#370 Kwakkelkont

 

‘Mevrouw de Vries!’ klinkt het door de intercom. Moeizaam hijs ik me uit de wachtkamerstoel. Ik strompel, snotter, traan en wankel naar de spreekkamer, de deur staat op een kier.

Zonder van zijn beeldscherm op te kijken, wenkt mijn huisarts me met driftige gebaren naar binnen. Sneller dan ik ga, lukt niet.
Hijgend en puffend laat ik me vallen op de stoel tegenover de arts, nog steeds druk met het staren naar zijn computerscherm. Mijn gerochel en gepiep trekt uiteindelijk zijn aandacht.
‘Mevrouw de Vries, wat kan ik voor u betekenen?’
‘Ik tob met mijn gezondheid, dokter. Mijn knieën kreunen, mijn hartkleppen rammelen en ik hoor een constant geruis in mijn oren.’
‘Hmmm,’ klinkt het niet al te enthousiast.
‘Als ik mijn neus snuit, moet ik een zakdoek voor mijn ogen houden en als ik huil, loopt mijn neus leeg.’
‘Zo, zo.’
Ik verschuif wat in mijn stoel. ‘Zitten gaat ook moeilijk. Mijn staartbeen zendt voortdurend bliksemschichten door mijn ruggengraat. Ik zweer het u, het lijkt wel morse.’

De man schudt zijn hoofd en begint driftig te tikken op zijn toetsenbord onderwijl onbegrijpelijke termen mompelend, alle eindigend op -ose, -itis en -oom.
Het gemompel maakt me zenuwachtig. ‘Is het ernstig, dokter?’ In gedachten zie ik mijn levenseinde voor me. Hoe lang zou ik nog hebben?
Zwijgend kijkt de dokter me aan. Het zweet breekt me uit.
‘Dokter?’
Hij pakt een formulier en haalt een pen uit zijn borstzak. Tergend langzaam schroeft hij de dop eraf en begint te schrijven. Zonder zijn blik van het formulier te nemen geeft hij me zijn conclusie: ‘Mevrouwtje, u lijdt aan acute kwakkelitis en ik schrijf u een ontkwakkelkuur voor.’
Even vrees ik hallucinatie aan mijn lijst van kwalen te moeten toevoegen. Ik zweer dat ik vraagtekens zie zweven boven het bureau.
‘Kwakkelewattus?’
‘Kwakkelitis; niets om u zorgen over te maken. Ik verwijs u naar onze beste ontkwakkelaarster. Met de nodige kwakzalfjes en kwakkelarij bent u in no time weer de oude.’ Hij vouwt het papier dubbel en staat op. Behulpzaam helpt hij me uit de stoel en begeleidt me naar de deur waar hij me het formulier overhandigt.
‘De assistente zal een afspraak voor u maken. Dokter Tik gaat u er weer helemaal bovenop helpen.’
Met een duwtje sta ik op de gang, de deur sluit achter me. Ik vouw het papier open en probeer de hanenpotenschrijfsels te lezen. Het enige dat ik kan ontcijferen is de aanhef: Beste Luna.
Hopelijk kan Dr. Tik de rest wel lezen. 

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, zoals je zelf elders al schrijft: een gevecht om genoeg werkelijkheid in te leveren, met een leuk resultaat. Het is natuurlijk makkelijker als je met boeniks werkt dan met het menselijk lijf. Dan land je onvermijdelijk in de bestaande werkelijkheid - stoeien met kwakkelen en zo. Misschien de aandoening wijten aan een ontsteking van de ganeerklier, die tussen de linkerbreinpost en de nekstam ligt? De vraagtekens die boven het bureau zweven vormen een mooi beeld, Dr. Luna Tik lijkt me de juiste behandelaar. 
Overigens begeleidt hij je naar de deur, en een geschrift is een document. Hanepoten zijn een vorm van schrift. 

