het is een museum waard. Ze bakte, kookte, vierde feest – genoot van de weelde na de oorlog. Beide ouders kwamen mager uit de hongerwinter, alleen mijn moeders buik was verstopt onder een geleende jas op hun trouwdag. Daar zat ik. Genieten dus. Ook ik genoot als kind – lustte alles behalve spinazie en spruitjes. Maar was gek op ossenworst. Toen kwam de leverziekte – mijn chocolade paashaas liet ik staan. En ook al die heerlijkheden thuis die mama op tafel zette: bonbons, slagroomgebaktjes. Maar ook die weerzin overwon ik. En toen kwam de tijd dat alles veranderde. Voedsel was niet iets meer om voor maar om tegen te vechten. ----------------- Weinig tijd op het ogenblik, maar wel voor tien minuten peinzen en free-writen. Kerst kwam niet bij me op in die 5 minuten, maar dit is wel een plezierige methode om aan onderwerpen te komen. Ook een beetje frustrerend: achter bijna elke zin zit een langer verhaal.