# 380 – Dooi

Net na de valreep kreeg ik van de muze toch nog wat materiaal toegesmeten, zoals inspiratie en tijd! De interface smeekt bij dit soort lange dichtregels om een liggende stand van des lezers smartphonebeeldscherm.

Kruidnagel,

Ik negeer altijd de oude opdracht. Eigenlijk ook de nieuwe opdrachten 😂. Ik lees met name mee.

Maar iedereen die dit schrijft: Meteen al bevriezing boven het maaiveld - dat vind ik verschrikkelijk mooi.

Vanaf: is sterfelijkheid de winter, vind ik het wat te zwaar worden. Maar dat is wellicht persoonlijk.

Damn. Dit is best heel gaaf. Dit lees ik graag later dan te laat. 

Heel mooi.

Groet,

Madrid

Madrid,

Dank je! Daarmee ben ik blij. Dat dan dus ook weer wel. En nu dan maar vort naar de nieuwe opdracht.

Groet,

Kruidnagel

Prachtig, Kruidnagel!
'Zoals de rijp nog een paar seconden in het strijklicht flonkert'
Zo was het gisterochtend precies! Zo adembenemend ook. Roze licht van de net opkomende zon. Je hebt dit mooie natuurverschijnsel raak in woorden geschetst.
Ik weet wat je bedoelt met die Scandinavische filmopvatting. Toch klinken die woorden in dit gedicht wat prozaïsch, ze halen mij uit de droom in elk geval...
Verder: chapeau, heel graag gelezen.

Dank je wel, Maria F! Bergman, Vinterberg, Trier en Van de Sande Backhuysen zijn inderdaad wel een wat cerebraal eendje in de sensorische bijt, maar of hij lelijk is weet ik nog even niet; of ik hem echt poëtisch nodig heb voor de overgang naar de scherpte. Ik vind hem ook wat op het randje van cabaretiergrap, al die lettergrepen in één maat proppen om met Bobcom te spreken.

*Denkt even na*

Ja, ik haal hem eruit en verander nog wat.

Wat mooi Kruidnagel, verstilde beelden. De winter heb je mooi gevangen. Bij mij roepen vooral die kale staken het beeld op, van koude boven een akker. Heel graag gelezen! 

Ha Lizette, wat tof dat je nog even reageert en bedankt voor je lovende woorden!

Knap werkje, as usual, KN. Als je die muze nog eens tegenkomt mag je haar altijd vragen mij ook af en toe zoiets toe te smijten.

scepsis aan de kerstdis...heerlijk! En herkenbaar!

De laatste paragraaf kan ik nog een paar keer lezen en er telkens iets anders in zien. 

Ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen, behalve dat ik het steeds mooier vind naarmate ik het vaker lees. Graag gelezen.

Ha Gi, merci! De muze was de relaxtheid die opkwam door het plotse winterweer, en de dichtersdiscussie op de forumplek van Mespunt. Ik zal voor je pleiten. 

Ha Annabe en Mespunt, dank je!