9 oktober 2021 - 9:52

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De dokter begeleidt niet alleen, hij overhandigT ook, maar dat is bijzaak. Ik heb het met plezier gelezen en bovendien met kwakkelen, ontkwakkelen, kwakzalfjes en kwakzalverij een kwartje bij mezelf horen vallen, waarvoor dank.

9 oktober 2021 - 13:36

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Even lekker losgaan op alle vormen en connotaties van 'kwakkelen'. Helemaal leuk en je doet jezelf tekort, Fief, als je zegt dat je er niet helemaal in zit.

Vroeger zeiden we nog wel eens dat mevrouw de Vries aan phpd leed. 

Ik snap wel Hadeke over de laatste regel. En ook jouw aarzeling. Het past namelijk goed bij Mw de Vries. Toch komt de zorgverzekering aan het eind nu een beetje als een nageboren bijgedachte over.

10 oktober 2021 - 12:33

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

‘Als ik mijn neus snuit, moet ik een zakdoek voor mijn ogen houden en als ik huil, loopt mijn neus leeg.’
‘Zo, zo.’

Duidelijk! Een kwakkelkont. Goed gevonden, Fief. Edoch moet ik zeggen dat ik het verschillende keren moest herlezen om het te begrijpen, als ik het begrijp. Bedoelde je het zo? 

De Vries gaat naar de dokter, die haar stuurt naar de beste ontkwakkelaarster, met een briefje gericht aan Luna, en de rest kan je niet lezen. Maar je sluit af met te hopen dat dr Tik het kan lezen. Als dit jouw bedoeling was, dan schrijft de dokter een briefje naar hemzelf? En is de dokter ook de ontkwakkelaarster? Of is De Vries zelf Lunatic, waardoor alles samenvloeit en Dame De Vries zeurt over haar kwakkelkont, wat haar dan eigenlijk de wintervries maakt? (blijkbaar is mevrouw De Vries bekend, niet bij mij)

in elk geval, genoten.

 
10 oktober 2021 - 15:45

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

De assistente zal een afspraak voor u maken. Dokter Tik gaat u er weer helemaal bovenop helpen.’

Hoi Tony, als je goed leest zie je dat er staat dat de dokter zegt dat hij mevr de Vries doorstuurt naar dr. Tik. De hp kan het briefje niet lezen omdat ze de hanenpoten vd huisarts niet kan lezen. Het enige wat ze wel kan lezen, is de aanhef. Omdat ze zelf de rest niet kan lezen, hoopt ze dat dr. Tik het wel kan.

In ieder geval bedankt voor je reactie.

10 oktober 2021 - 16:00

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, helemaal vergeten jou te feliciteren met het boek dat je in samenwerking schreef met iemand die aan dezelfde verhaalopdracht meedeed. En natuurlijk ook jouw bijdrage in Schrijven Magazine! Goed hoor! Heel tof!

10 oktober 2021 - 18:19

Lid sinds

13 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, al dat gesnotter en gekwakkel beschrijf je fantastisch. En ook de ontreddering van de hp. Niemand wil verwezen naar dr. Tic, hoe erg het ook met je gesteld is 😉. Alles rammelt, maar je verhaal zit stevig in elkaar!

10 oktober 2021 - 18:20

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Vief, na het lezen van de eerste alinea heb ik een rustgevend pilletje moeten slikken, want ik voelde de ellende aan lijf en leden aankomen. En ja hoor, je beschrijft de ziekteverschijnselen van mijn moeder met grote nauwkeurigheid. Alleen de totaal verkwakte toestand van het kraakbeen in al haar gewrichten laat je ongemoeid, zo ook de kwakzaligheid van haar vaatstelsel. Uiteindelijk is ze aan al dat gekwak gestorven. Ik heb veel van haar geërfd, om eerlijk te zijn ben ik ook één grote kwak. Dus wat mevrouw de Vries in haar leven heeft moeten doorstaan raakt me. Ondanks de ellende heb ik het toch met plezier verwerkt. Een vorm van zelfkwakstijding.

