# 380 L’inverno

Wat een heerlijke herinnering aan de winters van weleer. Het leest bijna als een bezoekje aan het winters openluchtmuseum. Niets hels aan deze warme herinnering aan koude tijden.

@Sakura, fijn dat je dit kon verblijden.

Terug in de herinneringen aan lang vervlogen tijden. Je hebt van de koude winter een warm verhaal gemaakt.

Prachtige nostalgie.

Puntje: leraar broeders = leraarbroeders

Gi, wat een mooie vertelling. Ik zie het allemaal zo voor me. Zijn het je eigen herinneringen? Dan zijn ze zeker waard om te koesteren. 'Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.'
De Sint die speculaas aan het bakken is tijdens het avondrood.... Wat een leuke vergelijking. Ik ken alleen maar: avondrood, mooi weer aan boord. (Morgenrood, water in de sloot). Met plezier gelezen.

Ja, nostalgie in een tegenwoordige tijd beschreven. Je nam me mee naar die plek.

Volgens mij ontbreekt er een punt bij de eerste zin.

In het Spaans gebeurt hetzelfde met winter en hel, dat heeft mij ook regelmatig aan het denken gezet én in de fout doen gaan. (Net als el papa en la papa.)

Mooi gedaan.

Dag Gi, 

Je neemt me helemaal mee in de schoonheid van de winter (en ik ben niet zot van winters). Heel mooi sfeerscheppend geschreven.

@Hadeke, ik denk dat je 'hel' bedoelt? El papa en la papa heb ik moeten opzoeken. Grappig! Ik kan me voorstellen dat dat bizarre gesprekken oplevert. Zou een leuke titel zijn voor een fabel: 'de paus en de aardappel'.

Dank Elrie, Musonius, Maria Fransisca, Hadeke en Annabe voor jullie warme reacties. Doet deugd in de winter.
Musonius: als ik leraar en broeders aan elkaar schrijf krijg ik een rode foutlijn in mijn tekst, net zoals bij het woord lichtpolutie, maar dat heb ik laten staan.
Annabe: ik zou als titel (wegens de leuke alliteratie) 'de paus en de patat' kiezen : kan ook dienen als titel voor een Suske en Wiske album :-)

. voor wakkere Hadeke

Musonius: als ik leraar en broeders aan elkaar schrijf krijg ik een rode foutlijn in mijn tekst,

Tja, Gi, dat komt ervan als je nieuwe woorden schept, maar ik kan 'leraar' niet zien als bijvoeglijk naamwoord of bijwoord. Het is net zo fout als winter verhaal en winter wonderland.
Waarom verander je het niet in lesgevende of onderwijzende broeders?
Ik heb overigens een sterk vermoeden dat de spellingscontrole, naast de veramerikanisering/verengelsing, blaam treft voor het woekeren van de schier onuitroeibare Engelse ziekte bij onze taal.

Je hebt overschot van gelijk, Musonius, ik bedenk iets beters.

Ja 'hel' natuurlijk. 😀

@Hadeke, Haha, ja, ik was een beetje in de war omdat 'gel' in het Frans 'vorst, het bevriezen' betekent.

@Gi, Ahja, de paus en de patat  (al is dat voor onze Noorderburen dan weer een pak friet?)

Misschien een titel voor een volgende opdracht. Benieuwd wat daar dan uitkomt.

@Annabe: als de Belgen meedoen, iets met mayonaise...de papa zal moeten opletten voor vetvlekken op zijn witte kleren.

Gi, een heerlijk verhaal over een benijdenswaardige jeugd. Tonelen die ik voor me zie - al roepen de beelden van de ovens met de gesokte voeten erin wat vraagtekens op. Het probleem met de broederleraars heb je waardig opgelost, het probleem met de lichtpolutie is niet dat de computer over een spatie valt maar dat pollutie met twee ellen is. 
De papa en de papa zijn een bekend probleem. Een Italiaan die in Spanje om de boter vraagt kan zomaar een ezel aan tafel zien verschijnen, als je in Duitsland meldt dat je last hebt van je enkel komt dat je kleinkind op een uitbrander te staan. 

Hoi Gi, een mooie terugblik naar vervlogen tijden. Wederom graag gelezen. 

Een verhaal dat op een kerstkaart past Gi, heerlijk nostalgisch. Ik zie de jongens fietsen in die korte veloursbroeken, de wapperende pijen van de broeders. En het gekraak van de radio in combinatie met die sterrenhemel roept bij mij ook het beeld op van een kraakheldere koude hemel. ‘De roep van kraaien door de naakte boomkruinen en het geblaf van een hond dringen ver door de ijle ijslucht.’ Nog zo’n mooi koud beeld. 

Dat jullie bij thuiskomst jullie ‘voeten met klamme wollen sokken in de openstaande ovens’ stoppen, lijkt mij pijnlijk, waarschijnlijk zie ik iets anders voor me dan jij bedoelt? En de eerste zin vind ik qua idee goed gevonden, maar ik moest de zin een paar keer lezen voordat ik begreep wat je bedoelde. Dat komt denk ik door het woord ‘scheelt’, gevoelsmatig klopt dat hier niet. We zeggen ‘het scheelt niet veel,’ of ‘het kan me niet schelen,’ misschien is het Vlaams? Ik zou hier zeggen; verschilt. Of een andere formulering bedenken, iets meer pakkends.

@ Bob @ Lizette: op deze wikipediapagina staat ook een foto van een soortgelijk kolenfornuis: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kolenfornuis. De onze had twee grote ovendeuren langs weerszijden. De binnenruimte was niet zo heel heet  je kon er gemakkelijk je voeten in warmen, heerlijk!

Haha, Gi – ik dacht ook al even aan een inferno van een aan kindervoeten likkend vlammenspel. Mooi Pieck-meets-Avercamp-sfeerbeeld.

"broeders met wapperende zwarte pijen" - ik zie ze zo voor het geestesoog voorbijglijden.

De beste "Gi's" zijn die verhalen die je helemaal meesleuren naar de vervlogen tijd. Dit verhaal slaagt hierin – wat mij betreft – met vlag en wimpel.

Vanzelfsprekend graag gelezen dus.

Prachtige vertelling. Op een of andere manier is het heel open en aangenaam geschreven. Onder het lezen voelt het alsof ik erbij ben.

Graag gelezen.

Groet,

Madrid

Fief, Kruidnagel, Tudor en Madrid: fijn dat jullie ervan genoten. Voelt aan als een boosterprik.

@Gi:

In het Italiaans verschilt de benaming van de winter maar één letter met inferno.

Hoe beter kan een openingszin zijn? Erg lekkere tekst.

Al vond ik

Aan de kleinsten wordt verteld dat het de Sint is, die zijn speculaas bakt.

behoorlijk dubbelzinnig, waarschijnlijk zo bedoelt ;)

>GG!

Tony, thanks, dat van de Sint is echt, enfin zo hebben ze het mij toen ik klein was bij vuurrode hemel verteld. Nu ben ik wel heel erg benieuwd wat jij er nog meer achter zocht (honi soit qui mal y pense).

Gi, het is alsof ik mee wandel in jouw winterse herinneringen. Ik denk in plaatjes en zag de taferelen letterlijk voor me. Heel mooi. 

Dank je Meri.

Mooi Gi, alsof je een tijdcapsule opent. Met veel plezier gelezen.

Tof, Mespunt dat je hebt willen meereizen in de tijd.