Wolf 2.0 Hier in het bos heb ik regelmatig geen bereik. Zeker niet met die goedkope Duitse provider, die mijn neef me had aanbevolen. Nooit de raad van familie opvolgen, vooral niet van z’n miezer. Thuis had ik wel goed internet en ik had een fijn exemplaar gevonden op eDarling. Ze reageerde gelijk en ze woont hier in het buurt. Dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben op weg gegaan. Maar Google Maps geeft niet thuis hier in het bos. Van die nieuwe wildwissels hebben ze nog nooit gehoord. Hoe vind ik dat omaatje nou? Ik kan haar niet even bellen, want dan is de verassing weg en gaat ze er misschien vandoor. Vooral als ze mijn rauwe stem hoort, weet ze gelijk, dat ik niet een aardig opaatje ben, maar andere bedoelingen heb. Ik zal hier en daar moeten vragen of iemand weet waar ze woont. Hopelijk heeft ze een goed lijkende foto op eDarling gezet en niet eentje van twintig jaar geleden, toen ze er nog jong uitzag. Want dan vind ik haar nooit! Blijkbaar had ze wel een recente foto meegestuurd, want een paar paarden zagen haar regelmatig, als ze haar hondje uitliet. Ze woonde alleen in een groot oud huis met een vennetje aan de achterkant. Ik vond het op Google Earth en even later stond ik aan haar voordeur. Toen ze opendeed keek ze wel verbaasd op, maar was niet bang en vroeg wat ik kwam doen. Ik vertelde haar, dat ik wat wilde rechtzetten; dat niet alle wolven sprookjesachtige oma-verslinders zijn. Konden we samen een kopje thee drinken en mocht ik dan een selfie met haar maken. Dat wilde ik naar de Telegraaf sturen en die konden dan een mooi stukje schrijven, dat wolven ook vredelievend kopjes thee konden drinken met omaatjes.