Enkele zeurtjes:

mijn knieën kreunen >> kreunen wordt meestal veroorzaakt door een stemgeluid. Ik zou hier knarsen, knerpen of kraken gebruiken.

allen eindigend op >> alle eindigend op. Het betreft hier geen personen.

De laatste zin vind ik heel erg kwak, je kwakt daarmee je verhaal af. De huisarts van mevrouw de Vries is een empathieloze hork, die het plezierig vind zijn patiënten minutenlang in het ongewisse te laten zweten. Dat onleesbare handschrift past daar goed bij, maar je moet het dan niet gebruiken om het doktertje toch nog een beetje acceptabel te maken als Dr. Tik zijn handschrift zou kunnen lezen.

Ik zou die kwakkelkont er in de laatste zin nog extra van langs geven.

Bijvoorbeeld: Het enige dat ik kan ontcijferen is de aanhef: Beste Luna en € 175,00.

De hoop dat Dr. Tik zijn handschrift kan lezen zou ik dus weglaten, te zeer kwak in dit verhaal.

 

11 oktober 2021 - 5:50

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos, dank voor je uitgebreide reactie. Paar dingetjes aangepast. Bij de Vries kreunen de knieën. Dat hoort bij haar gekwakkel.

In een verwijzing naar een arts worden nooit bedragen genoemd. 

 

11 oktober 2021 - 6:17

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je verhaal is alvast geen kwakkel. Mooi hoe de humor verweven zit in je tekst. Dat het hier variaties betreft van een bestaand woord, ach, heb zelf ook moeten kauwen op een goeie insteek. Verder graag gelezen, het las bijna als een sketch.

"Ik zweer het u, het lijkt wel morse." --> deed me grijnzen.

 

 

11 oktober 2021 - 9:03

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Tudor, ik was al heel blij dat ik dit verhaal uit het toetsenbord toverde. Ik ben het met je eens dat er originelere verhalen zijn geplaatst, maar ik ben al heel gelukkig als ik iemand heb laten grijnzen. Hoewel ... in het Brabants betekent grijnzen ook "chagrijnig zijn/mopperen". 

11 oktober 2021 - 11:21

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Leuk verhaal, ik heb het met plezier gelezen!

Mooie zinnen gebruik je, zoals 'Ik zweer het u, het lijkt wel morse' en 'Mijn knieën kreunen, mijn hartkleppen rammelen en ik hoor een constant geruis in mijn oren'. Ik krijg er een heel duidelijk beeld en gevoel bij.

Een paar dingen:

Zonder van zijn beeldscherm op te kijken, wenkt mijn huisarts me met driftige gebaren naar binnen. Sneller als ik ga, lukt niet.

Hier lijkt het alsof er veel pit in de huisarts zit, terwijl al snel blijkt dat hij er totaal geen zin in heeft. Driftige gebaren passen voor mijn gevoel niet helemaal bij het beeld dat je in de rest van het verhaal schept. En ik denk dat je sneller dan ik ga bedoelt, toch?

Zwijgend kijkt de dokter me minutenlang aan. Het zweet breekt me uit.

Dat het minutenlang duurt vond ik wat ongeloofwaardig. Ik zou misschien het woord 'minutenlang' weglaten.

Het einde vond ik heel leuk bedacht, maar ben benieuwd hoe je voor je ziet dat het verdergaat. Dat snap ik nog niet helemaal en zou je nog meer kunnen uitwerken. 

Groetjes,
Marieke

 

16 oktober 2021 - 17:32

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marieke, bedankt voor je reactie. 
De driftige gebaren van de huisarts kan ook ongeduld uitbeelden. Vlug naar binnen en snel weer naar buiten, geen tijd, opschieten. 
Het is inderdaad "sneller dan ik ga ...". Ik heb het aangepast.
"minutenlang" is verwijderd.
Hoe ik het vervolg voor me zie? Mevrouw de Vries komt er bij de ontkwakkelaarster achter dat deze maar wat aankwakt. Maar dat is voor dit verhaal niet belangrijk, toch?

16 oktober 2021 - 17:42