#173 op zijn plek
De bleke winterzon schijnt heet als nooit tevoren Verwelkte bloemen zuigen vastgeklonken aan onvermoeibare bomen Knetterende nectar voor intelligentie waarvoor alles doorgaat Zonder meester is het wachten totdat het eeuwige licht dooft --------------------------------------------- Een impuls als nooit tevoren laat het hart weer kloppen van geluk De ogen weer geopend met een stralende lach op het gezicht Het leven lacht je toe je kan weer plezier hebben in kleine dingen Een gekweekt orgaan is het beste geschenk onder de boom

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Darkvalley, 'Een gekweekt orgaan is het beste geschenk onder de boom'... origineel, krachtig en verrassend. Mooi. Ook dat er intelligentie is (de bomen, natuur?) waarvoor alles doorgaat. Het eerste gedicht is wat treurig, het tweede hoopvol. Goede combinatie. Schrijf ze, Greetje Kruidhof
15 december 2017 - 10:16

Profile picture for user Tilma

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zijn het twee gedichten? Ik vind de samenhang moeilijk te vinden. Het eerste lijkt een veel verdere toekomst dan het tweede. Ik vind de tegenstellingen bleek/heet en verwelkte/onvermoeibare leuk; jammer dat je dat spoor verlaat. In deel twee vind ik vooral de impuls mooi, daar zie ik nog een link met de knetterende nectar. Daarna is het veel lachen en plezier: hierin mis ik dan iets van de passie van een wederopstanding. Bedankt voor het delen. Het biedt veel stof tot nadenken.
15 december 2017 - 13:37

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Darkvalley, ik zie je gedichten volkomen los van elkaar en geef - gezien mijn dramatische aard - ruim de voorkeur aan de eerste. Je verrast meteen met 'bleek heet schijnen' en 'verwelkte bloemen die nog zuigen'. Van 'gekweekte organen' word ik een beetje misselijk. :D
17 december 2017 - 11:01

Profile picture for user Siv

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het eerste gedicht oogt somber, de tweede hoopvol. Soms zou je iemand wel een nieuw gekweekt orgaan voor kerst willen geven, of desnoods een nieuw lichaam, voor als de oude niet meer wil. Graag gelezen.
17 december 2017 - 18:51

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Darkvalley, Persoonlijk vind ik dit vreemde gedichten, maar het zal wel aan mij liggen! :o Er zijn mooie zinnen en gedachten in verwerkt, dat wel. Een gekweekt orgaan onder de kerstboom. Hoe kom je erop! Maar het kan best realiteit in de verre toekomst. :p
18 december 2017 - 21:47

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Marijcke, Dank je wel voor je reactie. Vreemd geen probleem. Voor het eerste gedicht had ik een gerobotiseerde wereld voor ogen waar de mens al lang is uitgestorven. Niet door de robots, maar door onze eigen schuld. Zonnepanelen als bloemen die knetterende nectar geven aan de robots die doorgaan totdat de zon ermee op houd. :) Het tweede gedicht was iemand die bijna dood was gegaan en na reanimatie weer bij was gekomen en nu wachtte op een nieuw hart, wat het mooiste geschenk is met kerst :)
19 december 2017 - 20:14

Profile picture for user Mechtilde

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Kunst is wat de kijker er zelf uithaalt. Deze twee gedichten hebben voor mij met elkaar te maken. Negatief en positief. Yin, yang, donker, licht etc. Maar in de reacties zie ik dat je ze los van elkaar bedoelt hebt. Samen of los, ik vind ze mooi. Met plezier gelezen.
20 december 2017 - 13:34

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Mechtilde, Dank je wel voor je reactie. Je hebt gelijk dat het jing jang gedichten waren. Ik was te donker na het eerste en had een vrolijke noot nodig. Los of vast, het maakt niet uit. Altijd leuk te lezen dat ik iemand heb kunnen bekoren. :)
20 december 2017 - 22:55