Dagen en nachten dwaalde ik door bossen en velden, stak weilanden over en vond voldoende voedsel om mijn honger te stillen. Een schaapje hier, een kippetje daar. Niet leuk voor de boeren, maar ach, een wolf moet óók eten. Ik passeerde een grens zonder dat ik het merkte. Enthousiast ontdekten boswachters mijn sporen en biologen staken nieuwsgierig hun neus in mijn keutels. Kranten berichtten opgetogen: ‘Wolf terug in Nederland’ en vroegen zich af ‘Wolven gekomen om te blijven?’ Mijn vrouwtje volgde mijn geurspoor en een paar weken later verwelkomden we drie baby-wolfjes. In dezelfde tijd steekt een man de zee over in een gammel bootje en spoelt aan op het strand, ergens in het zuiden. Hij wordt in de laadbak van een vrachtwagen geduwd en kan ongezien over de grens geraken. Met wat hij in vuilnisbakken en op de marktplaats vindt stilt hij zijn honger. Kranten berichten over migranten die illegaal het land binnen komen. De problemen die ze veroorzaken. De angst dat hun aantal zal toenemen als gevolg van gezinshereniging. Tevreden kijk ik naar mijn kleine roedel. Zo blij een wolf te zijn.